#559 Succes

Waarom doen die erfgenamen moeilijk? De anekdote die daarop volgt is niet echt een verklaring, maar meer een bevestiging dat ze moeilijk doen.

En in dat stukje gaat het ook meer over de erfgenamen van Bernstein, en is het niet duidelijk waarom de erfgenamen van Brel moeilijk doen. Of bedoel je ermee te zeggen dat de erfgenamen van Brel eigenlijk geen probleem zijn, maar dat het aan het muzikale gedeelte ligt? (net als het Wilmink Bannink verhaal)

--------

Deze dialoog is dermate van één kant, dat het mogelijk beter werkt als monoloog. Het is niet echt een verhaal (meer een stukje uit een groter repertoire zoals een memoires).

Maar het is wel prettige tekst. Het hoeft niet te worden vermomd als een verhaal door het in een dialoog te verwerken.

Tinus, ik noem dit een typisch voorbeeld van commentaar geven om de commentaar.  Toch bedankt dat je dit prettig lezen vond. 

Nee, Gi. Commentaar om het commentaar leest meer zoiets als een enkele: 'graag gelezen'.

Zulke commentaren geef ik niet. In het commentaar hier gaf ik aan wat mij opvalt aan de tekst.

In dit geval ging het om een storende onduidelijkheid in de dialoog. De ene persoon vraagt waarom de erfgenamen moeilijk doen, en krijgt vervolgens een verhaal dat helemaal geen antwoord is.

Logischer is:

'maar waarom doen erfgenamen zo moeilijk?’ ➛ 'maar doen erfgenamen altijd zo moeilijk?'

Still waiting on a Mercedes Benz. Misschien een Joplingetje ervan maken? Bij gebrek aan Fiat. 😉

Tinus en Rob, sorry jullie worden meesters in het geven van commentaren waar geen mens wat aan heeft, en ik ben er een van. 

Hallo Gi,
Zoals altijd leer ik weer iets nieuws over enkele hoofdfiguren uit de muziekwereld bij het lezen van je bijdrage. Het moet behoorlijk frustrerend zijn zulk goed vertaalwerk te leveren en het dan niet te mogen laten uitvoeren doordat erfgenamen moeilijk doen. Je schuift in je verhaal van Sinatra naar Bernstein, ik zou daar keizen voor iets als: Zijn familie is niet de enige die moeilijk doet, de nazaten van Bernstein maken het mij al even onmogelijk.
Het woord maar zou weggelaten kunnen worden bij maar waarom doen de erfgenamen zo moeilijk?
 

Dank voor je reactie Emmy. De 'maar' heb ik geschrapt, was nergens voor nodig maar je andere suggestie klopt niet want het gaat niet om de hp in het verhaal over Bernstein en in verband met Sinatra gaat het niet over auteursrechten. 

Je hebt gelijk Gi! Excuses, ik had zaken door elkaar gehaald! 

Voor mij begint het verhaal pas bij de zin "Mijn vriend vraagt:" Het begin met de anekdote over Frank Sinatra en de opmerking over de weg naar de roem voegt voor mij niets toe. Je doet er verder in de tekst niets mee en heeft niets van doen met het verkrijgen van auteursrechten.

met een fles Jack Daniels in de hand. --> in zijn hand vind ik iets persoonlijker lezen.

@ Emmy: blijft de vraag of mijn hertalingen plausibel waren...
@ Fief: Akkoord dat de anekdote over blue eyes niets toevoegt, maar ik wilde ze graag kwijt en als er iemand is die weet wat auteursrechten kunnen opbrengen, is het Sinatra wel. Dank voor de reactie.

Las voor mij ook eerder als wat ze in Engeland een 'rant' zouden noemen.

Maar plezant stukje al bij al - de frustratie druipt er af.

Bvdc, dit is geen rant maar de simpele constatatie dat personen of instellingen die zelf niets met de creatie van een werk te maken hebben maar er wel de geneugten van erven dikwijls beslissingen nemen die de oorspronkelijke auteur nooit zou genomen hebben. 

@ Emmy: blijft de vraag of mijn hertalingen plausibel waren...

???
Herhalingen? Dat is de kern van de reactie van Fief onder de bijdrage van ene Rob.

Angus, ik stuur je de vraagtekens terug. Waar heb je het over??? Ik heb het over de herTalingen waarover sprake is in de tekst. 

Gi - dat snap ik. Alleen leest het (voor mij, persoonlijk) wat als een rant, waarin de vriend (enkel) vragen stelt zodat de verteller zijn beklag kan doen over die personen en instellingen. Niet zozeer als een verhaal of een (natuurlijke) dialoog. Niettemin, zoals ik zei, graag gelezen - vooral de intro waarbij vlot het sprongetje naar het gesprek wordt gemaakt.

Bvdc, toch vind ik niet dat het zozeer over 'zijn beklag doen' gaat. Het is eerder een bevestiging dat er gelukkig een auteurswet bestaat die de eigenaar beschermt en in het beste geval vergoedt voor zijn werk. Diezelfde wet verleent de nabestaanden van de auteur het recht zijn werken te beheren, maar legt daarbij geen plichten op om dit op een integere manier te doen die rekening houdt met het algemeen belang. Dat is wat er tussen de lijntjes te lezen is en kan je desnoods een 'beklag' noemen. Wat ik trouwens aan Fief schreef over Sinatra klopt niet helemaal. Hij was niet altijd de auteur van wat hij zong en zijn fortuin was eerder samengesteld uit inkomsten van platenverkoop, optredens en uitvoeringsrechten. Mooi alom bekend voorbeeld: de auteur van zijn beroemde 'I did it my way' was de Franse Claude François. 

De weg slingert meanderend en subtiel door de interessante informatie tot aan het einde door wat een worsteling verbeeldt. Ik krijg een inkijkje van de gevaren. Mooi gedaan!

Ik vind de intro wel wat toevoegen omdat het de eerste hint is naar de weg.

Dankjewel Odile.