Lid sinds

1 week 2 dagen

Rol

  • Gewone gebruiker

#535 Wie geeft wat hij heeft, is waard dat hij leeft

9 december 2024 - 21:10

 

Geven is het mooiste wat er is. Sinds ik met pensioen ben is dit mijn roeping. Dagelijks kijk ik uit het raam of zich nog iets voordoet waarbij ik kan helpen. De wortels van de bomen hier tegenover maken het me gemakkelijk: Elke dag gaat er wel iemand onderuit op de hobbelige straatstenen. Ik pak dan mijn stok en snel naar de deur om te kijken of ik hulp kan bieden.

Na de koffie ga ik met mijn rollator op pad. Iedereen die ik tegenkom schenk ik een groet en daarmee een lesje in vriendelijkheid. Dan op naar de supermarkt. Daar lopen genoeg eenzame zielen en dat levert vaak hele verhalen in de gangpaden op. Mijn taak is luisteren: zenden doen de mensen al genoeg. Tegelijk geef ik zo weer een les. Ik zorg dat ik met mijn kar lekker breeduit sta en leer de mensen te wachten. Ik noem dat een lesje geduld. Bij de supermarkt koop ik het koffieboeketje en daarmee ga ik op pad. De naam zegt het al: ik breng het bloemetje naar een zieke of eenzame van de kerk en hoop op koffie. Met wat lekkers erbij, maar ik heb ook altijd spritskoeken in mijn tas. Nu hoef ik niet alleen maar te luisteren, want mijn jarenlange ervaring met reuma en suikerziekte maakt dat ik tips en raad kan geven. Dat mag als je een wijze oude man bent geworden. Dat moet zelfs, dat mag je anderen niet onthouden.

Mijn middageten neem ik in het bejaardentehuis. Mensen uit de buurt kunnen daar mee-eten en ook daar heb ik wat te geven. Een luisterend oor en wijze raad voor de oudjes. Alleen vorige week heb ik daar iets naars meegemaakt. Op mijn plek zit ineens een wildvreemde. Ik heb natuurlijk gezegd dat dit mijn plek is en het gekke is, dat alle dames het voor die nieuwe opnamen. En er was ook geen andere tafel waar ik bij mocht. Mevrouw van Dalen tikte met haar stok op de vloer en zei dat de mensen genoeg van me hadden, van mijn praatjes. En nu ben ik heel erg aan het denken wat ik nog te geven heb. Is het inmiddels zo dat ik de mensen niets meer te leren heb? Ben ik klaar met geven? Als dat zo is, is het nu mijn beurt om te ontvangen!