#559 Weg weg

Wim was even weg. Compleet de weg kwijt, op weg naar Oosterend. Onderweg kwam hij nog wat rare gasten tegen. Een vrouw verpakt als bronzen standbeeld, die hem de weg probeerde te wijzen. Hoewel, eerder een waarschuwende vinger opstak. Er waren immers meerdere mensen de weg kwijt geraakt op weg naar Oosterend. Ze fluisterde nog wel in Wim's oor: 'Kijk uit voor die malle Syl op het strand. Hij jat de kleren van je lijf. Probeer dan maar eens naakt de naakte waarheid en juiste weg te vinden. Gaat je nooit lukken. Sterkte bij je zoektocht. Vergeet niet het licht mee te nemen.'

Enfin, een gewaarschuwde Wim telt voor twee. Precies het aantal zeehonden dat tevergeefs een stukje verder op Wim's weg de zeeweg zocht. Veel te ver weg. De twee zeehonden waren nogal kortzichtig en het was hoogtepunt, of moet ik juist zeggen dieptepunt van eb. Als ze nu ook maar niet de strandweg kwijt raakten. Het was veel te ver wiebelen naar zee. 

Uiteindelijk raakte Wim weer terug op het padje. Een hele grote. Dus zeg maar pad. Het beest stonk verschrikkelijk. Had zich al even niet gewassen. Maar zorgde er gelukkig voor dat Wim weer thuis kwam.

Nu kijkt hij weer gelukkig en broodnuchter uit het raam van zijn prachtige drenkelingenhuis. Slimdronken en genietend van de einder van Oosterend.