#563 - De koelkast
Sinds vorige week praat de koelkast.
Niet vaak. Alleen als ik lieg.
“Het was plezant,” zei ik tegen An over het diner bij haar ouders.
De koelkast zei: “Liegbeest”.
An keek op en vroeg: “wat zei je?”
“Eh, niets. Mooi feest.”
Ik heb de handleiding bekeken, maar die was in braille. Uiteindelijk gebeld met de klantenservice. Zij zeiden dat dat model niet kan praten.
“Tenzij u een smart fridge heeft,” zei de vrouw, “maar dan is het in het Duits.”
Mijn koelkast, model SO563, praat Oost-Vlaams.
De koelkast liegt zelf nooit.
“Hoe zie ik eruit?” vroeg mijn vriendin eergisteren.
Ik zei: “prachtig.”
De koelkast zuchtte: “Bwa.”
Haar gezicht schoot opzij, ze keek me aan met grote ogen.
“Wat is dat geluid toch?”
Ik probeerde hem gisteren opnieuw op te starten. Duwde mijn oor tegen het vriesvak. Hij mompelde iets over eerlijk zijn en zeggen wat je denkt. Hij noemde me een lafaard en een bedrieger en dat de motiefjes op mijn boxershorts kinderachtig zijn. Ik zei dat is een kwestie van smaak. Hij zei dat ik geen smaak heb.
Dus maakte ik een lijstje van wat ik wél oprecht vond.
Ik hou van pasta met look in dunne schijfjes gesneden. Ik ben bang van kraaien en alle andere vogels. Ik denk dat mijn baas een relatie heeft met zijn bureaustoel.
Ik las mijn lijstje voor en hij zei niets.
Hij zoemde luider dan anders, als een kat die spon.
Vandaag probeer ik een experiment. Nu. Het moet.
Mijn vingers trillen. Mijn adem stokt.
“Ik weet niet of ik An nog graag zie,” zeg ik.
De koelkast zwijgt.
Miljaar. Zeven jaar samen en… Is dit echt?
In mijn ooghoek zie ik een vlek. Mijn hoofd schiet opzij.
An staat in de deuropening. Mijn hart bonkt.
Ze draait zich om zonder iets te zeggen. Loopt naar boven.
Kasten schuiven. Een doffe bons.
Dan gehuil. Zacht. Als het gezoem van de koelkast.
Heel mooi gedaan, poëtisch…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Heel mooi gedaan, poëtisch bijna. Het einde is wat voorspelbaar, en kan je mss nog wat anders mee.
ZGG
Leuk gedaan! Die laatste zin…
Lid sinds
1 dag 5 uurRol
Leuk gedaan! Die laatste zin is erg sterk en maakt voor een mooi einde, al kan ik me iemand die huilt als een koelkast moeilijk inbeelden.
Hoi bvdc25, Je verhaal is…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi bvdc25,
Je verhaal is erg leuk en origineel; er zit een hele aparte, maar rake humor in. Nee, de koelkast kan niet praten. Tenzij het een Duits model is. Zo wissel je absurditeit af met de snelheid waarmee de techniek van vandaag zich ontwikkelt. Het gegeel doet mij bijna Orweliaans aan.
Het slot doet me een beetje aan Sneeuwwitje denken: spiegeltje aan de wand, vertel eens...
Dat vind ik persoonlijk niet zo bij de rest van het verhaal aansuiten. Iets heel eigens en moderns versus iets bekends en klassieks. Bovendien is het betrapt worden als de ander iets zegt of hoort, een redelijk cliché. Als je verhaal standaard was geweest, had het misschien niet zo gestoord, maar nu doet het de rest van het verhaal en de originaliteit ervan helaas wel wat tekort.
Desondanks heb ik je verhaal met plezier gelezen. Goed gedaan!
Groet,
Nadine
Bedankt voor de waardevolle…
Lid sinds
1 maand 3 wekenRol
Bedankt voor de waardevolle feedback.
@ Tony: je hebt gelijk. Ik heb onbewust de makkelijkste weg gekozen op het einde, denk ik.
@ Simon: goed punt. Een soort zacht geronk vanuit de keel, zoiets? ;-)
@ Nadine: klopt, zoals ik hierboven zei, ik heb me laten verleiden tot de makkelijkste weg, op het einde, en dat kon beter. Iets absurder had waarschijnlijk beter gepast in dit verhaal.
De 5e alinea vond ik niet zo…
Lid sinds
3 maanden 2 wekenRol
De 5e alinea vond ik niet zo sterk
> Dus maakte ik een lijstje van wat ik wél oprecht vond...
De 6e alinea
> “Ik weet niet of ik An nog graag zie
Ik kan raden wie An is (je vriendin?) maar het komt plotsklaps.
Ze komt later ook nog eens terug. Dat stuk kan wel duidelijker. Het voelt nu alsof je op een zipline balanceert met een hoop bagage en er net afvalt.
--------
Desalniettemin geniet ik van het vehaal.
---------
> Mijn vingers trillen. Mijn adem stokt.
> Mijn hart bonkt.
dot soort zinnetjes doe mij niet veel.