# 557 Bruingoed (herschrijf)

Witgoed altijd goed. Puin ruimen is de specialiteit van deze karakters. Missie volbracht. Voor beide opdrachten. De virtuele en de fysieke. GG. 

Hoi Angus, 

Een kijkje in de onderwereld. Wat dan al niet kan gebeuren als je de verkeerde ontvanger van een boodschap hebt. Je hebt er een mooi geheel van gemaakt. Ik vind vooral de onverschilligheid waarmee het niet ideale einde werd weggewuifd, goed bij de toon en het onderwerp passen. Duister, maar ook een zekere no- nonsense, ook in de rest van de tekst Dat is mooi gevonden en knap geschreven!

Ik had wel iets meer moeite met het wisselen van tijden die elkaar af en toe redelijk snel opvolgen: 

Voordat Nico kon antwoorden, voelde hij een hand op zijn schouder. 'Je praat tegen de verkeerde, eikel.' 
Als er iets is waar Nico niet tegen kan, is het fysiek contact dat hem overvalt. Dus hij hoekte dat figuur plat.
Wat dan weer voor 'm spreekt, is dat Nico opviel dat ook die vent een bruinleren koffertje had. Gelukkig maar. Want daar zat dus wel de poen in.
Maar Nico blijft Nico. Hij, in zijn rode waas, klapte de gast die gewoon wilde betalen voor zijn lunch ook buiten westen en liep met twee koffertjes het terras af.

Op zich loopt het wel door en zit er een logica in, maar ik had dat liever anders gelezen. Bijvoorbeeld een show don't tell in dezelfde tijdsvorm. 

Dit is een geval waarvan ik niet zeker weet of ik mijn beeld als schrijfcoach net te veel door een eigen voorkeur wordt gekleurd. Zoals gezegd: echt fout is het niet. Forumleden, hoe kijken jullie hiernaar? 

Dank je wel voor dit spannende verhaal, Angus!

Groet, 

Nadine

Je onderwereld verhaal met plezier gelezen.

Dag Rob,

Dank voor je reactie.
En de karakters veroorzaken ook wel weer puin. Dat wel.

Dag Nadine,

Dank voor je reactie en evaluatie.
Ik begrijp je kanttekeningen. Ik ben een liefhebber van show donn't tell, maar in de marge van 300 woorden zag ik de mogelijkheden niet. Dat kan uiteraard aan mij liggen.
Daarbij moest de bijdrage een komische toon hebben. Die heb ik geprobeerd te treffen door het wat losjes gehouden. vanuit het perspectief van een verteller die naast je in de kroeg kan zitten.
Geen excuus, maar een uitleg.
 

Bedankt Job.

Ha Angus,
Mooi gevonden die dubbele laag van dat de dingen te zwart-wit voor hem zijn. Het is een zeer geestig ook een misverstand bij de betalende partij te laten ontstaan door die zwart/witte kleding. 
Je schrijft: Als het eraan komt, moet dit niet als dit er op aankomt zijn? 

De zin over het uitbuiken zou ik inkorten, waardoor het meteen duidelijk is dat het utibuiken op de stoel gebeurt en niet, zoals ik het eerst las, de man aan het uitbuiken is op de attechetas. 
Nico wees naar het bruinleren attachékoffertje dat naast de stoel stond waarop de stofzuigerfabrikant aan het uitbuiken was. (Uitbuiken doe je in de regel alleen als je jezelf tot de nok toe hebt volgepropt, dat de lunch uitbundig was, hoeft in dit geval dus niet benoemd te worden.)
Wanneer je kiest voor: dat het Nico opviel, (het woord het toevoegen) voorkom je de lezing dat Nico zelf opvallend zou zijn. 

Als ik zo vrij mag zijn, nog een suggestie te doen: Ik zou ervoor kiezen nog niet aan het begin te benoemen dat later zal blijken dat een stofzuigerfabrikant betreft. Je zou dit aan de lezer kunnen introduceren middels een handeling. Namelijk door Nico het koffertje van de man te laten afpakken. (De man beschermd vervolgens zijn eigendom, nog steeds ervan overtuigd dat het een ober betreft die zich onbehoorlijk gedraagd, het koffertje valt in hun gevecht open, er rollen stofzuiger onderdelen uit in plaats van het geld wat Nico daar verwacht had. Dit kan dan voor een dialoog zorgen, iets als:

‘Aha! Jij dacht me te flessen zeker! Mij in het stof te laten bijten in plaats van de poen te geven.’
en dat je vervolgens dan die andere kerel Nico op zijn schouder laat tikken:
’Je hebt de verkeerde voor je oen.’ En ze dan allemaal pas ieder hun interpretatiefout te laten realiseren. Nico krijgt ook dan pas dat andere koffertje in het visier, waarna hij ze alsnog alletwee buiten westen slaat.

De twist op het einde, dat de verteller van het verhaal een nog grotere schurk blijkt te zijn dan Nico zelf is erg goed gevonden. 
 


 

Ben het wel eens met Nadine. Door de tijd congruent te maken bespaar je jezelf balast in het schrijven en houd je automatisch woorden over. Ook de twee tips van Emmy snijden hout. Doe er je voordeel mee. Wordt de tekst nog beter van. Want die staat als een huis. Nogmaals GG.. 

