#564 - Slot Rheinsberg

Het stuk is prettig geschreven, maar is vooral non-fictie en heeft enkele vlagen van proza. Het lijkt niet te willen kiezen tussen die twee. Is dit een stuk geschiedenis of een verhaal?

De relatie tussen Frederik II van Pruisen en Elisabeth Christine van Brunswijk wordt hier voornamelijk uitgestald door de context te beschrijven. Duitse witte wijnen zijn normaliter niet zo droog.

Interessant stuk! Historisch overtuigend, zonder dat het voelt als een schoolboek. Vooral "Ze haatte hem niet, want ze kende hem niet" vond ik een sterke vondst.

Je hebt het jezelf niet makkelijk gemaakt door feitelijke en emotionele lagen te combineren. Misschien dat die twee af en toe wat los van elkaar komen te staan, maar het stoorde me niet echt.

Één klein ding dat ik me afvroeg (maar dat kan ook persoonlijk zijn): de verwijzing naar Von Katte is intrigerend, maar bleef voor mij wat onderbelicht. Een tikje meer context zou die laag misschien nog meer lading kunnen geven.

Een fijne koninklijke geschiedenis dit, die zeker een mooie basis vormt voor een triest liefdesverhaal Simon. Of misschien is het wel een perfecte relatie, als Elizabeth en Frederik elkaar in rust hun eigen leven kunnen laten leiden. Je laat de lezer hier kennis maken met verschillende kanten van het verhaal, interessant! 

In deze tekst geef je nu veel uitleg, want er is informatie nodig om te begrijpen wie de hoofdrolspelers zijn en waarom het stel samen is. Je kunt je verhaal levendiger en meer toegankelijk maken door het te beschrijven vanuit het perspectief van een van je hoofdrol spelers, waarmee je tegelijkertijd meer beleving kunt toevoegen. Net als Tinus ben ik benieuwd naar je insteek bij je verhaal.

Jammer dat het verhaal in de derde persoon geschreven is. Het bevat genoeg ingrediënten om vanuit een eerste persoon te schrijven. Ik voel teveel afstand, hoewel dit binnen het tijdsbeeld waarin het verhaal zich afspeelt wel past. Maar ik mis iets. Smeu. Verder een prima stukje geschiedschrijving. Graag gelezen.

Ha Tinus,

Iets dat mij persoonlijk altijd fascineert is hoe taal gebruikt kan worden om zaken te framen. Ik heb gekozen een historisch verhaal te schrijven zodat ik zelf kan uittesten welk effect het toevoegen van bepaalde zinnetjes en woorden heeft op het beeld dat ik schep van deze twee figuren, en welke feiten ik beter kan weglaten om het beeld zo te verdraaien dat het het beeld wordt dat ik wil dat je van ze hebt. Ik denk dat dit inderdaad het ongewenste effect heeft gehad dat het lijkt alsof het niet kan kiezen tussen een verhaal en een geschiedenis, omdat het de geschiedenis in verhaalvorm is.

Ha D'n Wout,

Ik ben het helemaal met je eens dat ik meer tijd aan Von Katte had moeten besteden, zijn relatie met Frederik is misschien wel één van de interessantste zaken uit zijn leven. Er wordt namelijk vermoed dat Frederik een homoseksuele relatie had met deze Von Katte, wat volledig tegen (in ieder geval mijn) normale tijdsbeeld van de 18e eeuw ingaat.

Hallo Lizette,

Dankuwel voor deze feedback. Om het verhaal vanuit de eerste persoon te schrijven had ik tijdens het schrijven helemaal niet overwogen, maar als ik nu terugdenk is dat wel een perfecte oplossing voor één van de problemen van dit stuk, namelijk dat het niet persoonlijk genoeg voelt en te veel als feiten. Normaal schrijf ik liever in de derde persoon maar dat de eerste persoon dit effect heeft zal ik zeker voor de toekomst in mijn achterhoofd houden!

Ha Rob,

Ook jij bedankt om de tijd te nemen feedback te maken voor mijn verhaal. Ik denk dat het inderdaad beter was geweest dit verhaal in de eerste persoon te schrijven, ook om die afstandelijkheid te verminderen.

Dank jullie allen voor jullie feedback! Ik denk dat ik hiermee een tweede versie ga schrijven al weet ik niet of ik die hier ga posten.

Akkoord met bovenstaande commentaren. Graag gelezen, maar ik mis zoals Rob zegt ook "iets". Elisabeth was vriendelijk, vroom en speelde harp, oké; Frederik was elegant en sprak Frans ipv Duits, oké, maar misschien kan je dat de lezer tonen. Dat zou het makkelijker maken om ons in te leven.

Elizabeth stopte vaak bij de jongste bedienden en vroeg naar hun families. Elke ochtend bracht ze een uur door in de kapel, hoofd omlaag, handen gevouwen. 's Avonds vulde haar harpmuziek de marmeren gangen.

Frederik droeg zijn fluwelen jas alsof hij ermee geboren was. "Mais naturellement," zei hij, met een fijne glimlach, waarop de Duitse edelen hun hoofd schudden.

Ik zeg maar iets.