#537 – Gedeelde smart

Mooi verhaal Fief. Het roept bij mij bepaalde herinneringen op.

Hoi Job, bedankt voor je reactie. Hopelijk geen vervelende herinneringen.

Nee Fief, bij ons werden in de kerstboom spontaan de klokjes geluid en bewogen er ballen. De boom stond op een plek waar geen tocht of wind kon komen.

Oe, Job, dat is serieus griezelig. Dat je daar geen verhaal over geschreven hebt.

Wat een romantisch en mooi bedacht ‘rond’ spookverhaal, waarin liefde en die jaloerse geest centraal staan, of misschien gewoon de angst om vergeten te worden. Leuk hoe op het laatst die trouwfoto nog omvalt, een fijn detail waarmee je Nel meteen karakter geeft. Ook zorg je er hiermee bij mij voor dat het verhaal niet te zoetsappig wordt. We leven als lezer mee met Bert, prima dat je dat perspectief hebt gekozen.

Wat ik mis in je verhaal is sfeer, en ook een beeld of gevoel bij je personages en omgeving. Als lezer weten we niet hoe Bert en de buurvrouw eruit zien, of haar lippen bijvoorbeeld krullen als ze lacht (Bert zal haar niet voor niets een kop koffie aanbieden), of hij aan zijn neus pulkt als hij nerveus is, of het huis naar koffie ruikt, of naar hars van de kerstboom, en hoe pinnig, of verliefd, Nel kijkt op die trouwfoto. De buurvrouw kan zich voorstellen, en krijgt met een naam ook al meer gezicht. Kijk verder eens naar tips voor zintuigelijk schrijven, en probeer hier mee te experimenteren.

En verder; in de eerste alinea zegt Bert als de buurvrouw aanbelt ‘Niet nu Nel, niet nu.’ Voor mij was niet duidelijk of hij de buurvrouw daarmee bedoelde, en die vraag haalde me uit het verhaal. Misschien kan Bert snuiven (of er al een koude wind opstijgt), of angstig omkijken naar de kerstboom. In ieder geval iets waardoor je als lezer het gevoel krijgt dat hij het tegen iets of iemand in huis heeft.

Hoi Lizette, bedankt voor je reactie. 

En verder; in de eerste alinea zegt Bert als de buurvrouw aanbelt ‘Niet nu Nel, niet nu.’ Voor mij was niet duidelijk of hij de buurvrouw daarmee bedoelde, en die vraag haalde me uit het verhaal.

Ik heb het met opzet niet uitgelegd. De lezer mag best even op het verkeerde been gezet worden. verderop wordt het voor de lezer wel duidelijk wordt waarom hij die gedachte had toen de deurbel ging. Het is in de zinnen erna naar mijn idee wel duidelijk dat hij daarmee niet de vrouw bedoelt die voor de deur staat. Ik schrijf namelijk dat hij "een vrouw" ziet staan. Als hij wist dat het de buurvrouw was, had er gestaan "ziet hij de buurvrouw staan". Dan zou je inderdaad kunnen denken dat die woorden op haar slaan. 

Ik vraag me af in hoeverre het in dit verhaal van belang is om te weten hoe de personages eruit zien. Mag dit ook aan de fantasie van de lezer overgelaten worden? Ik vond hier de beschrijving van de eerste ontmoeting en het spookgedeelte belangrijker. 
Ik wacht nog even de reacties van de andere leden af. Als zij hier ook op afhaken, zal ik kijken in hoeverre ik het verhaal moet aanpassen.

Mooi beeld die opening van het spionnetje, filmisch, goede dialogen. Een tornado is wel een heel harde windvlaag, misschien is wervelwind iets passender. Mooi dat Nelleke ook. Een mooi verhaal. Graag gelezen! P.s ik hou van het overlaten aan de fantasie van de lezer Fief. 

Hoi Emmy, ik ben blij met je steun. Ik ga de wervelwind overwegen, hoewel een wervelwind naar mijn idee niet echt raast. Nel komt duidelijk in opstand, tornado en razen is dan sterker.
Dank je wel voor je compliment en positieve reactie.

