#561 De smaak van moed

Zoet: Er zitten hele fijne zinnen in dit stukje. 'Ssst... niet doen' en 'ik wil wat jij hebt'. En dat die oude man eerst een leesbril moet zoeken is natuurlijk volkomen logisch. Slim bedacht, het schept sfeer en maakt ook extra spanning.

Zuur: Het is een vreemde situatie op een aangename manier. Het begint al met de eerste twee zinnen. Leuke oplossing om dat middernacht zo te gebruiken (ik zit er voor mijn eigen verhaal nog over te piekeren). Het maakt die Francien een beetje vreemd, en door de rest van het verhaal verloopt deze ontmoeting op meerdere vlakken niet zoals je verwacht van een ontmoeting tussen vader en dochter.

Zout: Je maakt een dialoog die heel prettig aanvoelt met fijne korte zinnen. Toevoegingen van details zoals in ‘Het was keurig ingepakt’ zijn goed gedoseerd.

Bitter: De situatie is een beetje onduidelijk, wat storend kan zijn.

“daaronder had ze min of meer Carla’s mond” wie is Carla? Is dat zijn zus, of is het de moeder van die Francien?

”Het is me afgeraden contact op te nemen. Het zou je enkel verwarren.” Door wie is het afgeraden. Waarom nam hij geen contact op? “Ik wist het niet.” Was hij een spermadonor of was dit een korte liefde waar hij mee scheidde zonder te weten dat ze zwanger was?

Misschien een extra tipje van de sluier rondom Carla zou dit aangenamer maken.

Het stuk “Die DNA test. ... had mijn broer gezegd” haalt de(ze) lezer een beetje uit het verhaal. (het is niet heel storend omdat de rest goed is om op de rails te blijven)

Umami: Sprookje/droom, moed, communist, koren, dichteres, 2068, en achterkleindochter. Dit is mij nog onduidelijk, maar in tegenstelling tot de Carla is het hier aangenaam. Het geeft wat om over na te denken.

----------

Globaal: Ik proef een dessert met ambachtelijk perzik ijs. Het wordt gecombineerd met een eau de vie. Het is zo'n geconstrueerd kunstwerkje als in een sterren restaurant met krokantjes, schuim, gevriesdroogd poeder en gelei. Er zit een bekend smaakje aan maar ik weet het niet thuis te brengen. Het lijkt op anijs.

Er staat nu ’Ik kom uit de toekomst’. Het was eerst ‘ik heb gelogen’, dat vond ik mooier. Dat ze uit de toekomst komt maakt me meer verward omdat ik nu allerlei puzzelstukjes niet weet te plaatsen. (Dat kon ik voorheen ook al niet, maar het stoorde me niet omdat het abstract bleef. Dat zij uit de toekomst komt maakt het concreter en nu wil ik de puzzle stukken daarin passen, maar het past niet)

Ha Tinus,
Dank voor je uitvoerige commentaar. De zin over dat liegen heb ik nooit geschrapt, die staat er nog altijd. De toevoeging uit de toekomst was er alleen bij de allereerste versie nog niet (die nog geen halve minuut op het forum gestaan heeft), maar is belangrijk voor het plot en juist toegevoegd om verwarring te voorkomen. Dat de toekomst er iets mee te maken heeft was al aan de dasspeld af te lezen, maar uit angst té subtiel te zijn heb ik het toch toegevoegd :-) 

Leuk verhaal maar het laatste zinnetje haalt me er een beetje uit. Hierdoor verzandt het voor mij in een onwaarschijnlijk einde. Niettemin met plezier gelezen. 

Een spannend verhaal. Je houdt de lezer in spanning: bril opzoeken, 'koren dat verspreidt, Francien en dat ze schreef. Grappig trouwens dat ze kan schrijven vanuit de future. Misschien iets om uit te diepen in een langer verhaal

Door het jaartal 2068 te noemen had hij toch al enig vermoeden kunnen hebben en kunnen vragen hoe zit dat? Dan washet voor mij logischer geweest als zij zei antwoordde: 'je zult me niet geloven...' 

De laatste alinea  is naar mijn smaak voor verbetering vatbaar, dan is het wat mij betreft een vreselijk leuk verhaal

Wat een plezante wending; had ik niet zien komen.

Mooi geschreven, met veel detail - graag gelezen!

Ha @John Dankjewel! Het is science-fiction, dan is er veel wat nu nog onwaarschijnlijk is. 
@Juliasybilla Dankjewel. Ik heb naar het einde gekeken en het een klein beetje aangepast. Ik kan me voorstellen dat het jaartal dat hij las, doordat het nog zo ver in de toekomst ligt, hij niet in eerste instantie aan een jaartal denkt. Dat zou ik zelf hebben in zo’n situatie. @bvdc24 dankjewel!

