#526 Slapstick

Eigenlijk is hij er veel te groot voor geworden, maar toch zit hij in de bakfiets. Hij geniet van de stralen van de laagstaande zon, de dwarrelende blaadjes, de wind in zijn haar.
Zijn moeder fietst. Omdat hij omgekeerd in de bak zit, kunnen ze elkaar zien en hij kijkt nu vol concentratie naar haar mond. Haar mond is bezig een bel te blazen van bubblegum en probeert tegelijkertijd uit te leggen hoe je dat moet doen.

Ze vraagt zich af waaraan ze is begonnen. Het lijkt simpel, maar leg maar eens uit wat je moet doen om een bel te kunnen blazen. Los van dat hij dit verstandelijk niet begrijpt, is dit voor zijn mondmotoriek waarschijnlijk ook te veel gevraagd.

Hij ziet een bel groeien uit zijn moeders mond. Met grote ogen kijkt hij toe als…pats, het ding klapt. Het onverwachte moment doet hem hikkend lachen en als hij ziet dat de bubblegum nu aan haar gezicht vastgeplakt zit begint hij te wiegen, en lacht hij met lange uithalen.

Ze kan niet anders dan meelachen als hij vanuit zijn geconcentreerde blik, plots in vrolijkheid uitbarst. Ze ziet er vast belachelijk uit met al die plaktroep op haar gezicht. Ze plukt eraan en trekt zo een lange roze sliert vanaf haar wang naar voren.
Ze ziet dat hun keurige buurvrouw hen tegemoet fietst en komt tot een soort groetend gebaar met die plaksliert als een spannend hangbruggetje tussen haar wang en opgaande hand.

De buurvrouw kijkt om, slingert, en valt. Haar strakke knotje valt los, haar brilletje valt af en de roze bloemetjesonderbroek die tevoorschijn is gekomen is vanonder haar grijze, opgewaaide rok, valt erg op.

Hij gooit zijn hoofd in zijn nek en enthousiast klappend stoot hij een loeiende lach uit.
Zijn middag kan niet meer stuk.