#538 De boot

Hoi Natas, leuk weer iets van je te lezen. Ik voel de ongerustheid in het verhaal. Graag gelezen.

Pakkend verhaal, Natas over de geliefde die op haar Gerrit wacht. Het doet mij denken aan het lied 'De lichtjes van de Schelde', hier in een uitvoering door de Nederlander Hans de Booij en Antwerpenaar Wannes van de Velde. 

Natas, een mooi verhaal dat ik met plezier gelezen heb. Deed mij denken aan Op Hoop van Zegen van Herman Heijermans met de zin "de vis wordt duur betaald."

Dag Natas,

'en het feit dat ze daar ergens op die woeste zee zijn, geeft me een onbehaaglijk gevoel.'
Ik heb wat moeite met 'en het feit'.
Waarom niet: 'Dat hij daar ergens op die woeste zee is.'
Ik heb ook moeite met 'geeft me een onbehaaglijk gevoel.' 
Het is denk ik meer dan dat en het gaat om Gerrit.
 'Dat hij daar ergens op die woeste zee is.' zegt dan volgens mij genoeg.

'maar vanbinnen hoop ik dat diezelfde wind ze mee draagt naar de boot ergens daar op zee.'
Waarom 'maar vanbinnen'?
Waar komt hoop anders vandaan?
Dus (wat mij betreft): 'Ik hoop dat diezelfde wind [...]'

'Ik laat me van het duin afglijden'
Dat heeft iets lichtst, zoals speelse kinderen dat hebben. Dat past hier, naar mijn idee, niet.
 

Heel mooi verhaal, graag gelezen!

Mooi gedaan. Fijn dat het een open eind heeft en je als lezer in onrust achter blijft.

Bedankt voor jullie reacties!

Gi, dat lied kende ik niet maar wel een mooi lied dat er zeker bij past.
Angus, 'het feit dat' en 'vanbinnen' zijn inderdaad een soort stopwoordjes van me die misschien niet echt nodig waren geweest. Bij de laatste zin begrijp ik wat je bedoelt, ik heb daar lang over zitten nadenken maar kon niet op een betere omschrijving komen.

Voor wat betreft die laatste zin.
'Ik zwoeg naar beneden, door het zand. Begin aan de lange weg terug naar het dorp.'
Iets in die trant?
Het is maar een suggestie. Meer niet.

Groet

Hoi Natas,

Knap verhaal. Voor veel vrouwen in vissersdorpen een echte angst, zelfs nu nog. Ik vond het goed beschreven en heb het graag gelezen!

Op hoop van zegen, dat ie terugkomt...  Bekend thema misschien, maar dat geeft niet, want mooi dat je voor een open eind koos. 

Ik ga er direct in mee Natas. Opmerking: in de laatste alinea maak je het verhaal concreet, o.a. door:  'tot Gerrit weer veilig thuis is". Maar dit maakt het voorgaande al duidelijk. Misschien had je ook z'n naam kunnen weglaten en in plaats daarvan 'hij / hem' gebruiken. Je schrijft zo'n goed en sterk verhaal dat die laatste alinea eigenlijk overbodig is.  

Hallo Natas, een mooi, pakkend verhaal. Ik zou het mompelen wellicht vervangen door iets als: smeek ik. Op het eind heb je twee keer vlak achter elkaar gekozen voor het woord veilig. Je zou kunnen overwegen iets te schrijven als: Wachten tot de vissersboot weer in de haven is, Gerrit weer veilig thuis. 

Prachtig zacht verhaal met een traag ritme, zoals wachten is. Intern monoloog mag juist wel in spreektaal in eigen stijl, met stopwoorden of andere gestileerde taalmerkwaardigheden. Het moet wel liefst kloppen met de tijd wanneer dit speelt. Gebruik je woorden die bij onze tijd horen, dan speelt het zich nu af. Goed gedaan!