Dag Emmy,

Mooie sfeer neergezet. Goede dialogen.
Maar.
Ik bleef haken bij:
‘Het spijt me. Ik wist het niet.’
‘Sttt…niet doen.’ 
Aan het einde wordt duidelijk wat bedoeld wordt, maar toen ik het voor de eerste keer las. vroeg ik me af wie nu wat zei.

De speld met de korenhalmen komt bij mij geforceerd over. Voor mij zou die een betekenis krijgen als er een verwijzing in het verhaal zou zitten dat ze die speciaal voor deze gelegenheid heeft aangeschaft en/of draagt. Dat het daardoor wat meer zou aansluiten bij ‘Ik ben het koren dat je verspreidde.’ 
De betekenis van de illustratie van de sikkel op de dasspeld kan ik ook niet goed plaatsen.

Last but not least. De motor van het verhaal. Waarom komt ze vanuit de toekomst naar haar overgrootvader?

Neemt niet weg dat ik het met plezier heb gelezen. Maar ik denk dat de beperking van 500 woorden maakt dat het verhaal dat jij in je hoofd hebt/had, maken dat je het verhaal niet tot wasdom kan laten komen.

Deze bijdrage van je vind ik qua plot minder geslaagd. 
 

Ha Angus,
Dankjewel voor je feedback. Wat de beweegreden van de achterkleindochter betreft, deze is identiek aan die van mensen die een commerciële DNA-test doen en kan gezien worden als een echo van de woorden van de broer van haar overgrootvader.
In haar tijd is het mogelijk om naar het verleden af te reizen en een echte ontmoeting te hebben met een voorouder. Hoewel dit onderwerp dieper uitgewerkt kan worden in een novelle of roman denk ik dat het toch mogelijk is het te onderzoeken in een kort verhaal.
De lezer wordt geconfronteerd met het conflict van deze vrouw. Het plot heeft als hopelijk effect dat de lezer gaat nadenken over de gevolgen van nieuwsgierigheid.
Francien is zo nieuwsgierig naar haar oorsprong dat ze het advies van haar tijdgenoten in de wind slaat en toch contact opneemt, met eenzelfde onbezonnenheid wat de consequenties betreft als mensen die zo’n commerciële DNA test doen. Ze voelt ongemak te liegen, probeert deze te verzachten door haar overgrootvader verantwoordelijk te maken, aan hem de keuze te laten of ze de hele of de halve waarheid zal vertellen.
 

Dat een dergelijk plot wellicht meer ruimte nodig heeft is een gegeven waar je bij zo’n schrijfopdracht al gauw tegenaan loopt. Ik wilde cliché’s vermijden, had geen behoefte een afrekening/thrillerfragment te schrijven waar de opdracht een beetje op leek aan te sturen. Ik dacht er in eerste instantie over na de opdracht van deze week over te slaan. Had er uiteindelijk toch plezier in er aan mee te doen.

De sikkel heeft te maken met het oogsten en verwijst naar het feit dat je normaal niet kan oogsten wat je zaait (wat je veel verdere nageslacht betreft). Francien geeft haar overgrootvader iets dat normaal onbereikbaar zou zijn gebleven.Je eigen vruchten aanschouwen. De overgrootvader wist niet van het bestaan van nageslacht af. Een vreemde bijvangst bij het onderzoeken van zijn oorsprong. Iets waar hij ook maar mee opgescheept werd door het cadeau van zijn broer.
Had ik de ruimte van een roman dan zou ik de speld gewoonweg reclamemateriaal laten zijn in haar tijd. Wil je je oorsprong oogsten? promotiemateriaal :-) iets als de butttons en speldjes van tegenwoordig, de strikjes die goede doelen gebruiken voor het promoten van een goede zaak. 

Dag Emmy,

Dank voor je uitgebreide toelichting. Helemaal helder.
Herkenbaar ook (hoewel de 'Angus-stukjes' uiteraard wat platter zijn). Je hebt zelf als schrijver de totale achtergrond in je hoofd. Maar het risico is dat die niet landt door de beperkte woordenlimiet.
En dat is geen kritiek. Ik las het met plezier. Het verdient (denk ik) echt een uitwerking in een langer verhaal.

Sfeervol geschreven. Je laat tot het laatst mij als lezer in lichte spanning. Dat is aangenaam. De laatste zin zou ik inkrimpen tot de toekomst. Dat volstaat. Dan houd je het mysterie en de invulling nog even vast. Graag gelezen.