#525 – Het onderzoek 

Of het 'introspectief' genoeg is mag de coach over oordelen, ik vind het een ontroerende, pijnlijke scene. De verlatenheid van het jongetje raakt mij. Taalkundig kan het hier en daar wat aangescherpt worden, maar dat vind ik klein bier. Graag gelezen!

Martin

Hallo Job,

Een herkenbaar stuk over het niet geinformeerd worden wat er gaat gebeuren en wat dit met een kind doet. Het maakt zo duidelijk zichtbaar hoe indrukwekkend en beangstigend een ziekenhuisverblijf kan zijn, met alle ongewisheid die erbij komt kijken. Mooi gedaan! Je zou nog kunnen overwegen om van een avond: Die avond- te maken. 

Martin bedankt voor je positieve reactie. Als kind onderga je en ben je niet bezig met analyseren van je gevoelens. 

Emmy ook jij bedankt he positieve reactie. Om het verhaal wat sterker te maken neem ik je suggestie over.

Goed verhaal, heel doeltreffend. Goed onderwerp en prettig geschreven.

Er is een zin waar ik zelf niet helemaal weg van ben:

"Rustig liggend in mijn bed brachten ze me ‘s ochtends naar de röntgenafdeling", omdat het personage in de volgende zin naar het plaffond staart krijgen we al de indruk dat die rustig is. Ik denk dat het iets vlotter zou zijn als je "rustig liggend" weghaald. Het zijn wat mij betreft wat onnatuurlijke woorden die niet meerwaarde geven. Maar ben benieuwd of anderen die mening delen. Dit kan heel goed kwestie van smaak zijn!

Al met al graag gelezen!

Hoi Job, het is een heftig verhaal. Ik twijfel ook of het introspectief is. Voor mijn gevoel vertel je meer over een handeling dan dat het over een zelfbeeld gaat.
Bij ManMetPen reageer je: "Als kind onderga je en ben je niet bezig met analyseren van je gevoelens." Dat ben ik met je eens, maar als volwassene kijk je hierop terug en kun je beschrijven wat dit alles met je gedaan heeft en hoe het je heeft gevormd. Naar mijn idee is dat introspectie.

6 jarig ---> zesjarig of 6-jarig

‘Wat staat daar op, zuster.' ---> dit is een vragende zin, daar hoort een vraagteken achter.
daar op ---> daarop

zonder uitleg:’ Ik moet ---> zonder uitleg: ’Ik moet

Robin bedankt voor je feedback. Ik heb je suggestie opgepakt en de desbetreffende zin aangepast.

Fief ook jij bedankt voor je feedback. Ik heb de taalkundige foutjes er uit gehaald. Ik waardeer jouw scherpe blik op dat gebied. Tijdens mijn twee Mindfulness trainingen heb ik geleerd om naar het verleden te kijken zonder oordeel. Dat geldt voor mij ook voor dit verhaal. Wat het met het jongetje gedaan heeft laat ik graag aan de lezer over.

Job, dat was juist wel de bedoeling van de opdracht. Kritisch naar jezelf kijken, al dan niet autobiografisch. 

Job, mooi beschreven stuk, hoe ellendig dit is geweest voor het jongetje is voelbaar zonder dat het gevoel direct wordt geschreven en dat vind ik er fijn aan.

Volgens mij betekent introspectie niet persé dat je een oordeel velt over jezelf, en is kritisch kijken niet hetzelfde als zelfkritiek. Mindful naar je binnenste kijken is zeer wel mogelijk (en een kunst op zichzelf). 

Anneke bedankt voor je feedback. Vooral je bovenste alinea geeft precies mijn bedoeling aan met het verhaal. Dank je.

Een citaat uit het boekje Kleine momenten van Mindfulness van David Dewulf wat voor mij passend is bij mijn verhaal:                                         In het oog van de tornado is het stil.

met een zeer kritische en onverbiddelijke blik naar zichzelf kijken,

Dat je het als kind niet makkelijk hebt gehad, heb je ons al in eerdere verhalen laten weten. Het is dan nu misschien interessanter om te weten hoe dit je gevormd heeft. Laat je het je leven beïnvloeden, heeft het je sterker gemaakt, enz. Dat is wat naar mijn idee de opdracht is.

Fief, ik laat de beoordeling graag over aan de schrijfcoach.

