#530 Michaël
Ik probeer mijn gedachtes op papier te zetten. Het schriftje op mijn bureau staat vol met verhalen, gedachtespinsels en anekdotes. Maar nu lukt het niet. Ik kan niet omschrijven wat er is gebeurd. Flarden van de afgelopen uren draaien zich af maar lijken niet in de goede volgorde te staan. Boos gooi ik het schrift door de kamer.
'Het was toch zeker zijn eigen schuld? Had hij maar niet zo'n eikel moeten zijn.'
Mijn stem echoot door de kamer. Toch besluipt een angstig gevoel me. Zouden ze me in de gevangenis stoppen?
'Nee joh, dat doen ze alleen met echte gangsters. Jij hebt hem alleen laten zien dat hij zijn plek moet kennen.'
Onrustig loop ik door de ruimte. Vier passen naar links, vier passen naar rechts. Een klein raampje werpt een flauw licht over de witte muren. Scherven liggen door de kamer. Een rode streep ontsiert de muur naast het bed.
Mijn lach klinkt hol tussen de vier muren.
'Toch ben ik blij dat ik van hem af ben. Het is zoveel rustiger. Ik kan eindelijk mijn eigen gedachten horen. Het was zo irritant dat hij me telkens in de reden viel met zijn iele stem.'
'Ja, en hij vond het ook niet oké dat je met Janna wilde spelen.'
Mijn hart begint weer te bonken en een waas trekt vanuit mijn maag langzaam naar mijn hoofd. 'Janna is mijn vriendin! Waarom mocht ik niet met haar spelen?!'
Ik sla ritmisch op het kleine hoofd tot mijn hand pijn doet. Dikke druppels vallen geluidloos op de vloer. Het bruine haar is kleverig en nat en een ondefinieerbare substantie puilt uit een rafelige snee.
'Michaël, wat doe je? Waarom heb je er zo'n bende van gemaakt?' Erik, de verpleger is zachtjes de kamer binnengekomen en ziet de ravage. Tomatensoep is door de hele kamer geslingerd en Bob, mijn teddybeer ligt in een hoek, zijn kopje in een vreemde hoek. Ik ben opeens moe. Het liefst zou ik in een hoekje gaan liggen huilen.
'Sorry Erik, maar hij deed het weer.' De oude verpleger kijkt me vriendelijk aan. Zijn ogen lachen en ik voel me weer veilig.
'Ik snap het. Maar je mag niet naar Bob luisteren, en ook niet naar de stemmen in je hoofd. Ik zal je nieuwe pillen geven, misschien dat dat helpt.'
Hij pakt Bob voorzichtig op. Hopelijk wordt hij weer beter, want Bob is mijn beste vriend.
Heftig verhaal, Sonnema. Ik…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Heftig verhaal, Sonnema. Ik moest het wel een paar keer lezen, de tekst zet me een paar keer op het verkeerde been. Maar als je het door hebt, is het knap hoe op het eind duidelijk wordt wat er is gebeurd.
Graag gelezen.
Een rode streep ontsierd --> ontsiert
Waarom mocht ik niet met haar spelen!' ---> dit is een vragende zin daar hoort een vraagteken achter. Als je het als uitroep bedoelt, zou je een ?! kunnen plaatsen.
Fraai beschreven…
Lid sinds
5 maandenRol
Fraai beschreven psychiatrische problematiek. Graag gelezen.
@ Fief, dankjewel, ik snap…
Lid sinds
4 maandenRol
@ Fief, dankjewel, ik snap dat je hem een paar keer moest lezen. Ik heb deze week 2 verhalen gemaakt, maar de eerste was wat gewoon. Dit verhaal ligt meer buiten mijn comfortzone als het gaat om beschrijvingen en opbouw, vandaar dat ik deze wilde plaatsen omdat ik dan vanuit de tips en kritiek meer kan leren.
@Job, thanks
Nou, Sonnema, helemaal niets…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Nou, Sonnema, helemaal niets mis met dit verhaal. Je laat de lezer zijn best doen. Het verhaal zit goed in elkaar en het leest vlot.
Hoi Sonnema, Van een…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi Sonnema,
Van een crimineel naar een psychiatrische patiënt. Zelden zie je als lezer een personage zo 'veranderen'. Het is goed opletten tijdens het lezen, maar wat het verhaal al die tijd goed bij elkaar houdt, is dat je de emotie goed beschrijft en tussen de verwarring/ het raadsel door op de voorgrond houdt.
De lezer mag dan niet altijd snappen wat er aan de hand is, dat is ondergeschikt aan een emotionele beleving waar je helemaal in wordt meegesleept.
Heel goed gedaan!
Groet,
Nadine
Prachtig geschreven, heel…
Lid sinds
7 maanden 3 wekenRol
Prachtig geschreven, heel graag gelezen!
Ik zit een beetje in…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Ik zit een beetje in tweestrijd; je voert een interessant personage op, de emoties zijn mooi neergezet en beschreven en het thema geestesziekte/stemmen horen goed gevonden.
Daarentegen vind ik het op een andere been zetten van de lezer wat geforceerd en de rode veeg, dikke druppels, kleverige haren die tomatensoep blijken zelfs wat aan de flauwe kant.
Hoi Musonius, dankjewel. Ik…
Lid sinds
4 maandenRol
Hoi Musonius, dankjewel. Ik snap de gemengde gevoelens, ik had ze ook maar wilde kijken hoe het verhaal uit de verf zou komen aangezien dit normaal niet mijn stijl is. Ben ook nog niet zeker of ik het zelf helemaal geslaagd vind, misschien dat ik hem nog herschrijf en er een andere draai aan geef
Een verwarrend en heftig…
Lid sinds
3 jaar 1 maandRol
Een verwarrend en heftig verhaal. Toch heb je het wel met een zekere tederheid beschreven, dat vind ik mooi.