#511 - Verborgen tweestrijd
In juni '88 mocht ik, na de overwinning op Duitsland, als 15-jarige van mijn ouders naar de grote stad. Iets wat tot dan toe uit den boze was, het waren de jaren tachtig en volgens mijn ouders was het centrum bezaaid met naalden van heroïneverslaafden. Die avond maakte ik voor het eerst kennis met de oranjekoorts; de gehele stad was in extase, alsof iedereen een lovedrugs had ingenomen.
Ik leerde een jongen kennen die een goudvis in een ronde vissenkom bij zich droeg, het enige oranje wat hij kon vinden. Wij dansten en kusten de hele avond op de overwinning. De goudvis heette Bertus, de naam van de jongen ben ik vergeten.
Dat onbeschrijfelijke gevoel van vrijheid, de euforie van de overwinning, gemixt met de herinnering aan die eerste zoen, zit diep in mijn DNA.
Jaren later lokte het avontuur mij buiten de landsgrenzen en inmiddels woon ik al negentien jaar, met een gezin in een historisch huis, op een berg in een landelijk dorpje in Zuid-Duitsland.
En zo sta ik ineens met Duitse vrienden in een Biergarten die voor de Mannschaft in het zwart, rood en goud juichen. Het zorgt voor kortsluiting en voelt als genetische manipulatie. Want hoe blij ik ook voor mijn vrienden ben als hun land de wedstrijd wint, niets haalt het bij de diepgewortelde herinneringen aan de oranje overwinning uit 1988.
Zolang Nederland niet tegen Duitsland speelt, is er niets aan de hand. Maar wat als die wedstrijd plaatsvindt? Hoe verberg ik dan mijn ware aard? Hoe zorg ik dat het tijdens een duel tussen mijn oude en nieuwe heimat niet knettert? Voorlopig ben ik nog in een safe zone. Maar als het zover is, dan zou ik het liefst, net als Bertus de goudvis, in een oranje schubbenhuidje ronddobberen in een ronde vissenkom.
Hoi Sandra, na het lezen de…
Lid sinds
5 jaar 7 maandenRol
Hoi Sandra, na het lezen de titel begon ik vol verwachting aan je verhaal. Na de octopus dit keer een goudvis die de uitkomst van het toernooi zou bepalen, hoe origineel bedacht. Na de eerste alinea hoopte ik dat je snel over het avontuur van Bertus zou beginnen, maar alinea na alinea bleef je me teleurstellen. De titel wekte voor mij een verwachting waaraan niet voldaan werd.
Het verhaal is leuk geschreven en de herinnering is ongetwijfeld dierbaar, maar ik haal de opdracht er niet uit en het wordt nergens echt boeiend. Je had met Bertus de goudvis een geweldig idee in handen om over te schrijven. Ik zag hele discussies voor me hoe hij wel of geen gelijk zou krijgen over de uitslag van een wedstrijd en de manier waarop hij dit zou voorspellen, bijvoorbeeld.
gemixt met de herinnering aan die eerste zoen, zit diep in mijn DNA. ---> een herinnering zit niet in je DNA, maar in je geheugen.
Mee eens, Fief. Het is…
Lid sinds
11 maanden 3 wekenRol
Mee eens, Fief. Het is inderdaad geen spectaculair verhaal maar een herinnering die een verborgen tweestrijd overschaduwd. Ik zal de titel veranderen in verborgen tweestrijd (dekt de lading beter). Jammer inderdaad dat ik niet zelf op het idee van een voorspellende goudvis gekomen ben.
Door je reactie op Fief snap…
Lid sinds
12 jaarRol
Door je reactie op Fief snap ik wat je beoogt, maar ik kom er nog niet lekker in. Dat komt voor mij vooral, omdat het vooral een verslaglegging lijkt. Je zou de scène met goudvis iets meer beeld kunnen geven door het water dat over rand schiet en de vis die bijna meeglipt. Ook her en der een dialoogzin, zou mij meer in het verhaal trekken, denk ik.
Op zich een goede verhaallijn, maar het is nog iets teveel een eerste versie voor mijn gevoel. Ik denk dat je met weinig aanpassingen het beter kunt maken.
Klopt Hadeke het is een…
Lid sinds
11 maanden 3 wekenRol
Klopt Hadeke het is een eerste versie. Dank voor je reactie en input. Ik ben al met een herschrijf bezig, wat nog niet lekker lukt.
Zo grappig dat je wel de…
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Zo grappig dat je wel de naam van de goudvis herinnert. Graag gelezen. Klein zeurtje, als je het hebt over 88 is het overbodig om het een regel later te hebben over de jaren 80.
Hallo Zijvanhetkasteel, de…
Lid sinds
13 jaar 2 maandenRol
Hallo Zijvanhetkasteel, de eerste twee alinea's vind ik heel sterk met als geweldige afsluiter: 'de goudvis heette Bertus, de naam van de jongen ben ik vergeten.' Dit is een aanloop voor een ijzersterk (licht) absurdistisch kort verhaal en ik ben het met Fief eens dat je als lezer hoopt op meer. Daarna verandert de toon en wordt het een beschrijving waardoor het verhaal een beetje leegloopt. Ik kijk uit naar de herschreven versie!
John Dank voor je zeurtje…
Lid sinds
11 maanden 3 wekenRol
John Dank voor je zeurtje. Mee eens.
Frank Het lukt mij niet om het verhaal een knetterende wending te geven. Er liggen al 4 tot 5 herschrijven in de prullenbak.
Dank jullie wel allemaal voor het lezen en jullie feedback op dit waardeloze verhaal. Ook daar leer ik van.
Groet Sandra