#563 De zee
'Verdomme. Doe het nou gewoon.' De stem in mijn hoofd blijft zeuren. Van bovenop het duin staar ik in het niets. Dan daal ik af. Mijn voeten zinken weg in het zachte zand. Geluiden vloeien in elkaar over. Geroezemoes. Meeuwen, ergens ver weg een gitaar. Een orkest met als baslijn de eeuwige zee. Bij de vloedlijn blijf ik staan. De zee trekt, zoals de maan aan het water trekt. Wit schuim spoelt over mijn voeten.
'Weet je het zeker? Je kan nog terug. Het is zo definitief.'
Twee stappen vooruit. Het water komt over mijn enkels. En trekt dan weer terug. Ik zet ook een stap naar achter. Even wiebel ik met mijn voeten zodat ze wegzakken in het natte zand. Het water komt weer omhoog en omdat ik vaststa verlies ik bijna mijn evenwicht. Ik wrik me los en doe weer een stap vooruit. Het water neemt het zand van mijn voeten mee. Terug de zee in waar het samenkomt met al het andere zand. Ergens schreeuwt een meeuw en ik schrik op uit mijn gedachten.
'Kom je? Ik wacht op je'.
Ik lik mijn lippen om iets te zeggen, maar het blijft stil. Zout. Het water stijgt. Elke golf komt een stukje hoger.
'Pas op je broek.' Dat is al te laat, de zoom is vochtig. Ik voel een hand op mijn schouder.
Ergens achter me begint de gitaar weer te spelen. Dan draai ik me om. Daar staat ze, mijn Danaé.
'Ja ik kom er aan.'
De laatste golf spoelt wat schuim van mijn tenen, maar een paar stappen later plakt er alweer droog zand aan vast. Ze pakt mijn hand en haar vingers voelen net zo warm en zacht. Ze ziet er schitterend uit in haar witte jurk. Er prikt een traan in mijn oog. Zout.
Mooi geschreven. Ik weet…
Lid sinds
4 maanden 4 wekenRol
Mooi geschreven. Ik weet alleen niet of ik het verhaal goed uitleg voor mezelf.
De hoofdpersoon lijkt uit het leven te willen stappen, maar de situatie waarin hij die stap wil nemen voelt niet zo realistisch met een dierbaar iemand in nabijheid.
Maar mogelijk is de bodem ook nog niet geraakt en de doodswens nog niet zo manifest.
Hoe dan ook, graag gelezen.
Hoi Sonnema, Je brengt de…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi Sonnema,
Je brengt de aarzeling van je personage goed naar voren door heel erg sterk op het moment in te zoomen. Of je het zo bedoeld hebt, weet ik niet, maar ik vind de metafoor van het bijna het evenwicht verliezen als een uitleg van een levensveranderende situatie mooi gekozen.
Je zou kunnen overwegen om 'witte jurk' naar bruidsjurk te veranderen: nu ligt het gewicht van de clou op een bijvoeglijk naamwoord. Ik snap ook niet zo goed waarom het personage nog terug kan als het al de dag van de bruiloft is. Natuurlijk, het kan zo zijn dat de ceremonie nog moet beginnen, maar daar wordt in de tekst zelf net te weinig over gezegd om daar uitsluitsel over te geven. Dat maakt de interpretatievrijheid net iets te breed en daarmee de basis van je verhaal net iets minder stevig.
Maar het geheel leest alsnog prettig.
Goed gedaan.
Groet,
Nadine
Hoi Ancenita en Nadine, …
Lid sinds
10 maanden 3 wekenRol
Hoi Ancenita en Nadine,
Dank voor het lezen en de feedback. De idee van het stuk was om de suggestie te wekken dat de hoofdpersoon depressief was, maar uiteindelijk vooral bindingsangst had.
@Nadine, je hebt gelijk, wellicht dat het iets scherper had gekund en dat het op deze manier wat gekunsteld overkomt. Ik heb me vooral ook gefocust op de metaforen en de gevoelens. Ik ga kijken of ik nog wat kan aanpassen.
nogmaals dank in ieder geval
Prima verhaal en mooie…
Lid sinds
1 jaar 10 maandenRol
Prima verhaal en mooie metaforen. Laat de lezer het lekker zelf invullen. Van bindingsangst kun je behoorlijk depressief raken. Zeker bij zo'n zuigende maan. Mal di luna!
Ha Sonnema Mooi dat van die…
Lid sinds
14 jaar 4 maandenRol
Ha Sonnema
Mooi dat van die baslijn. Ik hou van het tactiele aspect van dit verhaal, je neemt me werkelijk mee, voel mijn voeten langs de vloedlijn.
Ik snap er weinig van maar…
Lid sinds
3 maanden 3 wekenRol
Ik snap er weinig van¹, of tijdens het lezen was het nog duister, maar het mooie schrijven zorgt dat je verder leest. Het is boeiend dat je wordt achtergelaten op een soort knooppunt van wegen die leiden naar verschillende interpretaties² en deze vermengen met elkaar. Tegelijkertijd ook triest dat ik nu huwelijk en zelfdoding met elkaar zit te vergelijken.
De naam Danaé (de prinses uit de Griekse mythologie?) stoort me wel een beetje omdat ik op zoek ga naar een link die ik niet kan vinden.
-----
¹(Ik herkende er geen bruiloft in, maar achteraf gezien past dat wel.)
²(Ik dacht aan iemand die misschien in de zee wilde verdrinken, maar de dialoog lijkt er op alsof hij evengoed een afspraak heeft met iemand bij zee, of is dat een overleden geest?)