#540 Niet op mijn helft!

Daar zaten of liever gezegd lagen ze dan, half over elkaar heen, op zijn bank, in zijn huis op oudejaarsavond. Zijn Marielle met ene Freek. Hij was nog steeds gek op Marielle en begreep haar situatie maar al te goed. Maar dit was niet te verteren. Marielle was er altijd al dol op geweest. Een romantische en rustige oud- en nieuw.  Samen uitblazen van de drukke feestmaand.

Hans voelde zich kil en verstoten in zijn eigen huis, hij kon niets beginnen en keek het tafereel gepijnigd gade. 

Na het aftellen tot middernacht had hij ze naar buiten zien gaan. Het nieuwe jaar in, gezellig keuvelend met de buren op straat. Ze maakte het niet laat. Rond kwart voor twee sloot Marielle de boel af en maakte het verliefde stel aanstalten om naar bed te gaan.

Verdomme ze had die Freek gevraagd te blijven slapen, dat was nog niet eerder gebeurt. Ondragelijk. Dat zou niet gebeuren.

Met zijn laatste energie ging hij onzichtbaar en onhoorbaar de slaapkamer binnen en kroop onder het dekbed op zijn helft van het matras.

Het duurde niet lang of Freek en Marielle kwamen lachend de slecht verlichte slaapkamer binnen. Ze knipte het licht aan en Marielle sloeg het tweepersoonsdekbed open om in bed te kruipen. De contouren van een lichaam diep in het matras geduwd, duidelijk zichtbaar. De dampende ijskristallen zwevend boven de afdruk in het matras maakte het plaatje compleet.

Freek slaakte een luide gil en deed verschrikt een stap naar achteren. Marielle keek geschrokken naar Freek, die nu languit op de grond naast de omgevallen stoel lag en zag toen ook wat Freek had gezien.

Hè Hans, wat flauw, je bent nu al vijf jaar dood. Hij mag toch best op jouw helft?