Ha Fief, een windhoos kan behoorlijk onstuimig zijn. Mijn ouders hadden er ooit mee te maken in hun tuin en de schade was enorm. Er is nog een ander woord voor een dergelijk weerverschijnsel maar ik kan er niet opkomen! 

Hoi Fief,

ondanks dat het een spookverhaal is, is het wel een "lief" spookverhaal. Ik heb het verhaal met plezier gelezen. 

Hoi Sonnema, bedankt voor het lezen en je positieve reactie.

Mooi verhaal. Liefdevol op een spookachtige manier. Goed uitgewerkt.

Ik snap de opmerking van Lizette wel. Een paar kleine hints, zeker geen 'uitschrijven en voorkauwen', want dat maakt ons lezers lui. Aan de andere kant is dit een kortverhaal, daar moet je keuzes maken in het aantal woorden dat je in wilt zetten.

Graag gelezen!

Hoi Hadeke, bedankt voor het lezen. Ja, het was een keuze maken. Fijn dat je het verder wel graag gelezen hebt. Ik zal een volgende keer ook letten op de sfeersetting.

Ik zie ineens een hondje een hartje in de sneeuw plassen. Reclamedol, dat heb je met deze dagen rondom kerst en eindejaar. Sommige spoken zie je dubbel. Soms lief en soms ergerlijk. Loslaten dat spook. Nee, niet Thea. 🥰

Hoi Rob, dank je wel voor je reactie. Voor het hondje had ik niet voldoende woorden meer.

Hoi Fief, ik heb je verhaal met plezier gelezen. Ontroerend en spooky, lekker! Ik was in het begin ook wel even in de war wat betreft Nel, maar dat maakt me echt niet uit. Maakt ook dat je bij de les blijft en/of even opnieuw moet lezen. 

O ja ... nog vergeten. De tip van Lizette om een verwijzing op te nemen deel ik.

Hoi Noortje, fijn dat je het kon waarderen. Bedankt voor het lezen.

Hoi Rob, ik denk dat het over het geheel voor de meeste lezers wel duidelijk was. Het is voor nu wat het is. Ik neem het mee als punt van aandacht voor een volgende keer.

Think for yourself. ;)

Wat een leuk verhaal Fief. Het raakte me want ik voelde direct al irritatie bij die iets te kordate buurvrouw. :) Dat de personages niet verder zijn uitgewerkt vind ik in niet storend.

Hoi Johan, ik ben blij met je positieve reactie. Bedankt voor het lezen.

'Bert loopt naar de voordeur en ziet door het spionnetje een vrouw staan met een gevulde ovenschaal in haar handen.'
Eerlijk gezegd, vind ik dit niet zo'n mooie openingszin.
Het voegt voor mij als lezer namelijk weinig toe dat Bert naar de voordeur loopt en dat Bert wordt voorgesteld op die manier.
Ik zou liever iets lezen in de trant van: 'Daar staat ze met een gevulde ovenschaal in haar handen. Door het spionnetje in de voordeur lijkt de ovenschaal vervormd. Groter dan hij is.'

'De vrouw loopt door naar de woonkamer.'
Waarom niet: '‘Wat een prachtige kerstboom. Heb je dat zelf gedaan?’ zegt ze in de woonkamer.
Dat ze naar die woonkamer is gelopen, dat snapt de lezer dan wel.

Dan krijg je denk ik ook meer sfeer. Voor het overige met plezier gelezen.

Ik sluit me aan bij  de laatste reactie.  Personages verder uitwerken kan ook bijna niet als je je houdt aan het aantal woorden. Leuk om lezen, en leuk gevonden, vond ik in ieder geval.  

Hoi Angus en Lia, bedankt voor het lezen en jullie reactie. Dat Bert door het spionnetje keek, was niet zomaar. Of het geen mooie openingszin is, is een kwestie van smaak. Dat de buurvrouw doorloopt, vertel ik ook met opzet zo. Blijkbaar niet helemaal duidelijk voor jullie. Volgende keer beter.