#561 – Het document
Gregory staat wat onzeker op en schuifelt naar de voordeur. In de hal staat een oudere chique geklede dame.
‘Hallo vader, dat is lang geleden.’
Hij zwijgt, laat haar binnen en loopt terug naar de salon. Gregory neemt plaats op zijn versleten fauteuil tegenover de haard. Hij neemt een slokje van zijn cognac. De vrouw neemt plaats op de stoel die aan de andere kant van het ronde tafeltje staat. Ze zet haar handtas naast zich neer.
‘Faith, waarom midden in de nacht?’
‘Bij de duistere chaos die u achterliet, vond ik het wel passend’
Hij kijkt voor zich uit. Pakt zijn glas cognac op om een slok te nemen.
Ze zegt: ‘Ik zie dat u uw grote liefde nog steeds trouw bent gebleven.’
Met een trillende hand zet hij zijn glas terug.
‘U was zomaar verdwenen.’
‘Ik moest onverwacht op zakenreis. Je moeder was nog bij je.’
‘Ja, de huishoudster heeft haar later die dag onderaan de keldertrap gevonden.’
‘Het was een ongeluk.’
‘Uw handen zaten wel vaker erg los. Ik hoorde ma steeds huilen als u haar geslagen had. Zag de blauwe plekken in haar gezicht. Als echtgenoot werd u voor mishandeling gedekt door de wet. Voor moord niet. Wat had ze misdaan dat ze dit verdiende?’
‘Ze heeft me geen mannelijke erfgenaam geschonken.’
‘Een vrouw doet er niet toe?’
‘Vrouwen zijn geschikt als echtgenote voor het geven van het nageslacht, liefst mannelijk, het verzorgen van het huishouden en om hun man te plezieren.’
‘Daar denkt een aantal vrouwen tegenwoordig heel anders over!’
‘Faith, ben je getrouwd?’
‘Ik ben nooit getrouwd. Als advocate kan ik in mijn eigen levensonderhoud voorzien.’
Gregory kijkt met een verbaasde blik in het voldane gezicht van zijn dochter.
‘Toen ik wegging was er volgens mij een jonge man die interesse in jou had.’
‘Nadat u mijn moeder gedood had, besloot ik om nooit te trouwen. Dat lot zou mij bespaard blijven.’
‘Ik zei dat het een ongeluk was!’
‘Daarom hebt u niets meer van u laten horen. Ik heb allerlei pogingen ondernomen om contact met u te krijgen en u te vinden. Dat had het voor mij als zeventien jarige een stuk makkelijker gemaakt.’
‘Volgens de wet was je toen volwassen.’
‘Volwassen? Ik voelde me alleen en hulpeloos.’
‘Het spijt me. Maar op deze manier kon ik de strop ontlopen.’
Faith pakt haar handtas en haalt er een document uit. Ze geeft het aan haar vader. Op het document staat zijn naam. Bij de overige informatie staat dat ondanks alle pogingen die zijn ondernomen hij niet te vinden is. Dan achtienhonderdzesenvijftig de datum van het document. Hij is officieel doodverklaard.
Zijn dochter pakt nu langzaam een mahoniehouten doos uit haar tas. Het cognacglas schuift ze opzij en legt het kistje op de tafel.
‘Dit is uw persoonlijk eigendom geloof ik.’
Gregory opent het en kijkt met verbazing naar zijn eigen pistool.
‘Nu u toch al dood bent verklaard…’
Hij kijkt verschrikt naar zijn dochter, die naar het pistool wijst en trekt dan lijkbleek weg.
Hoi Job, op de valreep nog…
Lid sinds
10 maanden 1 weekRol
Hoi Job,
op de valreep nog een inzending. Leuk verhaal, goede invalshoek. Er zitten wat losse haakjes aan zoals hoe ze hem gevonden had en wat er met dat pistool gebeurt. Maar dat is waarschijnlijk met deze woordlimiet lastig te voorkomen. De sfeer is goed en ik heb het graag gelezen
Sonnema, de opdracht loopt…
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Sonnema, de opdracht loopt uitzonderlijk tot 13 juni.
