#516 - Marlène Dumas

Leuk idee, met veel humor gebracht.

Een enkele witregel om de muur van tekst te doorbreken, zou niet misstaan.

Jammer van de kleine slordigheden. Ik vind dit niet de plaats om die zorgvuldig aan te wijzen, de tekstjes hier zijn ten slotte eerste versies.

Ik struikel een beetje over: Dan ineens: een klap. Dat ligt wellicht aan mij. Ik heb last van weerstand tegen woorden als plotseling, opeens, en alternatieven, die ik gemeenlijk overbodig acht. Als je bijvoorbeeld 'naakt' iets zou schrijven in de richting van: een knal werpt hem van zijn stoel, dan begrijpt iedereen dat hij die niet aan zag komen.

Graag gelezen.

Hoi Uruguru, dankjewel voor je waardevolle feedback! Ik ben hier om te leren, dus zeer welkom. Heb op mijn mobiel meteen wat witregels ingevoegd (de plaatsing kan beter) om het volgende lezers iets makkelijker te maken. 

Hoi Rifka, 

Je hebt heel veel spanning en een vlot tempo in je verhaal weten te schrijven. Al meteen in de eerste regels kies je de juiste (werk)woorden uit die barsten van de actie. Opveren, duiken, ingespannen kijken. 
Op die manier houd je het tempo en de aandacht van de lezer erg goed vast. 
Het slot is leuk en ironisch, maar een bepaalde woordkeuze maakt wel dat die iets minder sterk is. Als de kunstenares in eigen persoon met een metgezel aanwezig is, waarom zou er dan naar 'werk van Dumas' worden verwezen en niet naar 'iets van jou?'
Het is misschien bedoelt voor de opbouw naar het slot, maar dat levert hierdoor eerder aan kracht in, dus dat zou ik weglaten. 

Verder is je verhaal leuk, sfeervol en vlot. Goed gedaan.

Groet, 

Nadine

Hoi Nadine,

dankjewel voor je positieve feedback! Heel blij mee, als beginneling op dit forum.

Ik snap je punt over 'werk van Dumas'. Was wel een bewuste keuze om het zo te doen.

Als ik hier zou schrijven 'werk van jou', dan zou de galeriehouder meteen weten dat zij kunstenaar was. Omdat de dames allang door hadden dat hij geen flauw benul had, bleven ze het spelletje spelen en haar werk 'werk van Dumas' noemen.

Dat ze dat expres doen, heb ik geprobeerd duidelijk te maken door het woordje 'grinnikend'  in de zin erna. Maar blijkbaar komt dat niet over en dat is wat telt. En niet wat ik geprobeerd heb erin te stoppen. ;) 

Dank nogmaals voor je reactie en prettig weekend verder.

Groet, Rifka

Dag Rifka,

Dank voor je verhaal en welkom op het forum. Het einde was voor mij een beetje voorspelbaar. Je uitleg hiervoor geeft aan dat je er over nagedacht hebt en het een bewuste keuze is, maar het had wat mij betreft minder duidelijk mogen zijn. De "Marlène-dialoog" gaf het al weg. Als het besef langzaam zou zijn ingedaald bij de HP (zoals aan het einde van deze epische scene uit Doctor Who) laat je het één en ander bij ons als lezer. Maar die scenarist had er ws. ook meerdere versie voor nodig :)

Groet en succes,

Raymond

Hoi Uruguru, Nadine en Raymond,

nogmaals heel veel dank voor jullie feedback. Ik heb er nog over nagedacht en eea aangepast.

@uruguru: Het is nog niet zo eenvoudig om een de zin “Dan ineens: een klap.” zo te veranderen dat het werkt. Ik heb het veranderd in:  “Door de plotse doffe klap veert hij op,…” Ik ben nog niet helemaal content met het woordje 'Door...', maar zo vind ik het al beter dan het was.

@Nadine: ik heb er nog eens over nagedacht en heb idd besloten om die toevoeging ‘werk van Dumas’ te verwijderen. Het is inderdaad een beetje te veel van het goede. ;)

@Raymond: dank voor het meelezen! Heel waardevol, je feedback. Mijn bedoeling was om de lezer halverwege al te laten aanvoelen dat dit Marlène Dumas zelf was, dus dat is -als ik je goed begrijp?- blijkbaar gelukt. De spanning zit vervolgens in de vraag of de galeriehouder het ook op tijd door krijgt. Of niet. Altijd goed om kritisch te blijven op zulke scenes. Prachtig voorbeeld haal je aan van Vincent! Dank voor het meedenken.

Publiekelijk knoeien in andermans teksten voelt altijd een beetje meh. Omdat ik ook gewoon wil zeggen wat ik vind, begeef ik me toch in dat spanningsveld, waarbij ik het risico voor lief neem dat ik erlangs kleun.

Een deel van mijn bezwaar tegen, plots, eensklaps, ineens, etc. is dat alles wat niet een direct gevolg is van voorafgaande gebeurtenissen of handelingen standaard plotseling gebeurt. (by default, klinkt overtuigender)

“Door de plotse doffe klap veert hij op,…” is een andere zinsconstructie, waarin ‘plotseling’ toch weer door de mazen is geglipt. Een passieve constructie met ‘door’ lijkt voor de hand te liggen: door een knal tegen de deur veert hij op. Echt lekker klinkt dat niet.

Ik probeer mijzelf te vertellen, dat benadrukken van het plotse karakter van een gebeurtenis soms prima kan door de woorden te gebruiken die daar nu eenmaal voor zijn. Het overtuigt me niet.

Mijn voorkeur gaat uit naar een actieve constructie. Bijvoorbeeld: Hij schrikt op van een (doffe) knal (tegen de deur). De bureaustoel schuift onder hem uit…etc.

Ha Uruguru,

Prima hoor, ik snap je voorkeur en kan goed met je commentaar leven. :))

Heb mezelf voorgenomen om in de boeken die ik lees op te letten of, en zo ja, hoe, een vergelijkbare situatie beschreven wordt. Het blijft een ambacht hè.

Groet, RifkaB

Goeie discussie Uruguru en Rifka! Het leek er een beetje op dat met een nieuwe lichting die fijne talige detaildiscussies uitstierven, maar dit brengt me weer helemaal terug in het enthousiasme voor dit forum. Fijn.