#561 Afgesproken

Binnen luttele minuten is hij hier. Hoe gaat hij eruitzien? Waarom zoekt hij mij? Wil hij mij aanpakken over mijn berichten die erg op stalking begonnen te lijken? Ik beef. Waarom heb ik mij verdomme in de cognac gestort, ik drink al jaren geen sterke drank meer.

Met hem wel, ondanks zijn jeugdige leeftijd en beperkt studentenbudget kocht hij met zijn vrienden de beste single malts. Ik dronk gretig mee en attendeerde hem op mijn uitdijende buikomtrek. ‘Dit staat jou ook te wachten als je dit goedje blijft doordrinken.’ Wij raakten bevriend, al was ik twee maal zo oud als hij.

Wij hadden een goede tijd samen, helaas was die van korte duur. Toen hij met de noorderzon vertrok, even plots dan hij in mijn leven was opgedoken, bleef ik hem volgen via zijn FB account. Bij een foto leverde ik op een keer commentaar, die hem in het verkeerde keelgat schoot. Hij ontvriendde mij terstond. Ik kende de trucjes van de foor en bleef hem indirect volgen via accounts van gemeenschappelijke vrienden.

Waarom deed ik dit? Blijkbaar kon ik het zonder reden verbreken van een vriendschapsband niet verwerken. Via google stootte ik op een interview met hem toen hij in een bekend bedrijf aan de slag ging. Op de vraag hoe hij aan die job kwam, antwoordde hij : ‘Op het juiste moment van je leven de juiste persoon tegenkomen.’  Was ook ik een juiste man op de juiste plek geweest? Foto’s toonden hoe hij mijn vroegere raad in de wind sloeg. Hij werd alsmaar zwaarder. Zou hij nog aan de whisky zijn?

Toen ik opnieuw een stommiteit beging door iets te becommentariëren werd ik ook geweerd op de accounts van zijn vrienden. Ik bleef verslagen achter en schikte mij in mijn lot. De tijd zou mij hem doen vergeten. Ik dacht aan J.M. Barrie die in zijn verhalen over Peter Pan schreef: “Absence makes the heart grow fonder…or forgetful”.

Precies om middernacht gaat de bel. Ik open de toegangsdeur en zet de deur van mijn flat op een kier. Ik hoor hoe de lift in werking treedt en even later met een zucht tot stilstand komt. Hij verschijnt in het deurgat en zingt: ‘Happy birthday to you,…’ Ik sta versteld, ben zelf vergeten dat ik vandaag vierentachtig word.

‘Surprise! Weet je niet wat we tweeënveertig jaar geleden afspraken? Op mijn 21^ste was jij dubbel zo oud als ik. We berekenden dat wanneer je tweemaal zo oud was, ik drie keer zo oud ging zijn en spraken af om elkaar dan zonder fout weer te zien. Voor jou is dat vandaag.’
Ik sta aan de grond genageld en stamel: ‘Ruim veertig jaar lang heb ik steeds gevreesd dat ik je weer ergens zou tegenkomen. Ik zou niet geweten hebben hoe mij tegenover jou te gedragen, maar dit had ik niet durven dromen.’
Bedenkelijk tuurt hij naar de cognacfles: ‘Giet die bucht maar in de gootsteen, ik heb iets beters meegenomen: een Macallan van 18 jaar oud. Proost.’