Schrijfopdracht #518 Wandelen in het park
Door een ongeluk kon Eva haar linkerarm niet meer goed gebruiken. Ze ging revalideren in de kliniek tegenover het park. Het was nog onzeker wat het resultaat van de revalidatie zou zijn. Dat stemde haar somber.
De kortste wandelroute liep door het park. De vallende bladeren in de herfst maakten haar mistroostig. Ondanks de koude en de kale bomen en struiken, vond ze het in de winter prettig in het park. Er werd geschaatst. Kinderen vielen, stonden weer op en probeerden opnieuw. Zij hadden veerkracht. Dat gaf haar te denken.
De revalidatie ging langzaam vooruit. Toen ze in het voorjaar, na een zonnige week, naar de kliniek liep, stond de Japanse kers in het park in volle bloei. Door het hele park bleek een pad met deze bomen te staan. Passanten parkeerden hun auto’s om de roze pracht van de bloesem te bewonderen en foto’s te maken. Eva merkte dat haar stemming begon te verbeteren.
Eva ging beter opletten wat ze zag en hoorde in het park. Vogeltjes floten, zwanen en eenden zwommen in de vijver. De fontein in het park werd weer aangezet. In het park kwamen steeds weer andere planten in bloei. Na de Japanse kers kwam de rododendron in bloei. Daarna de lavendel en de hortensia’s. Wat was de natuur mooi. De hele zomer haalde Eva motivatie uit haar wandelingen door het park. Toen de bladeren weer bruin kleurden en begonnen te vallen, was de functie in haar linkerarm, goed verbeterd. Helemaal goed zou het niet meer worden. Eva had, mede door de wandelingen, voldoende veerkracht om hiermee om te gaan. Ze was in staat om haar leven weer op te pakken. Als ze het moeilijk had, kon ze altijd nog terugkomen naar het park voor een wandeling en voor steun en motivatie.
Thema en symboliek Mooi…
Lid sinds
1 maand 2 wekenRol
Thema en symboliek
Mooi verhaal. De omgeving speelt zo'n rol in ons welzijn. Dit deed me een beetje denken aan het thema van the secret garden (door Frances Hodgson Burnett). Ook mooi dat het verhaal de vier seizoenen in zich heeft; het verliezen van bladeren in de winter, en het het hergroeien ervan in lente pas ook bij de "veerkracht" van het HP. Ik hou van zulke symboliek. Ook vind ik het sterk dat de HP pas echt aandacht lijkt te hebben voor haar directe omgeving (het park) nu dat ze revaliderend is en zelf steun nodig heeft. Soms zien we bepaalde aspecten van de wereld pas op slechte momenten. (Zonder dat daarmee het moment opeens magisch "goed" wordt. Het is nog steeds vervelend.)
Stijl
Je maakt een stijl keuze in dit verhaal met de zinnen:
- Dat stemde haar somber.
- Dat gaf haar te denken.
- Eva merkte dat haar stemming begon te verbeteren.
- Als ze het moeilijk had, kon ze altijd nog terugkomen naar het park voor een wandeling en voor steun en motivatie.
Persoonlijk vond ik dit iets te overduidelijk; we kunnen deze emoties (als het goed is) al zelf verbeelden als we het verhaal lezen. Je neemt hiermee weg dat de lezer zelf invulling geeft aan de emoties. Dit hoeft niet perse slecht te zijn, maar persoonlijk houd ik ervan als lezer als ik iets meer "los" gelaten wordt.
Tot slot
Het verhaal zelf spreekt aan. Een simpel verhaal met diepe en persoonlijke betekenis. Goed gedaan. Bedankt. :)
Met Robin-esperanza eens dat…
Lid sinds
18 jaarRol
Met Robin-esperanza eens dat de emoties zo voorschotelen als een conclusie minder aantrekkelijk kan zijn voor de meeste lezers. Beter is zoals in een film te laten zien wat je samenvat. Dus show dont tell. Maar de omgeving is hier wel op een interessante manier aanwezig. Het verhaalidee is wel boeiend.
Dank voor jullie opmerkingen…
Lid sinds
2 maanden 4 wekenRol
Dank voor jullie opmerkingen. Ik neem het mee voor volgende verhalen.