#557 - Afdrukken
Fabienne deed open. Geen hallo, geen glimlach. Alleen die blik: jij weer, met je zielige Whatsappjes.
'Kom binnen.'
De stoel was het eerste wat ik zag. Wit. Onverbiddelijk leer. Midden in de kamer als een altaar.
Fikkie lag op een rafelig kleed in de hoek. Zijn ogen volgden me zoals je iemand bekijkt die je plek inpikt.
Fabienne draaide zich naar hem. Haar stem was koel. Afgewogen. Als een hand die al weet waar ze gaat slaan.
'Die stoel is niet voor jou! Geen poten. Geen haren. Geen geur achterlaten. Dit is geen plek voor impuls. Begrijp je?' Ze streelde hem. 'Je verpest mooie dingen zonder dat je het doorhebt.'
Ik bleef staan.
'Ga zitten,' zei ze zonder naar mij te kijken.
Mijn lijf ging zitten voor ik wist wie er opdracht gaf.
De stoel kraakte. Alsof hij protesteerde.
Fikkie stond op. Kwispelde. Drie passen. Sprong.
Voor ik iets kon zeggen, lag hij op mijn schoot. Groot gewicht. Warme vacht. Zijn poot gleed tegen iets wat stil had moeten blijven. Hij zuchtte. Alsof dit altijd al zo bedoeld was.
Fabienne verstijfde.
Ze kwam dichterbij. Hand over de rugleuning, ogen op mij. Niet op Fikkie.
'Comfortabel?'
Ik knikte.
Ze haalde een doekje uit haar jaszak. Boog zich voorover.
'Je weet dat het niet mocht.'
'De hond?'
Ze glimlachte. Alsof ik iets grappigs zei dat ze vaker had gehoord.
Ze veegde het leer rond mij af. Traag. Zorgvuldig. Alsof ik er al een afdruk had achtergelaten die niet meer verdween.
Toen liep ze naar de hoek. Tikte op het kleed.
'Kom,' zei ze.
Fikkie sprong van mijn schoot en waggelde naar de keuken.
Ze keek me aan. Niet verwijtend. Niet uitnodigend. Iets ertussenin. Zoals moeders kijken als je iets breekt wat van hen was.
Ik stond op, ging op mijn rug op het kleed liggen.
Ze knielde naast me. Raakte me nergens aan.
'Beter,' fluisterde ze. 'Hondjes moeten hun plaats kennen.'
Je hebt van die mooie…
Lid sinds
2 maanden 1 weekRol
Je hebt vaak van die mooie korte flarden aan stukjes tekst. Een beetje literaire ASMR.
Het verhaal zelf vind ik deze keer minder interessant al is het grapje wel heel leuk en uniek.
De link met de opdracht, ze zei zitten tegen de hond niet tegen de HP, tsja. Er wordt wel leuk mee gespeeld door die hond dan nog eens op de HP te laten gaan zitten.en de HP die nog eens zelf als hond wordt bestempeld. Maar het raakt me minder dan andere verhalen (Dat is een compliment, ik bedoel ten opzichte van je eigen verhalen – en dat die hoge standaard zijn. Dat is een beetje een zwaard van Damocles als je het goed doet).
Bijzondere ontmoetingen…
Lid sinds
1 jaar 8 maandenRol
Bijzondere ontmoetingen. Weer eens wat anders dan naar de kapper gaan. Geef mijn portie maar aan Fikkie. Dat moest ik af en toe denken, bij dit speelse stukje. Knap geschreven. Met een vette knipoog.
Hoi Tony, Het einde maakt…
Lid sinds
4 jaar 10 maandenRol
Hoi Tony,
Het einde maakt me erg nieuwsgierig naar Fabienne. Ze begint al afstandelijk, maar na dat slot... Ik heb het vermoeden dat er iets serieus mis met haar is.
De hond lijkt niet op de stoel te mogen vanwege dingen die hond eigen zijn. Om die dan zo letterlijk aan een mens te koppelen, alleen omdat hij niet gehoorzaamd. Dat is best griezelig.
Mijn complimenten voor hoe je zoiets aparts op een manier hebt laten samenkomen. Het klopt vanaf het begin, maar voordat die samenhang duidelijk is duurt het even. Dat is goed voor de spanningsboog en maakt het verhaal als geheel erg interessant.
Goed gedaan.
Groet,
Nadine
Knap geschreven en met…
Lid sinds
10 maanden 1 weekRol
Knap geschreven en met plezier gelezen.
Ha Tony, Je weet de sfeer…
Lid sinds
14 jaar 3 maandenRol
Ha Tony,
Je weet de sfeer goed neer te zetten, geen woord teveel. (Met daarbij wel het gevolg dat ik de tekst nogmaals moest lezen met mijn vermoeide hoofd om helder te krijgen wie of wat. Mooi die krakende stoel en het Zijn poot gleed tegen iets wat stil had moeten blijven.
Het verhaal roept een…
Lid sinds
1 jaar 2 maandenRol
Het verhaal roept een speciaal sfeertje op, je weet niet waar het heengaat maar het boeit daardoor meteen. En je schrijft het zo dat ik het bizarre tafereel voor me zie. Knap.
Enkele rare reacties, Tinus…
Lid sinds
8 jaar 7 maandenRol
Enkele rare reacties, Tinus die denkt dat het 'Ga zitten' voor de hond bedoeld is en Nadine die vindt dat er iets mis is met Fabienne (gehoorzaamd is trouwens met een 't'). Nu ja, ieder zijn meug. Ik moet Tinus ongelijk geven, dit stukje mag je inkaderen, Tony, behoort tot een van je betere werken. Ben jaloers.
Goed gedaan, Tony, het weer…
Lid sinds
4 jaar 7 maandenRol
Goed gedaan, Tony, het weer een stukje vol mooie zinnen.
Gi, hoe weet jij dan voor…
Lid sinds
2 maanden 1 weekRol
Gi, hóé weet jij dan voor wie dat 'ga zitten' is bedoeld? Op zijn minst is het toch wel als iets dubbelzinnigs, alsof het expres er op die manier in is verwerkt. Dat maakt de tekst zo mooi. Of zoals jij het zegt, alsof het in te kaderen is. Daar ben ik het niet mee oneens. Ik weet niet waar jij het dan mee oneens bent.
Hoi Tony, ik vind het weer…
Lid sinds
9 maanden 1 weekRol
Hoi Tony,
ik vind het weer knap gedaan. Ik moest het wel twee keer lezen, maar de bedoeling en de verwarring zijn daarna helder (en tegelijkertijd vreemd?) Je beschrijvingen zijn sowieso niet te evenaren. Graag gelezen