#564 De goede vrouw

Ha Eva,
Ik zou in plaats van waxdoek kiezen voor plastic tafelkleed (dat heeft eenzelfde kleverige werking.) Het kleverige aspect is een mooi tactiel detail dat de lezer meteen meer het verhaal intrekt doordat deze er ook op deze manier zintuigelijk bij betrokken wordt. Je schrijft:  Zo zorgt ze voor hem van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat; beter dan voor zichzelf.  Ik zou hier misschien kiezen voor: waarbij ze vergeet (of nalaat) ook voor zichzelf te zorgen.

Het beeld van de stroop die zich langs het potje een weg naar het tafelkleed baant heb je mooi gekozen. Zo’n huispak van bruin velours zet meteen een bepaalde toon. Goed gekozen ook.
Je wisselt op een gegeven moment van perspectief, naar dat van de man die baalt van die kale plek op z’n hoofd. Je zou kunnen overwegen het hele verhaal vanuit zijn perspectief te schrijven en zo een dergelijke wisseling te voorkomen. Wellicht dat dit nog krachtiger werkt. (Of alleen vanuit het perspectief van de vrouw) 
Het gedeelte met het verplaatsen van het balanspunt van die vrouw, haar zitpositie is een rake observatie. Triest detail ook dat ze al eens verlaten is. (En nu wellicht overcompenseerd en dan weer tot hetzelfde resultaat komt) 

Dankje voor de feedback Emmy. Ik denk dat ik ik waxdoek weer eens te letterlijk heb vertaald ;-). Goede catch dus. 

Ik had bewust gekozen voor zo een ietwat drastische perspectief wissel. Om zo meer de al aanwezig scheiding tussen hen te benadrukken. Komt kennelijk niet helemaal mooi uit de verf hahaha. 

Favorieten: Ik vind de beelden en details mooi. Klevend tafelkleedjes stroop die maar beneden kruipt.

Minder fan: Veel van de zinnen glijden lekker en langzaam. Maar op sommige punten is het mij te traag. Bijvoorbeeld in dit stukje

De tijd vergaat maar langzaam, kruipt als de stroop die zich langs het potje een weg naar het tafelkleed baant. Haar billen jeuken van het lange zitten op de harde houten stoel. 

het is een beetje dubbelop of uitleggerig. Het kan bijvoorbeeld ook:

De tijd vergaat langzaam. Kruipt als stroop langs het potje naar het tafelkleed. Haar billen jeuken op de harde houten stoel. 

Dit is persoonlijk. En op verschillende plaatsen vind ik het tragere juist lekker. Maar net hier was het voor mij storend. Het is een lastige balans.

Eveneens de volgende zin is ook wel overdreven technisch en past kwa stijl wat minder bij de rest

Ze verschuift de uitlijning van haar lijf om een paar centimeter zodat haar gewicht in plaats van door de rechter door de linker bil word gedragen.

------

Het globale verhaal is mij door de perspectief wissel niet geheel duidelijk. Vooral de betekenis van dit stuk:

Maar vandaag… vandaag is het geen dag voor een AVGtje en die druilogen van zijn vrouw. 

Vandaag was hij the man. Hij had de directie aan zijn kant gekregen en zijn aartsrivaal  terug in z’n hokje gezet. Het werd ook eens tijd. 

En wie is de vrouw op het satijnen dekbed? Zijn vrouw, iemand van werk, een maitraise, een ander uitstapje?

Dank Tinus. Hier heb ik veel aan. Ik begrijp wat je zegt met het uitleggerige. Ik mag wat meer vertrouwen op dat mijn woorden in de verbeelding van de lezer hun eigen werk gaan doen. 

Hoi Eva,

Sorry, ik had je bijdrage over het hoofd gezien.

Ik heb ervan genoten, eerlijk gezegd. Mooie details. In sommige zinnen, zoals deze:

De tijd vergaat maar langzaam, kruipt als de stroop die zich langs het potje een weg naar het tafelkleed baant. Haar billen jeuken van het lange zitten op de harde houten stoel. 

lijk je de metaforen uit te leggen, wat me onnodig lijkt. "De tijd kruipt als stroop langs het potje" is genoeg. Dat zegt ons dat de tijd langzaam vergaat. Dat hoeft niet letterlijk uitgelegd te worden.

Mooie bijdrage in ieder geval, graag gelezen.