#525 Gemis

Het is een mooi verhaal, Hadeke, maar ik mis hierin de introspectie. Je beschrijft herinneringen en het gemis, maar volgens mij wordt het meer introspectief als je uitlegt waarom je je schuldig voelt. Wat heb je gedaan, gezegd. Hoe had je het anders kunnen doen. Een kritische blik naar jezelf. Dat is althans zoals ik het begrip introspectie begrijp.

Als ik de schuifdeur opzijbeweeg  --> opzij beweeg

Op de plek van het bed een bureau op het raam gericht.  ---> deze zin is niet compleet. Achter bed mis ik het woord "staat".
Idem in de zin erna, maar daar zou het niet hoeven als je die zin met een komma verbindt met de vorige zin.

Dank Fief. Ik ga je terechte opmerkingen later verwerken. 

Wat betreft de introspectie vind ik het best lastig. De hoofdpersoon reflecteert volgens mij wel en verbindt daar ook een conclusie aan, tegelijkertijd is het inderdaad geen diepgaande analyse. Ik krijg niet zo goed de vinger op het begrip 'introspectie '.

Ik vind het zelf ook een lastig begrip, maar mbv Google kom ik uit op zelfreflectie. De enige reflectie die ik lees in jouw verhaal is "Ik schud de gedachten van me af en probeer mijn schuldgevoel te onderdrukken". Ik mis daarin het hoe en waarom van dat schuldgevoel. Ik krijg geen beeld van wat voor iemand jouw personage is. 
In het verhaal van Tony vind ik de introspectie ook duidelijk verwoord. Jezelf een spiegel voorhouden. 
 

Ik ga hierover weer even in introspectie. 😀

Naar mijn idee houdt de hoofdpersoon zich wel degelijk een spiegel voor, door zichzelf te betrappen op de paradox van positieve 'wensdromen' tegenover de blijdschap die hij ook 'moet' hebben door het voortleven van zijn zoon.

Maar zoals al geschreven: ik vind de term introspectie lastig en sluit zeker niet uit dat je -zoals wel vaker- gelijk hebt.

Even naar Thijs van Leer luisteren en dan van leer trekken. Introspection komt dan vanzelf naar boven. Diep naar binnen luisteren dus.

Hadeke ik heb je verhaal met plezier gelezen. Op internet kwam ik de volgende definitie van introspectie tegen: Introspectie of zelfreflectie is een activiteit waarbij de eigen gedachten, gevoelens en herinneringen tot onderwerp van overdenking gemaakt worden. 

Jij overdenkt in je verhaal fraai verwoord je gevoelens en herinneringen.

Mooi verhaal Hadeke, het leest fijn. Lang dacht ik dat het ging over een vader die sinds een jaar was komen inwonen, en nog steeds leefde. De introspectie zit ‘m, (denk ik dan) voornamelijk in het laatste stuk waarin er eigenlijk weer van iets afstand naar de gedachten wordt gekeken, namelijk het bewustzijn van het schuldgevoel en de gedachtes, maar die ook weer los kunnen schudden en de andere kant belichten (hij leeft gelukkig nog). Hoe dan ook is het zeker een eerlijke en mooie inkijk in de gedachte- en gevoelswereld van deze moeder.

Mooi hoe schuldgevoel, verlangen, liefde en plichtsbesef in amper 200 woorden met elkaar botsen. Observerend, schetsend, invoelend, zonder het uit te smeren. Ik vind dit een van de betere verhalen van deze week!

Martin

Ik vind het confronterend en om stil van te worden, eens met Martin.