Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#557 De psychologie van het zwarte schaap

9 mei 2025 - 16:37

 

'Ik zou je zeker aanraden dat ding ook soms af te zetten. Kun je ook eens vol de lucht inademen, en kan iedereen je mooie lippen zien.'
Maria deinst achteruit, terwijl ze het mondkapje nog wat verder over de neus duwt. Om deze vervolgens even af te zetten om een slok Wiener Melange te nemen.

'Mijn moeder zit in een risicogroep dat weet je toch.'
'Tja...hoe wil jij je moeder zien? Als iemand die je altijd alle liefde heeft gegeven en die je daarom nu ook blijft bezoeken? Of als...als een potentieel gezondheidrisico die je tot hoe lang dit ook allemaal duurt maar moet vermijden?'
Ze schudt het hoofd, en tintelt wat met haar vingers op de tafel. Nooit zal ze openlijk toegeven dat ze nerveus is, maar haar welbekende tics verraden alles.
'Waarom doe je dit Sven? Ik snap het gewoon niet...'

Theatraal heft ze haar handen in de lucht. De oudere dame aan het tafeltje in de hoek lijkt hetzelfde te doen, alsof blind volgen het nieuwe sociaal is. Ik dacht dat ik na mijn studie wel alles van mensen zou weten, maar kom toch nog zo vaak tot de conclusie dat ze te ingewikkeld voor me zijn.
'Zou je het niet anders willen dan? Zou je niet vrij willen zijn?'

Het woord 'vrij' spreek ik zo zacht uit, dat ik me afvraag of ze het verstaan heeft.
'Ik voel me nog steeds vrij. Maar ik geef ook om de veiligheid.'
Terwijl ze afrekent, slik ik een filosofische preek over de relatie tussen veiligheid en vrijheid in. Doe geen moeite het te veranderen, als zij door een hulpeloos afscheidsknikje een knuffel probeert te ontlopen. Als ze wegfietst, schenk ik haar een glimlach, niet wetende of ik haar überhaupt nog wel terug zie. Misschien ben ik ergens ook wel een schaap. Een schaap in een weiland dat sinds maart dit jaar van een andere boer lijkt te zijn.

 

Lid sinds

4 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
9 mei 2025 - 21:26

Hoi Virtuosu, 

Dit verhaal is heel realistisch en pijnlijk. Je laat hier heel mooi zien hoe mensen allemaal van elkaar verschillen en dus ook andere waarden nastreven. Mooi hoe een derde persoon in het verhaal laat zien dat sommige morele of praktische discussie die we dan soms voeren - al is het uit iets fijn als liefde en bezorgdheid-  soms alsnog het punt missen, een andere mening vergeten of de discussie misschien niet eens nodig is om wat voor reden dan ook. 

Je openingszinnen zetten daar een prima toon voor. Het leest meteen fel en beschuldigend, zodat de lezer meteen op de hoede is voor een uitbarsting die gaat komen. Het contrast met de toon van de laatste zinnen maken het geheel des te sterker. 

Heel goed gedaan! 

Groet, 

Nadine

Lid sinds

3 maanden 1 week

Rol

  • Gewone gebruiker
9 mei 2025 - 22:06

Ik begreep niet waarom, maar ik vond die slotzinnen ook heel goed. Ik zie nu, dat het dus dat contrast is. En misschien ook wel meer precies, gaat de kracht om een zwakte in die Sven, dat hij toch niet zo perfect is.

Net ietsje minder goed vond ik de zin daarvoor 'niet wetende of ik haar überhaupt nog wel terug zie'. Dat is nogal heftig en schiet uit de bocht. Mijn voorstelling was van twee goede vrienden die elkaar ontmoeten, misschien zelfs een liefdeskoppel. Hoezo, zou hij haar niet meer terugzien? Ze hadden een discussie, maar is dat al iets om dan zoiets te denken?

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2025 - 18:35

@Nadine van de Sande

Dank voor je uitgebreide lovende commentaar. Ik vond trouwens dit een leuke opdracht en ook leuk beeldend uitgelegd met het voorbeeld erbij. Vond het ook genoeg richting hebben om iets mee te doen.

@Tinus Empiricus

Dank voor je feedback. Snap betreffende dat 'niet meer terugzien', dat het misschien wat extreem of melodramatisch klinkt. Denk echter dat het niet heel vreemd is om dit te denken, ook al is het in de praktijk vermoedelijk niet realistisch. Bij hevige meningverschillen kun je daar al snel aan gaan twijfelen.

Lid sinds

10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
11 mei 2025 - 20:02

Hoi Virtuosu,

Ook weer een andere invalshoek van de opdracht. Knap hoe je de sfeer hebt geschetst en een periode waarin langs elkaar heen praten (helaas) tot nieuwe hoogtes is verheven. Graag gelezen

Lid sinds

14 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 mei 2025 - 9:30

Ha Virtuosu,
Je hebt die Coronatijd goed weten te vangen en de wijze waarop deze veel vriendschappen op scherp heeft gezet. Ik vind de zin over waarbij de hoofdpersoon twijfelt over of ze elkaar nog weer zien daarom ook niet melodramatisch. Je gebruikt het woord tintelt om het trommelen op tafel weer te geven. Ik zou hier toch voor een ander woord kiezen omdat tintelen iets is wat bijvoorbeeld je huid kan doen, maar wat niet dit trommelen weergeeft. (Pingelen kan bijvoorbeeld wel.) Af en toe kunnen woorden geschrapt worden (welbekende bijvoorbeeld en het woord filosofisch) zodat je meer ruimte over houdt voor bijvoorbeeld het specificeren van de studie (geeft kleur aan het personage). Ook zou ik bij de zin: Doe geen moeite, dan het woord Ik voegen. Die zin loopt dan net wat lekkerder.
Een prachtig einde die zin!

 

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 mei 2025 - 22:40

@Sonnema

Dank voor het lezen, leuk dat je dit er uit hebt kunnen halen. 

@emmyvanswaaij

Dank voor het lezen en ook alle terechte taalaanmerkingen. Inderdaad pingelen is beter of misschien iets als tokkelen. Zouden inderdaad zeker aantal overbodige woorden uitkunnen. Snap ook je opmerking over de 'doe geen moeite', maar idee was om hp te hebben die ook zichzelf wat wegcijfert. Dus die liever niet te veel woord 'ik' gebruikt.