De Paashaas en zijn Verloren Eieren

De Paashaas en zijn Verloren Eieren                                                           Schrijfopdracht #555 - Paashaas

Het was een heldere, zonnige ochtend in het Lentebos. De lucht was fris, en een zachte bries speelde met de bladeren van de bomen die net hun donkergroene blaadjes hadden laten groeien. Overal om hen heen was het gezang van vogels te horen. Vlakbij de glinsterende beek, in een knus hol onder een oude eik, woonde de bekende Paashaas.

De Paashaas, met zijn zachte, bruine vacht en lange oren, was niet zomaar een haas. Hij was de beschermer van de Paastradities in het bos, verantwoordelijk voor het verven en verstoppen van de mooiste eieren voor de kinderen in het nabijgelegen dorp. Elk jaar keek hij er naar uit om deze belangrijke taak te vervullen, waarin zijn creativiteit tot bloei kwam.

Op deze bijzondere ochtend zat de Paashaas door een klein raam van zijn hol naar buiten te kijken. De zonnestralen speelden op het water van de beek en de geluiden van het bos vulden zijn hart met vreugde. Hij had veel werk te doen: de eieren voor het aankomende paasfeest moesten worden versierd. Met een tevreden zucht schudde hij zijn lange oren en begon aan zijn taak.

Hij had een groot aantal eieren verzameld,  sommige waren wit, andere bruin, en een paar waren zelfs een beetje gevlekt, omdat niet schoon waren. Met een mengsel van natuurlijke kleurstoffen die hij zelf had gemaakt, begon hij de eieren te verven. Het paars van bietensap, het geel van kurkuma en het groen van spinazie leken wel kunstwerken terwijl hij ze één voor één zorgvuldig versierde.

Maar terwijl de Paashaas zich concentreerde op het schilderen van een prachtig ei met stippen, gebeurde er iets vreemds. Een lichte wiebeling onder zijn voeten trok zijn aandacht. Toen hij opkeek, zag hij dat de mand waarin hij zijn eieren bewaarde ineens omgevallen was. De eieren rolden in het rond! In een flits sprong de Paashaas op en rende naar de mand, maar hij was te laat. De eieren rolden weg, het bos in.

Paniek overviel hem. “Oh nee! Mijn eieren!” riep hij uit. Als hij zijn eieren niet op tijd kon terugvinden, zou het paasfeest misschien niet doorgaan. Hij keek om zich heen en zijn ogen vulden zich met verdriet. De kleuren die zo zorgvuldig waren aangebracht, zouden verloren zijn als hij ze niet kon vinden. Vastberaden om geen tijd te verliezen, besloot de Paashaas om hulp te vragen aan zijn vrienden.