Hoi Gi, je hebt gelijk,…
Lid sinds
10 maanden 1 weekRol
Hoi Gi, je hebt gelijk, excuses ik had de disclaimer bij deze opdracht niet goed gelezen.
Sonnema bedankt voor je…
Lid sinds
11 maanden 2 wekenRol
Sonnema bedankt voor je reactie. Gisteren mijn eerste versie geplaatst. Ik heb in ieder geval een van de open einden veranderd. Voor de rest heb je gelijk dat de woordenlimiet soms beperkend werkt.
Goed verhaal en sfeer. Leuk…
Lid sinds
3 maanden 2 wekenRol
Goed verhaal en sfeer. Leuk is dat het vrijwel geheel een dialoog is.
Daarbij is het in de regels na ‘Je was zomaar verdwenen.’ wel even lastig om door te krijgen wie wat zegt en dat de situatie met de moeder onderaan de keldertrap komt door degene die vertrokken was en niet degene die was achtergebleven.
(Logisch gezien zou je wel denken dat, gezien de tijd waar het afspeelt, de vrouw niet degene is die op zakenreis is. Maar die conclusie bereik je minder vloeiend.)
Bij het begin van die nieuwe alinea zou eventueel een enkele directe aanwijzing voor het start van de dialoog kunnen helpen. Bijvoorbeeld 'Vader, je was zomaar verdwenen' (En moet het niet 'u' zijn? Het tutoyeren maakt het ook minder duidelijk.).
----
> Vrouwen zijn geschikt als echtgenote voor het geven van het, liefst mannelijk, nageslacht,
Dit klinkt niet heel fijn als spreektaal. Een iets beter ritme is misschien:
Vrouwen zijn geschikt als echtgenote voor het geven van nageslacht, het liefst mannelijk,
----
> achtienhonderdzesenvijftig
getallen volledig uitschrijven is aangenaam wanneer het onder de honderd is. Maar bij jaartallen zou ik dat niet doen. En, omdat je het later over een datum hebt, kun je het ook wel letterlijk schrijven zoals in het document (eventueel cursief).
Tinus twee van je suggesties…
Lid sinds
11 maanden 2 wekenRol
Tinus twee van je suggesties in de tekst verwerkt. Je hebt volkomen gelijk als het gaat om de aanspreektoon naar de vader. Dit in de tekst aangepast. Je suggestie voor de zinsvolgorde overgenomen. Alleen de datum uitgeschreven laten staan, dat deden ze in die tijd op documenten ook.
Door het gebruik van 'u'…
Lid sinds
3 maanden 2 wekenRol
Door het gebruik van 'u' zijn die rollen in de dialoog ook al meteen duidelijker. Vanuit mijn oogpunt steekt het dan daar goed inelkaar. (en de suggestie over de toevoeging 'vader' in die eerste regel van de dialoog vervalt)
---
Wel is het gebruik van 'u' nog inconsequent.
> ‘Bij de duistere chaos die je achterliet, vond ik het wel passend’
> Ze zegt: ‘Ik zie dat je je grote liefde nog steeds trouw bent gebleven.’
> ‘Je handen zaten wel vaker erg los. Ik hoorde ma steeds huilen als je haar geslagen had. Zag de blauwe plekken in haar gezicht. Als echtgenoot werd je voor mishandeling gedekt door de wet. Voor moord niet. Wat had ze misdaan dat ze dit verdiende?’
---
Het aanhouden van de schrijfwijze van de datum vanwege historische overwegingen is begrijpelijk. Desalniettemin leest die zin wel onhandig.
> Dan achtienhonderdzesenvijftig de datum van het document
Ik snap nu de motivatie. Maar het komt wel lastig over. Het is een kwestie van smaak, al is het wel een bittere toon.
Tinus bedankt voor je…
Lid sinds
11 maanden 2 wekenRol
Tinus bedankt voor je kritische blik. Ik heb de tekst nogmaals goed doorgelezen en waar nodig aangepast. Ik snap jouw argument met betrekking tot de datum. De layout is hier niet optimaal.