#541 - Werkwoordkiezen

Karel, een stuntelige accountant die zijn midlifecrisis probeerde te verdringen, waagde zich met knikkende knieën in Rode Mien. Het interieur leek een karikatuur van decadentie: zware fluwelen gordijnen, spiegels die hem overweldigden met zijn eigen reflectie en een parfumgeur zo sterk dat het zijn adem benam. Madam Lulu, een indrukwekkende verschijning met een fonkelende neonkleurige pruik en ogen die alles doorpriemden, ontving hem met een brede grijns.

'Welkom, schat,' zei ze met stem als een glas overjaarse champagne: sprankelend en verleidelijk, maar met een bijtende nasmaak die je alert hield. 'Hier doen we alles wat je wil… je moet wel slim kiezen.'

Karel frunnikte aan zijn stropdas. 'Hoe bedoel je, kiezen?'

Madam Lulu toverde een bordspel tevoorschijn, compleet met een draaischijf. De woorden op de schijf waren verre van sensueel. Karel las ze hardop: stofzuigen, wiskundigen, peperkruiden, binge-vergaderen, varkentjeswassen, sudokuën, toiletpapierhamsteren, powerpointpresenteren, wormentellen, en zo ging het nog even door.

'Is dit een grap?' vroeg Karel en krabde verward zijn bovenbeen.

'Allesbehalve,' zei Madam Lulu serieus. 'Je draait. Je spint vijf werkwoorden. En dan kies je er ééntje.' Ze tuurde naar Karels kruis, alsof dat de procedure verklaarde.

Karel zuchtte, schokschouderde en draaide de schijf. Na vijf draaien had hij: langsachterstoten (waarom klonk dat zo ongemakkelijk?), borstenkneden (hij bloosde bij het idee), boekhouden (zijn eigen vakgebied, ironisch genoeg), sudokuën (als vijftienjarige landelijk kampioen geworden) en tongdraaien.

'Nu je favoriet kiezen,' zei Madam Lulu en overhandigde Karel een gouden Bic en een Moleskine.

Karel beet op de pen en staarde eerst naar Lulus decolleté, dan naar haar volle lippen en landde uiteindelijk op de werkwoordenlijst. Zijn gedachten raceten. Was dit een test? Een kans om uit zijn saaie bestaan te breken? Met trillende hand schreef hij zijn gekozen werkwoord op.

'Prima keuze!' Lulu grijnsde en knipte in haar vingers. De lichten dimden, een rookmachine pruttelde, en een gordijn schoof met een dramatische zwaai open. 

Voor Karel stond een gigantisch bed met zijden lakens, omringd door kaarsen, op de nachttafeltjes lagen handboeien, setjes klemmen, tubes glijmiddel en nog spul wat Karel nog nooit gezien had, laat staan waar hij het nut van kon bedenken.

Madam Lulu glimlachte triomfantelijk.  

'Veel plezier, schat,' fluisterde ze en gaf hem een gigantisch boek vol sudoku’s. 'Lustig puzzelen, hoor!'