# 529 - Herfsthaast

Hoi Alexander, een heftig verhaal. Vlot geschreven en in die zin graag gelezen, maar behalve het benoemen van de herfstbruine ogen heeft niets met het thema van de opdracht te maken. De titel maakt dat voor mij ook niet goed.
Ik zie dat dit je zevende verhaal is. Fijn dat je zo enthousiast bent om met de weekopdrachten mee te doen. Misschien dat je ook eens kunt kijken naar de verhalen van de andere leden en daar iets van te vinden. Ze nemen tenslotte ook de moeite om jouw verhaal te lezen en daarop feedback te geven. Op de reacties die ze bij je vorige verhalen gaven, heb je ook nauwelijks gereageerd.  

‘Hij heeft er niets van gevoeld’ logen ze tegen je in het ziekenhuis. ---> achter gevoeld hoort nog een komma.

mooi verhaal, graag gelezen. Ik ben het wel met Fief eens dat het thema herfst weinig terugkomt. Ook snap ik de laatste zin niet helemaal maar dat kan aan mij liggen. Je beschrijvingen zijn wel erg fijn .

Dag Fief en Sonnema, dank voor jullie feedback. Het thema herfst verdween al schrijvende steeds verder naar de achtergrond maar het speelt volgens mij nog wel een rol. Omdat het al rond 4 uur donkerder werd kon het ongeluk plaatsvinden. Toen ik net nog wat schoonheidsfoutjes wegwerkte heb ik het iets explicieter gemaakt. @Fief: Ik denk dat iedereen zelf moet bepalen welke rol op dit forum hem of haar het beste schikt. 

Ik denk dat iedereen zelf moet bepalen welke rol op dit forum hem of haar het beste schikt. 

Het is ook geen verplichting, noem het eerder een kwestie van beleefdheid. Je plaatst hier een verhaal met het doel om gelezen te worden, neem ik aan. Het is een opdracht, dus je verwacht feedback van de lezers, je wil er iets van leren, toch? Waarom dan niet de moeite nemen om het omgekeerd ook te doen? Iedereen plaatst hier zijn/haar verhalen om gelezen te worden, om feedback te ontvangen, om zijn/haar schrijfsels daarmee nog verder te verbeteren.

Donker en herfstbruin de ogen en herfstige lust, daarnaast een prachtige titel. Herfstig genoeg in mijn ogen. Well done. Twijfel alleen of het verhaal sterker wordt als je het naar de tegenwoordige tijd brengt. De laatste zin wordt dan wel lastig. Die vind ik sterk en geeft het verhaal een abrupte wending. Bijna een haiku. Met langzame waarneming in aanvang en een point in de laatste versregel. Senryu in dit geval, geen haiku. Graag gelezen.

@Rob: ik ben automatisch geneigd in de vt te schrijven, misschien een volgende keer eens bewust voor de tt gaan. Dank voor de tip, heb meteen een bundel besteld.

Een krachtig verhaaltje, weinig herfst maar dat voor mij de pret niet drukken. Het enige wat ik nog hoorde was wat je na afloop van het achtste uur in mijn oor fluisterde: ‘Mijn ouders komen morgen pas thuis.’ Zeventien waren we, jonger dan we wilden zijn, veel jonger nog dan we ons voelden. Heel fraai, iedereen die 17 is geweest voelt het direct. De zin die kort erna volgt vind ik dan weer mêh: Ik zag je straks de gordijnen al sluiten, hoorde al hoe je sokloos dichterbij kwam en meende al de zoetige geur van je favoriete parfum te kunnen ruiken. Ik struikel over ik zag je straks, moet het twee, drie keer lezen om te snappen wat er staat. Drie keer al in dezelfde zin is niet mooi. Verleden en toekomstige tijd botsen flink in deze zin.

Maarrr: al met al een fijn stukkie!

Martin

@Alexander: een bundel van wat en van wie? Van letters, woorden, gedichten, korte verhalen, haiku's, senryu's ... van Harry Mulish, Willem-Frederik Hermans, Maarten Biesheuvel, Matsuo Basho??? Bij Bol of bij de Biep ... of nee ... wacht ... dat heet daar reserveren ... toch?

@Manmetpen/Martin: vond de zin zelf iets teveel ronken maar blij dat hij in de smaak viel. De meh-zin heb ik herschreven, dank voor de feedback.

@Rob: J. Van Tooren, Waterwilgen senryu.