#533 Orde in de chaos

Mooi verhaal dat ik helemaal snap. Ik heb alleen wat moeite met vorige week. De tijdspanne naar de derde alinea toe vind ik wat kort. 

Dank je Job. Is vorige maand beter? Helemaal geen tijdsaanduiding vind ik lastig, omdat ik een bepaald voorval beschrijf. Dan zou ik ervan moeten maken dat het een voorbeeld is en dat vind ik minder sterk.

Hoi Laura, ik vind het gegeven mooi gevonden. Je weet pas wat je mist als het er niet meer is. De Dijk schreef er een mooi lied over.
Het middengedeelte is voor mij iets te veel van het goede. Je beschrijft de sokkenirritatie al in de eerste alinea, de tweede alinea voegt voor mij niets meer toe. Bij de laatste alinea trek je me weer in het verhaal.
De personages zouden voor mij ook iets meer gezicht mogen krijgen. 

In de laatste alinea gebruik je drie keer de uitdrukking dat je iets mist. Misschien kun je daarin nog iets variëren. 
Al die kleine onhebbelijkheden, wat mis ik ze vreselijk. ---> dit zeg je in de zin ervoor eigenlijk ook al.

Zou hij wel weten hoeveel ik van hem hield? Heb ik hem wel genoeg waardering gegeven voor wie hij voor me was? ---> Misschien zou je in plaats van de dialoog over de sokken, iets kunnen schrijven waarin je een antwoord op deze vragen geeft. Dat er meer was dan alleen de sokken. Het zou het verhaal voor mij meer diepgang geven. 

Hoi Laura, 

Een heel mooi verhaal met een redelijk onverwachte wending. De sokken hebben wel een beetje te veel de overhand. Omdat je van een volwassen man iets ongewoons beschrijft - meerdere keren per dag verschillende sokken aantrekken en die dan ook nog laten slingeren-  komen die als 'rommelonderwerp' wel heel erg naar voren. Zeker als die dan ook nog als eerste het onderwerp van het standje en nog een keer terugkomen. 

Je zou dat een keer meer weg kunnen laten, vervangen door andere rommelgewoonten, of beschrijven hoe de echtgenote mopperend iets opruimt, in plaats van het alleen op te merken. 

Je kan tussen de regels door ook een fijn moment tussen het echtpaar kunnen beschrijven, waar rommel roet in het eten gooit, dan heb je een mooi bruggetje naar het latere gemis. 

Goed gedaan. 

Groet, 

Nadine

Hallo Laura, een maand is veel beter. In de week na een overlijden ben je vooral bezig met allerlei organisatorische zaken. Later ontstaat het besef van het gemis.

Herkenbaar. Ja ... en dan ineens prefereer je de wanorde. Die zit ook plots in je hoofd. Had ik maar ... of toch liever ... maar dan ... keuzes ... acceptaties ... gemis ... nieuwe ruimte ... en dat op blote voeten. Is het nog goed gekomen?

Ha Laura, op zich kan de eerste alinea weg zonder dat het aan het verhaal iets af doet. Mooi die overpeinzingen op het eind. 

Hallo allemaal, bedankt voor alle reacties. Altijd weer helpend, ik kan er echt wat mee!
Het spijt me te lezen dat het herkenbaarheid oproept bij deze en gene. Dat is natuurlijk wel wat je als verhalenschrijver wilt bereiken, maar ik had jullie anders gegund. 

Hoi Laura, Leuk verhaal. Ik denk voor enkelen wel herkenbaar. Ik kan zelf niet helemaal de link leggen met de opdracht, en ik sluit me aan bij het feit dat er wel heel veel nadruk op de sokken rommel ligt. Maar de beschrijvingen zijn goed, en dus ook graag gelezen

Dag Emmy, inderdaad herkenbaar, ook voor mij ;)

Ik vind de dialoog over de sokken niet zo sterk. Dingen die je gewoon in een gesprek zegt (de kaboutertjes bijv.) maken een geschreven dialoog langzaam. In de dialoog zelf gebeurt namelijk niet zoveel. Het zijn een hoop woorden, die alleen maar zeggen: man ruimt niet op, vrouw ergert zich. Als je iets toevoegt dat die eenvoud doorbreekt (wat Nadine zegt, liefde bijv.) dan draagt de dialoog iets bij aan het verhaal, aan de kleur van de karakters, de spanning die er heerst tussen beiden, in plaats van alleen een woord en weerwoord. Je mooie zin "Hij schonk me zijn liefste glimlach" nodigt bijv. uit om hem als een Hugh Grant-achtige charmeur neer te zetten, wat hij zou kunnen uitbuiten in zijn antwoorden door juist grappig te antwoorden op haar gezeur of haar opmerkingen te ontwijken bijv.

Dank je wel Raymond, voor je wijze feedback. Die stop ik in mijn rugzak om mee te nemen naar volgende verhalen!