#514 Leven zonder verdoving

Wat een mooi verhaal, graag gelezen! 

Prachtig, het hiaat en onbegrip tussen psychisch gezonde mensen en ‘verwarde’ mensen mooi beschreven

Hoi Dreaming, je "snijdt" een ernstig probleem aan dat vaker voorkomt dan wij ons realiseren. Het komt er voor mij echter niet echt goed uit. Het gemis van ouders als oorzaak vind ik te zwak. Begrijp me niet verkeerd, dat gemis kan heel diep gaan. Wat ik bedoel te zeggen, is dat mensen die zichzelf snijden vaak lijden aan een ernstigere vorm van psychisch lijden.
Het onderwerp is goed gekozen, maar de uitwerking kan naar mijn idee sterker.

Verder zijn er een paar dingen die het voor mij niet geloofwaardig maken. 
Ze zit in de wachtkamer van een ziekenhuis te wachten terwijl ze flink bloedt. Geloof me, iemand die zo hevig bloedt dat ze zich al slap voelt, laten ze echt niet in de wachtkamer zitten. Dat is spoedeisend.
Iemand die zichzelf snijdt, gaat ook naar mijn idee niet zelf naar een ziekenhuis. Die wordt eerder gevonden en naar een arts heeft gebracht. 

‘Op deze manier lukt het je nooit.’ Ik kijk verward naar de arts. ‘Als je dood wilt, dan moet je in de lengte snijden,’ vult hij aan.  ---> Dit is de sterkste zin van het verhaal. Het verklaart zonder uitleg wat er aan de hand is met de hp. Jammer dat je het dan aan het eind van het verhaal uitschrijft. Het leest te expliciet.

Dat ze de vierde verwarde persoon is, doet niet ter zake. Je doet er verder niets mee, het roept alleen vragen op. Daarnaast geloof ik niet dat een arts zoiets in het bijzijn van een patiënt zegt. Dat je het hem hoort zeggen net buiten de ruimte is geloofwaardiger, maar dan zou ik het sterker vinden als je iets zou schrijven als:
'Nee, dit was de snijwond. Onbegrijpelijk dat mensen zichzelf zoiets aandoen. Dan is er toch echt wel iets ernstig mis in je hoofd.' 


 

Deem en Tanneke, bedankt voor de complimenten.

Fief, bedankt voor de feedback. 
Slap is niet het juiste woord, ik heb het vervangen door lusteloos, dat is meer wat ik bedoelde.
Ik heb wat stukken in volgorde gewisseld zodat de zin die je noemt eerder naar voren komt. Ik ben benieuwd of het zo beter leest.
De vierde verwarde persoon heeft niet zoveel functie in dit verhaal inderdaad, ik heb de zin aangepast.

Het ongeloofwaardige geloofwaardig schrijven blijft een uitdaging voor me. Dit zijn dingen die gezegd worden met de patient erbij, soms laten ze mensen die zichzelf gesneden hebben langer wachten dan minder spoedeisende gevallen (zolang het niet levensbedreigend is uiteraard), en toch lijkt het ongeloofwaardig als je het schrijft.
Mensen die zichzelf snijden gaan overigens regelmatig zelf naar de spoedeisende hulp. Na een suicide-poging gebeurt dat minder vaak (hoewel ook dan mensen regelmatig nog zelf om hulp vragen), maar dat was dit niet. 

Dag Dreaming,

Bedankt voor je verhaal, een heftig verhaal. Er springen een aantal dingen voor mij uit, zoals de opmerking van de arts. Het is zwaar onethisch en tegen de eed van de arts om dit te zeggen. Als je dat er in zou laten, zou dat een veel significantere rol in het verhaal moeten spelen. Ook later in het verhaal, hechten zonder verdoving, kan echt niet. Dit moet aanneembaarder worden gemnaakt. Waarom kiest deze arts ervoor om deze patiënt te behandelen? Wat zijn de drijfveren? Het eist voor mij eigenlijk (bijna) alle aandacht op.

Daarnaast (maar dat kan ook komen door de verwardheid van de hoofdpersoon, realiseer ik me al te goed), is zelfmoord plegen niet iets waardoor je in de hemel zou komen, dus daar vergist de hoofdpersoon zich in.

Bedankt voor de feedback Anna. 

Bij mijn afstudeeronderzoek voor de studie hbo-verpleegkunde heb ik interviews gehouden bij patienten die na zelfbeschadiging op de spoedeisende hulp kwamen. Van de 13 vertelden 8 dat ze wel eens zonder verdoving gehecht waren. Van de 8 verpleegkundige vertelden er 2 dat dit gebeurde en de arts die ik sprak vertelde ook dat dit gebeurde. Onethisch ja, realistisch, helaas ook. 
Dat neemt niet weg dat het probleem schrijftechnisch is dat het voor lezers ongeloofwaardig is. Ongeacht dat het op realiteit gebaseerd is moet het natuurlijk ook zo overkomen voor mensen die dit niet weten. Heb jij, of iemand anders, tips hoe ik dit beter kan doen? Ik loop er soms namelijk vaker tegenaan dat ik iets beschrijf dat in de psychiatrie (of breder, de zorg) regelmatig voorkomt, maar toch ongeloofwaardig overkomt voor degenen die daar minder in thuis zijn. Dit zou ik graag via mijn schrijven overbrengen, maar dan zo dat mensen weten dat het echt zo gaat.

Van de 13 vertelden 8 dat ze wel eens zonder verdoving gehecht waren. Van de 8 verpleegkundige vertelden er 2 dat dit gebeurde en de arts die ik sprak vertelde ook dat dit gebeurde. Onethisch ja, realistisch, helaas ook. 

Bij de keren dat ik aanwezig was om te assisteren bij het hechten, werd er inderdaad in een aantal gevallen geen verdoving gebruikt. Het ging dan om het zetten van een paar hechtingen De verdoving is in die gevallen vervelender dan het hechten zelf. Er wordt echt wel gekeken of het noodzakelijk is om te verdoven of niet (zover als mijn ervaringen reiken). 

Het ongeloofwaardige zat voor mij vooral bij het druppende bloed in de wachtkamer. Als iemand inderdaad zo hevig bloedt dat een theedoek doorweekt is dat het een plas op de grond veroorzaakt,  zullen ze die niet laten zitten. Oppervlakkige snijwonden zoals bij het zichzelf snijden, bloeden ook niet zo hevig dat ze zelfs in het ziekenhuis nog een dergelijke bloeding geven. Met een theedoek erom stopt het bloeden snel. Jouw hp is bovendien zelf naar de spoedeisende gegaan, met een ernstige bloeding was dat haar niet gelukt.