540_Metgezel

Metgezel

Dat is volgens mij de reden dat ze deze creatieve schrijfopdracht doet. Het schijnt een heilzame werking te hebben op depressie. Het kan je in een flow brengen. Dat heeft ze gelezen in een wetenschappelijk artikel op internet. Ze zet een ferme punt achter de voorgaande zin, als ware een bekrachtiging dat ze nu goed bezig is. Dat is tevens het moment om mij bij mijn handvat te vatten. De enigszins lauwe thee glijdt langs mijn tuit de mok in die nog halfgevuld zat met koude thee. 

Zonder de mok aan te raken staart ze voor zich uit. Broedt ze op een nieuwe zin? Of zijn dit de bijna plichtmatige 5 minuten die je elk uur volgens bron huppeldepup van een gerenommeerde site zou moeten ‘lummelen’. En dan is ‘lummelen’ een wetenschappelijke term. Een beetje, al dan niet mindful voor je uitstaren verschillende keren midden op de dag, zodat alles wat je geleerd hebt op een plekje valt. Als theepot lummel ik heel wat rond, met of zonder verantwoorde inhoud. Ze pakt me nu stevig beet, maar ziet tijdig dat de mok nog vol zit. Met stevige slokken drinkt ze het leeg en schenkt direct weer bij.

Afgelopen jaar was ik haar trouwe metgezel met thuiswerken. Al bij het ochtend gloren volle bak. Werk van studenten nakijken en tussendoor koortsachtig LinkedIn en Whatsapp checken en de vele teams-afspraken met nieuwe mensen uit heel het land die ze op de socials had leren kennen. Praten over plannen, plannen van plannen, veel in korte tijd voor elkaar boksen. Al stond ik gevaarlijk dicht naast de opengeklapte laptop en smartphone, geen aandacht voor mij. Niet eens tijd om te drinken.

Ik voelde allang aan mijn theewater wat de psychiater laatst als diagnose stelde: bipolair.