#533 - Van een koude kermis thuis
Ik ontgrendel mijn telefoon, klik op de weerapp en zie bij iedere dag van deze week een ijzig icoontje staan met temperaturen ver onder het vriespunt. De meeste mensen zullen daar niet direct warm van worden, maar mijn hart maakt een sprongetje.
Volgens het KNMI wordt de kans op een Elfstendtocht als gevolg van klimaatverandering ieder jaar kleiner. Mijn vader deed nog mee aan de laatste editie in 1997, maar sindsdien staat de teller al op 10178 Elfstedentochtvrije dagen. Toch ga ik ieder jaar weer trouw twee keer per week naar Thialf om te trainen. Helaas heb ik het resultaat van dat harde werk tot nu enkel jaarlijks op de Weissensee kunnen tonen.
Vijftien opeenvolgende dagen met een gemiddelde temperatuur onder de -4,2 graden zijn er nodig. Dat weet ik nog van mijn spreekbeurt in de eerste klas bij Engels. Gelukkig mocht ik gewoon Elfstentocht zeggen, want dat klinkt toch mooier dan Eleven cities tour. Ik liet foto’s zien van mijn vader die aan het afzien was op het Friese ijs en nam oude houten onderbinders van mijn opa mee. Het was de beste spreekbeurt die mijn docent ooit had gezien van een eersteklasser.
Ik bel mijn vader op. “Heb je het gezien, pa?”
"Natuurlijk, maar ik heb dit al zo vaak gezien jongen.”
"Maar het wordt nu wel echt heel koud, hè? Zelfs de kenners zijn licht optimistisch”, zeg ik hoopvol.
"Erben Wennemars is altijd optimistisch jongen. Dat weet je nu toch wel?”
"Je hebt gelijk pa, maar ik voel gewoon dat het deze keer anders is.”
"Eerst zien, dan geloven”, zegt mijn vader.
Die middag is het druk op de dichtgevroren plas vlak bij mijn huis. Ik besluit een rustigere schaatsplek te zoeken en vind een mooie lange sloot die nog door niemand lijkt te zijn ontdekt. Ik trek mijn schaatsen aan en loop voorzichtig tussen het riet door. Er klinkt wat gekraak, maar dat houdt mij niet tegen.
Al snel heb ik een lekker ritme te pakken en glij ik soepel over het nog onaangetaste ijs. Ik doe mijn ogen dicht en geniet van het krassende geluid dat mijn ijzers veroorzaken. Helaas trekt een stuk riet dat boven het ijs uitsteekt mij abrupt uit deze haast meditatieve staat. Mijn rechterbeen blijft haken en ik val hard voorover. Ditmaal is het niet het ijs dat kraakt.
Een week later lig ik met gips op de bank en zet ik de tv aan. “Ook dit jaar weer geen Elfstentocht”, hoor ik Jeroen Overbeek zeggen. Voor het eerst ben ik blij om dat te horen.
Grappige titel, Jasper en…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Grappige titel, Jasper en heerlijke beschrijving van wat jullie noorderlingen telkens weer in de ban houdt.
Hoi Jasper, elk jaar weer de…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Jasper, elk jaar weer de vraag: komt ie of komt ie niet. Ik denk dat we er niet meer op hoeven te rekenen. Mooi verhaal met mooie beschrijvingen. De tekst zelf verdient nog wat aandacht.
Dit is nu je vijfde verhaal. Mogen we dit keer ook rekenen op jouw reactie bij onze verhalen?
Het was de beste spreekbeurt die mijn docent ooit had gezien van een eersteklasser, zei hij later. ---> Als je het zonder aanhalingstekens schrijft, moet het volgens mij "zijn docent" zijn. Als het een quote is, hoort het tussen aanhalingstekens.
“Heb je het gezien pa?” vraag ik. ---> vraag ik hoeft er niet achter. Het vraagteken zegt al dat je het vraagt.
Achter gezien hoort nog een komma. Pa is hier een aanspreking.
"Maar het wordt nu wel echt heel koud hè? Zelfs de kenners zijn licht optimistisch.” zeg ik hoopvol. ---> achter koud hoort ook een komma. De punt achter optimistisch moet een komma zijn. Idem bij de zin erna.
https://onzetaal.nl/taalloket/aanhalingstekens-en-leestekens
vlakbij mijn huis. ---> vlak bij
“Ook dit jaar weer geen Elfstentocht.” hoor ik --> Elfstedentocht, de punt erachter hoort een komma te zijn.
Hallo Jasper, originele…
Lid sinds
4 maanden 1 weekRol
Hallo Jasper, originele invulling van de opdracht. Ik herinner me de keren wel dat het een tijdje koud werd en dat het "E woord" genoemd mocht worden op het journaal. Leuk neergezet en graag gelezen
Gi en Sonnema, bedankt voor…
Lid sinds
1 maand 2 wekenRol
Gi en Sonnema, bedankt voor de complimenten! Grappig genoeg ben ik zelf geen noorderling, dus het is niet helemaal autobiografisch.
Fief, jij ook bedankt voor het compliment en de verbeteringen. Veel slordigheidsfoutjes op de zondagmorgen! Ik denk dat ik nu bekend genoeg ben met het concept om zelf ook andermans verhalen van feedback te voorzien. Ik ga ermee aan de slag!
Hoi Jasper, Het verheugen…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hoi Jasper,
Het verheugen op en toeleven naar iets heb je echt heel mooi beschreven. Het is een mooie mix van blikken werpen op de toekomst en terugkijken naar het verleden. Je gebruikt ook de details in je voordeel om ze in dienst van het verhaal te stellen. Zoals de altijd optimistische Erben Wennemars. Want dat is hij inderdaad, en dat weet inmiddels ook iedereen.
De ontknoping van de verhaal geeft een wrang, maar toch ook leuk knipoogje naar het hele komt het nog of komt het niet? Je zou zeggen dat je het iedereen gunt dat er weer eens een tocht der tochten komt. Je bent er of een fan van, of het is zoiets dat je niet meteen aanspreekt, maar je anderen niet zou misgunnen. Om dan eens een geldige reden te hebben om blij te zijn dat het feest niet doorgaat, is origineel en sluit goed bij je verhaal aan.
Goed gedaan.
Groet,
Nadine
Mooi geschreven met een…
Lid sinds
5 maanden 2 wekenRol
Mooi geschreven met een prima afsluiting. Graag gelezen.
Mooi verhaal, kon helemaal…
Lid sinds
8 maandenRol
Mooi verhaal, kon helemaal meeleven met de hoofdpersoon, met een voor mij verrassend einde. Naarmate het verhaal vorderde vreesde ik namelijk dat hij door het ijs zou zakken, verdrinken en de eerst sinds lange tijd weer gehouden Elfstedentocht zou missen. Met enige opluchting las ik de wat luchtigere ontknoping, wat wil zeggen dat ik met de hoofdpersoon meeleefde. Goed gedaan dus!