#563 - Binnen
De vogel krijst.
Het beest wilt naar buiten.
Hij vertikt het hier nog langer te zijn,
en botst vliegend tegen de ruiten.
Jaloers is het:
op mij, die hem dagelijks moet voeren,
op zijn voorouders, die vrij rondvlogen,
op alles dat zich buiten de kooi kan verroeren.
Behalve de kooi is er niks dat hem tegenhoudt;
vergeleken met binnen zal buiten hem minder deren.
Toch is de vogel bang voor de vrijheid.
Hij voelt het tot in het uiterste van zijn veren.
Verbeten fantaseert hij hoe hij zou kunnen ontkomen
en wanneer hij dat zou weten
en hoe zijn leven zou zijn geweest
had hij niet in de kooi gezeten.
Maar zelfs al zet ik een luik op een kier
binnen zitten blijft dat dier.
Leuke tekst. Als je het mij…
Lid sinds
1 maand 3 wekenRol
Leuke tekst.
Als je het mij vraagt is die vogel best gelukkig waar hij is. :-)
Hoi Simon, Een interessante…
Lid sinds
5 jaarRol
Hoi Simon,
Een interessante kijk op het najagen van dromen en het principe van vrijheid.
Deze regel vind ik op een positieve manier apart gekozen:
op mij, die hem dagelijks moet voeren,
Je laat een verplichting lijken alsof het iets moois is om naar te streven. Dat maakt de paradox van het geheel nog sterker.
Mooi ook hoe de vogel uiteindelijk blijft zitten: het laat mooi zien hoe eng de sprong wagen kan zijn en hoeveel mensen dat uiteindelijk toch niet doen.
Goed gedaan.
Groet,
Nadine