Beter eerlijk opbiechten. Nu is het letterlijk en figuurlijk brokkenpap. Een wijze les. Los van de vanzelfsprekende angst. Ik > zichzelf = ik > mezelf

Hallo Rob, bedankt voor je feedback. Iedereen beoordeeld een verhaal vanuit zijn eigen perspectief en dat is maar goed ook. 

Ook voor mij een herkenbaar verhaal en nog belangrijker: Goed verhaald. 

Ook in twijfel over de mate van introspectie, maar denk ook dat dit verhaal zich -in ieder geval voor de schrijver- daarvoor niet zo leent. Dus het thema is meer een aanzet tot een goed verhaal, dan dat het een themaverhaal is geworden. Ook dat is leerzaam op een site als deze.

Wat betreft het analyseren van gevoelens door kinderen, heb ikzelf toch wel andere ervaringen. Het verloopt zeker anders dan bij volwassenen, maar het alleen maar ondergaan is niet mijn beleving. Maar dit geheel terzijde. 😀

Hadeke bedankt voor je reactie en het lezen van mijn verhaal. Ik had onvoldoende ruimte om het verhaal (en ervaringen) in de juiste historische context te plaatsen.

Na het lezen van een artikel over flash fiction heb ik puur voor mezelf mijn verhaal enigszins herschreven. De nieuwe versie zet ik boven de oorspronkelijke. Ik ben benieuwd naar jullie reacties.

Wat betreft de historische context zou ik zeggen (zonder reclame te maken 😉): Lees mijn roman Eiland. 

https://www.bol.com/nl/p/eiland/9300000179166034?…

Ik denk dat ons beider contexten overeenkomen. 

Ik zal later je nieuwe versie lezen. Wel een tip: Na bewerken, moet je even een reactie op je eigen verhaal geven. Anders komt hij in de tijdlijn op de tijd van oorspronkelijke plaatsing en dus vrij onderaan.

Hallo Hadeke. Jouw boek op mijn lijst met te lezen boeken gezet. En bedankt voor je tip met betrekking tot het plaatsen van een herziene versie.

Inmiddels heb ik je nieuwe versie gelezen. Ik moet eerlijk zeggen dat ik versie 1 beter vind. De nieuwe versie brengt voor mij de angst minder over. In versie 2 vraagt de hoofdpersoon aan de verpleegster wat er op het bordje staat. Daardoor voel ik me meer betrokken bij de hoofdpersoon. Versie 2 deelt het vooral mee.

Qua introspectie zie ik niet veel verschil tussen de versies, maar tja, met de uitwerking van dat woord heb ik zelf ook moeite.

Hadeke bedankt voor het lezen van de tweede versie. Deze heb ik weer verwijderd. Jouw feedback helpt mij weer een stapje verder. Ik ben nog op zoek naar mijn eigen stijl. 

Ik vond deze definitie op internet: Introspectie of zelfreflectie is een activiteit waarbij de eigen gedachten, gevoelens en herinneringen tot onderwerp van overdenking gemaakt worden. 

Hoewel de overdenking misschien niet voldoende uit de verf komt, is voor mij de beschrijving van de herinnering en de daarbij behorende gevoelens en gedrag voldoende. 

Zoals anderen op hun eigen manier hebben opgemerkt beschrijf je deze scène op een afstandelijke manier. Dat begint al met de eerste vijf woorden. Hoewel je vanuit het ik-perspectief schrijft, lijkt het haast alsof het over iemand anders gaat. Dat wekt bij mij als lezer de indruk dat jij die afstand nodig hebt om hierover te kunnen schrijven. Het gevolg daarvan is dat ik niet alleen compassie voel voor de zesjarige jongen, maar ook voor de volwassene die met deze herinneringen verder moet. Dat vind ik interessant, knap dat je dat kunt. Mogelijk is dit onderdeel van jouw stijl en is het zelfs jouw kracht.

Hallo Mespunt, bedankt voor je uitgebreide feedback. Voor mij het overdenken waard, het heeft mij geraakt.

Nu nog wachten op de feedback van de schrijfcoach.

1 oktober 2024 - 11:06

Dat was de schrijfcoach. ;)

Anna Strijbos = mespunt ? 

Al vind ik de feedback van Mespunt voor bij bevredigend genoeg.

Oeps ... ik heb me toch vergist. Mespunt is toch iemand anders.

Maar ... ik heb Anna Strijbos nu wel gevonden op Schrijven Online.

Onder een andere naam. Een ongeslepen diamant zullen we maar zeggen.

https://schrijvenonline.org/gebruiker/annasaffier