#599 – Road to nowhere?

Ha Fief, de tattoos hebben voor inspiratie gezorgd, alhoewel er in de meeste gevallen weinig originaliteit en vooral wansmakelijkheid bij te pas komt. 

Ha Fief! 
Een leuke invulling van de opdracht, heb het graag gelezen. De laatste zin mooi gevonden dat woordenspel met de streep. 
 

Schmetterling, het verhaal is gebaseerd op een waargebeurd voorval met een collega. Bedankt voor het lezen.

Dank je wel, Emmy

Dag Fief,

Ik moest gniffelen na het lezen van je bijdrage :-) (Met alle respect voor je collega.)
En gniffelen mede omdat ik een hekel heb aan hedendaagse tattoos.
In mijn jeugd waren die het domein van kampers, zeelui, criminelen en mensen die aan de zelfkant van de maatschappij stonden.
Zwaluwen, een hart (al dan niet met een dolk erdoor), roofvogels, etc. Dat waren toen de thema's.
Ze waren bedoeld om te laten zien dat je er niet bij hoorde. Nu lijken ze bedoeld om ergens bij te horen.
Soit.
Met heel veel plezier gelezen, deze inkijk in de huidige tattoo cultuur en het ontbreken van het besef dat een tattoo (anders dan een beginnende relatie) niet vergankelijk kan zijn.
En nogmaals, echt gegniffeld.

Angus, mag ik dit een tien met een gniffel noemen?

Goed verhaal, Fief en gelukkig voor jouw collega had hij geen Vlaams liefje, dan zou zijn arm te kort geweest zijn ;-)
Ik treed Angus bij in zijn standpunt over hedendaagse tattoos.  Het is vreselijk hoe de traditie van tatoeages bij de Maori en diverse Amerikaanse Indianenstammen, waar ze een diepe culturele betekenis hebben en een uiting zijn van identiteit en status, misbruikt worden. Dat gebeurt veelal door lieden die elke vorm van status missen. 

Dag Fief, 

Dat mag :-)
En ja, die laatste zin was ik nog vergeten. Wrang natuurlijk. Maar daarom ook weer top.

Gi, ieder zijn mening over tattoos. Bedankt voor het lezen.

Angus, bedankt nog voor je aanvulling.

Ik vind het komische in dit stuk dat er geen hard standpunt wordt ingenomen tegenover tatouages, maar van allerlei kanten blijkt die tatouage een hele slechte beslissing.

Zo is 'Wanneer maken ze het af?' heel grappig, en 'De gelegenheid moet wel heel bijzonder zijn' blijkt achteraf toch niet zo bijzonder.

Zonder heel direct een standpunt in te nemen over tatouages (al bespeur ik wel een zweem van partijdigheid) wordt die praktijk van de tatouages mooi onder het licht gehouden en passeren verschillende aspecten.

Naar mijn smaak had de HP nog net iets meer neutraal kunnen zijn. Misschien een klein beetje enthousiasme over tatouages. Het voelt nu een beetje als eenzijdige kritiek op tatouages. Dat is jammer omdat er terechte negatieve aspecten voorbij komen. Maar als het alleen maar negatief is, dan klinkt het alsnog een beetje ongenuanceerd.

Leuk stukje, Fief! Alleen heb ik het gevoel dat er kan geschrapt worden om het compacter te maken:

* Trots laat mijn collega Frans de binnenkant van zijn onderarm zien.
=> Mijn collega Frans showt zijn onderarm.

* Een zwarte hoekige lijn loopt van zijn elleboogplooi naar zijn pols. Aan weerskanten van de lijnen staan her en der stippen.
=> Een zwarte lijn zigzagt van zijn elleboog naar zijn pols, met aan weerskanten stippen.

* De huid eromheen is nog wat rood, wat erop duidt dat het nog vers is.
=> De huid eromheen is rood - het is nieuw.

 

Maar dat kan ook een kwestie van smaak zijn natuurlijk. Leuk gevonden in ieder geval, graag gelezen :)

Een goede bijpassende vraag is: móét het compacter? Als we het extreem uitvoeren dan kun je de 300 woorden in een paar zinnen samenvatten, maar dan is het geen fijn verhaal meer.

De kwestie van compacter schrijven is vooral belangrijk wanneer tekst langdradig is of onhandig en stroef leest. Ik heb hier niet het idee dat dat het geval is. Integendeel.

Kan ik je in volgen. Het is in ieder geval 'zachter' om te lezen zoals Fief het origineel schreef. Zal dus een kwestie van smaak zijn.

Tinus, met het verhaal wilde ik geen standpunt innemen over tatoeages (geen tatouages). Als er al een mening in doorschemert, dan is het over het impulsief laten zetten van een tattoo. Het verhaal is niet meer dan een anekdote over een weg.

@bvdc25: Bedankt voor het lezen. Het is inderdaad een kwestie van smaak, jouw suggesties passen niet bij mijn schrijfstijl. Daarnaast is een elleboog niet hetzelfde als een elleboogplooi. En binnenkant van zijn onderarm is specifieker dan alleen onderarm.
 

Het zijn de details die tellen - je hebt gelijk. ;-)

Je verhaal met plezier gelezen. En zoals met veel hedendaagse zaken is de persoonlijke vrijheid een belangrijke factor in het al dan niet late zetten van een tattoo. 

Het leek me ver gezocht dat iemand zo' n tattoo laat zetten, maar blijkbaar doen mensen dat. Tja... 

De beschrijving van de tattoo vond ik niet heel duidelijk (ik dacht het is een litteken van een wond waar net de hechtingen zijn uitgehaald), maar verder geen opmerkingen: gewoon een tof en vlot geschreven verhaal!

Hoi Lia, het lijkt vergezocht, maar mijn collega heeft dit toch echt laten zetten. Het verhaal is waargebeurd, grotendeels.
"Een zwarte hoekige lijn" lijkt toch niet op de beschrijving van een litteken lijkt me. Zekerniet als daar de opmerking op komt over een tattoo en de collega reageert met "net laten zetten". Maar goed, als jij het zo gelezen hebt. Fijn dat je het verder goed geschreven vindt. Bedankt voor het lezen.

Ik denk dat je me niet helemaal goed hebt begrepen met die ene opmerking: ik vond het juist extra leuk toen ik uit een eerdere opmerking van je,  bij de commentaren,  begreep dat het waar gebeurd was!