#511 - Verborgen tweestrijd

Hoi Sandra, na het lezen de titel begon ik vol verwachting aan je verhaal. Na de octopus dit keer een goudvis die de uitkomst van het toernooi zou bepalen, hoe origineel bedacht. Na de eerste alinea hoopte ik dat je snel over het avontuur van Bertus zou beginnen, maar alinea na alinea bleef je me teleurstellen. De titel wekte voor mij een verwachting waaraan niet voldaan werd.
Het verhaal is leuk geschreven en de herinnering is ongetwijfeld dierbaar, maar ik haal de opdracht er niet uit en het wordt nergens echt boeiend. Je had met Bertus de goudvis een geweldig idee in handen om over te schrijven. Ik zag hele discussies voor me hoe hij wel of geen gelijk zou krijgen over de uitslag van een wedstrijd en de manier waarop hij dit zou voorspellen, bijvoorbeeld. 

gemixt met de herinnering aan die eerste zoen, zit diep in mijn DNA. ---> een herinnering zit niet in je DNA, maar in je geheugen.

Mee eens, Fief. Het is inderdaad geen spectaculair verhaal maar een herinnering die een verborgen tweestrijd overschaduwd. Ik zal de titel veranderen in verborgen tweestrijd (dekt de lading beter). Jammer inderdaad dat ik niet zelf op het idee van een voorspellende goudvis gekomen ben. 

Door je reactie op Fief snap ik wat je beoogt, maar ik kom er nog niet lekker in. Dat komt voor mij vooral, omdat het vooral een verslaglegging lijkt. Je zou de scène met goudvis iets meer beeld kunnen geven door het water dat over rand schiet en de vis die bijna meeglipt. Ook her en der een dialoogzin, zou mij meer in het verhaal trekken, denk ik.

Op zich een goede verhaallijn, maar het is nog iets teveel een eerste versie voor mijn gevoel. Ik denk dat je met weinig aanpassingen het beter kunt maken.

Klopt Hadeke het is een eerste versie. Dank voor je reactie en input. Ik ben al met een herschrijf bezig, wat nog niet lekker lukt.

Zo grappig dat je wel de naam van de goudvis herinnert. Graag gelezen. Klein zeurtje, als je het hebt over 88 is het overbodig om het een regel later te hebben over de jaren 80. 

Hallo Zijvanhetkasteel, de eerste twee alinea's vind ik heel sterk met als geweldige afsluiter: 'de goudvis heette Bertus, de naam van de jongen ben ik vergeten.' Dit is een aanloop voor een ijzersterk (licht) absurdistisch kort verhaal en ik ben het met Fief eens dat je als lezer hoopt op meer. Daarna verandert de toon en wordt het een beschrijving waardoor het verhaal een beetje leegloopt. Ik kijk uit naar de herschreven versie!

John Dank voor je zeurtje. Mee eens. 

Frank Het lukt mij niet om het verhaal een knetterende wending te geven. Er liggen al 4 tot 5 herschrijven in de prullenbak. 

Dank jullie wel allemaal voor het lezen en jullie feedback op dit waardeloze verhaal. Ook daar leer ik van. 

Groet Sandra