#553 Vederlicht kijken
Je laatste jaar hebben we elkaar nauwelijks gesproken. Je zag in alles het mooie, en het hele, bleef dat willen zien ook als het daar niet was. Je hield alles wat etterde tegen het licht en zag ultraviolette regenbogen. Je klemde alles wat donker was tegen je borst en vertelde hoe goed en zinvol datgene was.
In jouw bijzijn tolereerde jij enkel gezondheid. Zonlicht. Frisse lucht. Mijn benauwdheid en mijn moeheid moesten steeds verder weg wijken. Tot buiten het bereik van onze telefoons.
Ik denk terug aan jouw vederlichte blik die alleen nog engelen zag. Tot je er zelf eentje werd. Weggerukt uit mijn leven.
Ik zal vandaag vederlicht kijken, mama. Gewoon om heel eventjes dichtbij jou te kunnen zijn. Dichtbij hoe jij op het allerlaatst was.
'Mooi' fluister ik aan het…
Lid sinds
1 maand 2 wekenRol
'Mooi' fluister ik aan het einde.
Het stukje 'bleef dat willen zien' kun je eventueel als nieuwe zin met een hoofdletter beginnen en een komma eindigen.
Het 'ultraviolette' was voor mij verwarrend. Ik begon te denken dat je heel abstract over een soort röntgenapparaat of andere machine zat te praten (bv een zonnebank die gezondheid brengt, of een gezondheidscentrum waar telefoons verboden zijn).
Van mij mag je wel vanaf het begin verduidelijken/verklappen waar het over gaat en beginnen met
"Mama, je laatste jaar..."
Mooi Chloe! Ik weet niet of…
Lid sinds
9 maanden 1 weekRol
Mooi Chloe! Ik weet niet of het opzettelijk is, maar ik kreeg aan het eind van de tweede alinea het idee dat het wel eens niet goed af kon lopen met jullie relatie. Dat het wel erg krampachtig was 'al die lichtheid vasthouden'. Maar daar is daarna geen spoor meer van. Het eindigt positief en lief. Dat was een (fijne) verrassing, maar wellicht wel/niet de bedoeling.
Erg invoelbaar geschreven :-)
Hoi Cloë, mooi en kwetsbaar…
Lid sinds
8 maanden 2 wekenRol
Hoi Cloë,
mooi en kwetsbaar. Het is tegelijkertijd licht maar ook zwaar. Toch heeft de lichtheid de overhand. Knap gedaan, graag gelezen
> 'ik kreeg aan het eind van…
Lid sinds
1 maand 2 wekenRol
> 'ik kreeg aan het eind van de tweede alinea het idee dat het wel eens niet goed af kon lopen met jullie relatie.'
Dit beeld had ik er niet bij maar vind ik wel mooi. Het kind is benauwend en vermoeiend, en de moeder tolereert dat niet. Eventueel zit er ook een religie conflict achter. De moeder die leeft voor het mooie (goddelijke) en het kind voor het duistere. Daardoor zijn uit elkaar gegaan en zelfs bellen doen ze niet meer.
Hoe ik het de eerste keer las was dat die moeder overal het beste van probeerde te maken en als een soort zuster iedereen helpt, met frisse lucht en zonlicht.
Nu merk ik op dat de zin 'In jouw bijzijn tolereerde jij enkel' een beetje vreemd is. De jouw en jij refereren naar dezelfde persoon, maar dan spreken we over het bijzijn van jezelf.
Die 2e alinea heeft dus nog wel meer mogelijkheden.
Hoi Cloë, Mooi verhaal zeg;…
Lid sinds
1 jaar 1 maandRol
Hoi Cloë, Mooi verhaal zeg; ik sluit me aan bij wat Sonnema schreef.
Mooi stuk, waarbij de…
Lid sinds
12 jaar 5 maandenRol
Mooi stuk, waarbij de herhaling hier goed werkt. De omgang met iemand die de zware realiteit niet binnen wil laten komen en degene die zich deze realiteit meer dan bewust is. Knap beschreven. Wat mij betreft zou het nog wel wat verder uitgewerkt mogen worden, maar tja dan niet in het weekthema met zijn woordenlimiet. 😀
Volgens mij mag 'weg' bij 'wijken' geschrapt worden. Wijken is al weggaan.