Het verhaal vind ik prachtig en geestig.
De verteltechniek wat verwarrend; is dit een gesproken monoloog? Richt hij zich tot ons? Praat hij tegen een andere gangster? Of is het een opgetekende herinnering van een boef met schrijfaspiraties? Ik kom er niet uit. Spreektaal en literaire taal zijn te vermengd om doorslag te geven.

De slordigheden in het verhaal zijn al besproken. Toch graag gelezen; heet grappig en een originele invulling van de opdracht. 

Emmy, Rob, Musonius en Lia,

Bedankt voor jullie reacties.
Ik heb wel een aanpassing in gedachten, maar ik vrees dat ik er niet aan toe kom.
Dank!

Kwam er toch aan toe :-) Nogmaals dank.

Het nieuwe grapje coke versus spa werkt goed (en denk ik beter dan het pinnen). Het nieuwe einde maakt het interessanter.

------------

Als dialoog is het beter te volgen. Ik had in de eerste versie echter enkel problemen met sommige langere zinnen en vond het perspectief niet zo'n probleem. Nu bij dit dialoog vind ik het een beetje jammer dat ik de personages in de dialoog niet ken of dat er niks van het raamwerk waar deze dialoog plaatsvindt is verwerkt. Het is geen obstakel (het is ook maar een kort verhaal), maar het heeft een gekke sfeer. Het lijkt nu een beetje een mop (daar wordt die dialoog constructie ook vaak gebruikt).

------------

> En die eikel riep Nico dus om te betalen.

Dit vond ik verwarrend. Hij vraagt uiteraard om de rekening, maar het klinkt ook een beetje alsof die gast wil dat Nico betaalt. 

------------

Bij deze dialoog met steeds twee zinnetjes om en om vind ik makkelijker te volgen dan het telefoongesprek laatst. De rollen van de twee mensen in de dialoog zijn duidelijker. De ene vertelt het verhaal en de ander reageert met kleine stukjes.

-----------

De dubbele herhaling 'wat dacht jij' leest niet zo mooi.

Ha Angus,
De lezer werd in je eerste versie aangesproken en dat werkte wat mij betreft prima! Ik vind persoonlijk de eerdere versie beter. De opening van de nieuwe versie zou wat meer aangekleed mogen worden, bijvoorbeeld door een aanleiding te geven dat deze twee heren over Nico spreken of een beschrijving van het terras waar ze zich op bevinden. (Misschien wel hetzelfde terras als waar de gebeurtenissen met Nico hebben plaatsgevonden.) Oh nee? Zou je kunnen vervangen door: Dat méén je niet!
Door de dialoog iets aan te passen, kan je bepaalde dingen die je hen nu laat beschrijven speels in het gesprek te verwerken. Zoiets bijvoorbeeld:

Weet je nog? Nico?'
'De Simpele?'
‘Hem kon je best goed inzetten om iemand met rake klappen te overtuigen dat het menens is. Maar hij zag het soms echt te zwart-wit.'
’Wat wil je, hij droeg niet anders. Hij leek wel een ober in dat eeuwige pinguinpakje van hem.’
’Jij bent niet de enige die hem voor een ober aanzag.’
’Hoezo?’
’Weet je dat dan niet? Zo is hij in de bak beland die sukkel.’

(En dan kun je die anekdote laten vertellen, je hebt dan de lezer ook betrokken in het gesprek, door deze ook nieuwsgierig te maken wat er dan toch gebeurd zou kunnen zijn.)

Agnus, Persoonlijk vind ik de herschrijf beter; het vertelperspectief is nu duidelijk. Toch denk ik wel dat er meer van te maken valt. Nu is het een gortdroge dialoog en naar mijn idee zou het mooi zijn als je er een goede raamvertelling van maakt. Nu heb je een mooi verhaal in een kartonnen doos zitten. Je zou dit veel mooier aan kunnen kleden met een setting, beschrijving van de twee mensen en aanleiding voor de dialoog. Bijvoorbeeld: je voert de twee mannen op terwijl ze een kuil aan het graven zijn naast een rol tapijt waar twee voeten uitsteken. Je kunt dan de één laten zeggen:

"Wie is het?"
"Nico"
"De simpele?"

En de rest van de dialoog, maar dan omlijst met handelingen en beschrijvingen van de twee, zoals het wissen van zweet van het voorhoofd, graafwerkzaamheden, sigaret opsteken, etc
Een beetje zoals ik dit toepaste in De misstap van de diplomaat en Een lange rode regenjas. Niet om mijn eigen werk aan te prijzen, maar omdat ik denk dat een voorbeeld duidelijker maakt wat ik bedoel.

Het spreekt vanzelf dat je verhaal veel langer wordt dan 300 woorden, maar de opdracht is toch voorbij, dus je zou het voor jezelf kunnen uitwerken. Mijns inziens is je verhaal zeker de moeite waard om het verder uit te werken.

Dag Tinus,

Bedankt voor je reactie. Die herhaling vond ik ook wat minder, maar goed het is een dialoog.

Dag Emmy,

Dank je voor je reactie.

Dag Musonius,

Of er meer van te maken is, weet ik niet.
Ik hou het hierbij.
Die woordengrens is ook een uitdaging waaraan ik me graag hou ook al wordt het dan een kartonnen doos.
Dank voor je reactie!