#521 Geesteskind
Lang geleden had mijn vader de deuren in het huis allemaal vervangen door dikke groene gordijnen, zodat het leek alsof we in een gotisch kasteel woonden.
'Iedereen moet razendsnel door het huis kunnen hollen', was zijn standaardantwoord als mensen vroegen naar de reden. Maar nu hij dood was en rondwaarde in het huis en niet tegengehouden werd door muren, bewoog hij sneller dan wij ooit konden.
Ik sta aan het aanrecht in de keuken en schenk iets in.
'Ik was vorige week bij je zus', zegt mijn vader vanuit de woonkamer.
'Wat zeg je nou, pa?'
Ik draai me met een ruk om en wil de woonkamer in lopen, maar hij staat al achter me en ik beweeg door hem heen, wat me zoals altijd koude rillingen bezorgt.
'Pa, doe dat nou niet! Je weet hoe rot ik dat vind.'
Hij grijnst zijn bekende grijns.
'Ik vind het nog steeds opmerkelijk', zegt hij. 'Verbazend. En eigenlijk ook heel leuk.'
'Ik niet, hou ermee op.'
Ik zet onze glazen op tafel en hij kijkt ernaar, heel goed wetend dat hij het glas nooit meer op kan pakken. Maar hij vraagt er altijd om en ik geef het 'm.
'Je was bij Zusje?'
Hij strekt zich uit in de stoel tegenover me, alsof de kussens zijn slanke lijf echt moeten dragen, alsof hij zich gerieflijk installeert, zoals vroeger op één van onze drink-en-praatavonden.
'Ja. En het ging eigenlijk best goed.'
'Wat wil je nou eigenlijk, pap?'
Het is even stil. Hij kijkt naar me en staart een paar seconden in de lucht, met een hoofd nog steeds vol gedachten en ideeën. Daar had gene zijde niks aan veranderd.
‘Bij jullie zijn. Dat heb ik altijd alleen maar gewild.’
‘Dat kan niet meer, dat weet je toch?’
Als dit weer een avond wordt om hem te overtuigen van “rust vinden”, “opgeven” en “heengaan”, dan heb ik al besloten dat die nu zal eindigen. Ik heb er vanavond geen zin in.
‘Laat haar met rust, pa. Als je zo nodig moet, kom dan naar mij, ik kan dit hebben. Niet gaan lopen spoken bij haar.’
Hij strekt zijn benen en staat weer op het tapijt. Ik zie aan de beweging van zijn arm dat hij me net als vroeger een hand op de schouder wil leggen met een laatste woord van vanavond. Maar die hand zal ik niet meer voelen, weten we allebei.
(sequel van #481 Even terug)
Wat mooi geschreven. De…
Lid sinds
4 maandenRol
Wat mooi geschreven. De liefde en ergernis die je ook bij leven over je ouders kunt voelen, zijn er na zijn dood nog steeds. Mooi verwoord, graag gelezen!
Nb: Maar nu hij dood was en rondwaarde in het huis en niet tegengehouden werd door muren, bewoog hij sneller dan wij ooit konden > Deze zin is denk ik mooier in tegenwoordige tijd gezien het vervolg (en aangezien mensen dood zijn en niet waren, o.h.a. :))
Hoi Raymond, Mooie opzet en…
Lid sinds
4 jaar 5 maandenRol
Hoi Raymond,
Mooie opzet en uitwerking van een origineel idee. Als ik het verhaal zo afzonderlijk lees, heb ik wel wat vragen bij de worldbuildingregels van het spook-zijn, die komt door een deeltje dialoog.
‘Jullie. Dat heb ik altijd alleen maar gewild.’
‘Dat kan niet meer, dat weet je toch?’
Vader en kind praten met elkaar, kunnen elkaar gewoon zien, dus wat kan dan niet meer? Is dit misschien meer luguber dan ik in eerste instantie denk?
Hoe dan ook, niet veel later gaat het over rust vinden, dus lijkt het me iets wat opgelost zou kunnen worden, aangezien er de mogelijkheid is tot conversatie.
Maar dat is een klein zeurtje: de stijl van de dialoog is vlot, het verhaal is interessant en de relatie tussen de personages ook.
Goed gedaan!
Groet,
Nadine
@Anneke: dank voor je…
Lid sinds
1 jaar 3 maandenRol
@Anneke: dank voor je compliment en ik snap wat je zegt (denk ik :)) en je hebt ws. gelijk, maar ik laat het voor nu even staan, anders zweeft je opmerking zo in het niets :)
@Nadine: ik denk dat de vader graag meer contact wil, maar dat kan in zijn huidige zijn niet meer. Dat? Klein beetje aangepast. Dank weer voor je feedback!
Mooi geschreven sequel, ik…
Lid sinds
4 jaar 2 maandenRol
Mooi geschreven sequel, ik geloof niet in leven/iets na de dood, maar in het verhaal geloof ik het wel, dus mooi gedaan. Graag gelezen!
Goed geschreven, er gebeurt…
Lid sinds
3 maanden 1 weekRol
Goed geschreven, er gebeurt niet veel en dat hoeft ook niet. Het is interessant dat vader contact wil met beide kinderen, maar dat één van hen "dat kan hebben". Het neerzetten van drank voor de doden deed me ook denken aan 'Día de los Muertos' (dag van de doden in Mexico). Genoeg om over na te denken en met plezier gelezen.
Het las ook vlot weg. Ik wilde één muggenziftje voorstellen; maar terwijl ik het aan het schrijven was twijfelde ik zelf over "de verbetering".
"met een hoofd nog steeds vol gedachten en ideeën. Daar had gene zijde niks aan veranderd"
persoonlijk zou ik "daar had gene zijde niks aan veranderd" weg gehaald. Het is correct maar ongebruikelijk taalgebruik en remt de lezer af. Nu ik erover nadenk is dit misschien ook juist wel goed. De hartenwens van de vader komt er vlak na het "bij jullie zijn". Ik denk dus eigenlijk dat dit een prima keuze is.
Nogmaals; goed geschreven en interessant onderwerp. :)
Dank voor de uitgebreide…
Lid sinds
1 jaar 3 maandenRol
Mooie reactie, Deb. En dank voor de uitgebreide overweging, Robin!
Ha Raymond, ik heb met veel…
Lid sinds
13 jaar 9 maandenRol
Ha Raymond, ik heb met veel plezier je verhaal gelezen. Een orginele inslag, leuke vlotte dialogen. Op zich zou wat mij betreft het verhaal ook bij: ‘Ik sta bij het aanrecht’ etc kunnen beginnen. Het is met veel humor in de dialogen geschreven. Chapeau!
Dankjewel Emmy voor je…
Lid sinds
1 jaar 3 maandenRol
Dankjewel Emmy voor je reactie. Dat is een goede suggestie, zeg, op de valreep nog. Dank!