#517 Survival
Met zijn laatste krachten beklom Jack de steile helling. Hallucinerend van vermoeidheid kwam hij boven.
‘Nog één klim Jack, nog eentje maar’, zei hij tegen zichzelf. Als een mantra herhaalde hij de woorden om zichzelf op te peppen.
Al een maand was hij bezig met deze survivaltocht door de Andes. Samen met zijn klimmaat Jason was hij aan deze barre tocht begonnen. In al die tijd hadden ze geen mens gezien terwijl ze zich een weg hakten door de dichte begroeiing en bittere kou leden op de flanken van de machtige reuzen die deze bergketen rijk is.
Sinds een week moest Jack het in zijn eentje zien te rooien. Tijdens de beklimming van de Yanarahu ging het mis. Jasons Karabijnhaak brak en in zijn val sleurde hij Jack mee. Jack had een diepe wond die hij moest dichtschroeien met het lemmet van zijn overlevingsmes. Jason had zijn been en schouder gebroken en kon niet meer verder. Jack velde een paar jonge bomen en bouwde een vlot voor zijn maat. Hij gaf Jason zijn laatste brood en duwde hem de rivier op. De sterke stroming voerde hem direct mee naar god mag weten waar. Alleen de sterksten houden een extreme survival vol tot het eind.
De top was nu echt binnen bereik. Al sinds hij deze piek een paar dagen terug spotte was Jack erop gebrand om deze te bedwingen. Totale eenzaamheid en stilte wachtten op hem. Hier leefde hij voor. Het laatste stuk bleek een ware helletocht. De rots verbrokkelde onder zijn bebloede handen alsof de berg terugvocht. Eindelijk kon hij zijn armen over de rand slingeren en zich optrekken. Uitgeput bleef hij liggen en genoot van deze overwinning. Plots klonk er een stem boven hem.
‘Sir, can you please take picture of us?’ Jack keek op. Op het glimmende asfalt stonden drie touringcars.
Spannend verhaal, en die…
Lid sinds
8 jaarRol
Spannend verhaal, en die twist op het einde zag ik niet aankomen. Leuk gedaan. Gezien de eerste zin zou het ook nog een hallucinatie kunnen zijn...
Het voelt wel erg vreemd dat hij zijn vriend en reisgenoot op een vlot legt en naar wie weet waar laat afdrijven in zijn eentje terwijl hij zwaargewond is. Zou hij niet eerder met hem meegaan of op een of andere manier hulp inroepen? Als Jason overleden was zou ik het dan weer wat begrijpelijker vinden dat hij hem met een vlot wegstuurt.
Samen met zijn klimmaat Jason waren ze aan deze barre tocht begonnen. --> was hij
Ik sluit mij aan bij de…
Lid sinds
4 maanden 1 weekRol
Ik sluit mij aan bij de opmerkingen van Dreaming. Ook ik vond de wending aan het eind goed gevonden,
Hoi Dreaming en Job, …
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Hoi Dreaming en Job,
Bedankt voor jullie reactie. Mijn bedoeling was om een absurde, over de top survival rambo neer te zetten. Deze wannabe actieheld is zeker geen zorgzaam type ;)
Hi Jurrit, gelachen om het…
Lid sinds
3 maanden 3 wekenRol
Hi Jurrit, gelachen om het einde, leuk gevonden. Hoeveel geïsoleerde plekjes zijn er nu helemaal op de wereld? Op de echt barre overlevingstochten laten ze hun vrienden wel achter, maar wel vreemd om je vriend op een vlot weg te duwen als er ook touringcars kunnen rijden vlakbij :)
Hoi Jurrit, leuk gevonden! …
Lid sinds
3 maanden 1 weekRol
Hoi Jurrit, leuk gevonden!
Me aansluitend bij de vorige opmerkingen, heb ik nog een aanvulling over deze passage: "Totale eenzaamheid en stilte wachten op hem. Hier leeft hij voor."
Deze 2 zinnen zijn in de tegenwoordige tijd geschreven, de rest allemaal in de verleden tijd. Ik verwachtte dat je vanaf dat punt de switch naar het heden zou maken, maar je springt toch weer terug naar de verleden tijd. Dat maakt dat je als lezer wat gedesoriënteerd in de tijd raakt. Alles in de verleden tijd schrijven geeft mij wat minder het gevoel dat ik bij het verhaal aanwezig ben. Verder leuk om te lezen!
Hoi AnnekeTanneke, Leuk om…
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Hoi AnnekeTanneke,
Leuk om te horen dat je hebt gelachen om het einde. Dat was ook wat ik hoopte te bereiken.
Hoi RifkaB, Bedankt voor je…
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Hoi RifkaB,
Bedankt voor je commentaar. Ik heb de twee zinnen aangepast naar de verleden tijd. Ik heb getwijfeld of ik het verhaal in tegenwoordige tijd zou schrijven, uiteindelijk heb ik gevoelsmatig toch voor de verleden tijd gekozen. Ik twijfel nog steeds of dat een goede keuze was.
Dag Jurrit, leuke wending…
Lid sinds
1 jaar 3 maandenRol
Dag Jurrit, leuke wending inderdaad, die me doet denken aan de twists in klassieke Benny Hill-scenes uit de jaren zeventig (en dat verraadt mijn leeftijd). Echter, als je bedoeling was een absurde, over the top held neer te zetten (zoals je antwoordt) die beleving heb ik nu niet. Het leest voor mij als een vrij conservatief geconstrueerd verhaal. Misschien wil je de teksten van @TonyCoppo lezen, die heeft zich op dit forum vaak getoond als een meester van het absurdisme, qua snelheid, overdrijving en wendingen. Niettemin graag gelezen, natuurlijk.
Die vt/tt worsteling herken ik, overigens. Ik heb hier ook geleerd/gekozen voor meer tt...
Hoi Raymond, Dankjewel voor…
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Hoi Raymond,
Dankjewel voor je commentaar. Jammer dat het absurde, over de top niet goed over is gekomen. Dat is wel de kern van het verhaal. Als dat niet duidelijk is verwatert ook het contrast met de twist op het einde. Fijn dat het wordt gemeld, dan kan ik daar op letten.
Hoi Jurrit, volledig in de…
Lid sinds
3 maanden 1 weekRol
Hoi Jurrit, volledig in de vt is ook een prima keuze hoor. Ben nu een boek aan het lezen dat ook geheel in de vt is en dat werkt ook prima.
Ik ben enthousiast over dit…
Lid sinds
18 jaar 2 maandenRol
Ik ben enthousiast over dit verhaal. Het heeft veel beeld, handeling en ik leef mee. Dit ligt je goed en jammer dat het niet absurd overkomt zoals jouw bedoeling was. Zo zie je maar dat een absurde sfeer neerzetten nog knap lastig is. Het ligt hem niet in het overdrijven en soms als een schrijver denkt te overdrijven komt het nog geloofwaardig over. Dit is het geval bij dit verhaal. Het ligt eerder in spelen met bijvoorbeeld de geloofwaardigheid of met contrasten. Misschien zijn daar meer woorden voor nodig dan 300.
Hoi Odile, Dankjewel voor…
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Hoi Odile,
Dankjewel voor je mooie commentaar. Het is zeker niet makkelijk om je bedoelingen goed in het verhaal te verwerken. Gelukkig hebben we dit forum om daarop te kunnen oefenen :)