#511 Nederland moet winnen
De geur van gebakken vlees dringt mijn neus in. Met een rilling draai ik de ronde en ovale hompen om. Ze zijn al meer dan bruin. Zal ik ze zwart laten worden? Even geniet ik van het idee dat mijn man Ronald de geur van aangebrande slachtoffers ruikt, komt kijken en ziet dat hij te lang gewacht heeft. Toch draai ik me om en roep: ‘Het eten is klaar!’
De ruggen in oranje shirts bewegen niet. Alle aandacht gaat naar het veel te dure televisiescherm. Zuchtend schuif ik de vet lekkende etenswaren op een bord en loop naar de groep toe.
‘Hier, wil je een hamburger of een worstje?’ vraag ik Ronald.
Hij kijkt verbaasd op, alsof hij was vergeten dat ik er ook nog was. ‘Ja, graag. Wil je even borden en bestek voor ons pakken? De wedstrijd is op zijn hoogtepunt.’
Met op elkaar geklemde kaken draai ik me om en loop de keuken in. Ik deel de borden rond en hier en daar steekt iemand een duim naar me op als ze het bord van me aannemen.
‘Wie is die man in dat blauwe pak?’ vraag ik aan Sam, de beste vriend van Ronald. De anderen zijn spelers van de twee teams, dat zie ik wel, maar die blauwe lijkt nergens bij te horen.
Sam schatert het uit. ‘Dat is de scheidsrechter! Het is maar goed dat jij voor het eten zorgt en niet voor het voetbalcommentaar.’ De mannen om hem heen lachen. Ik adem diep in en uit.
'Ja, mijn vrouw is een goede kok,' grinnikt Ronald, 'maar ze begrijpt niets van voetbal. Gooi nog maar een lading vlees op de plaat, dat gaat er wel in.’
‘Kan je dat niet zelf doen? Ik heb iets vegetarisch voor mezelf gehaald en wil dat graag binnen klaarmaken, niet op de barbecue waar dat vlees op heeft gelegen.’
Ronald kijkt me ongelovig aan. ‘En het risico lopen een goal te missen? Echt niet.’ Hij schudt zijn hoofd. ‘Vrouwen, ze snappen er echt niets van. Het enige wat ze begrijpt is dat Nederland moet winnen.’ De mannen lachen opnieuw.
De woede stijgt van mijn buik naar mijn borstkas, hoofd en armen. Ik pak de half afgekloven hamburger van Ronalds bord en smijt het tegen de televisie.
‘Nee, ik wil dat Nederland verliest, zodat ik nooit meer dat vieze vlees voor jullie hoef te maken terwijl jullie naar rennende mannetjes op een scherm zitten te kijken!’
De frustratie is duidelijk…
Lid sinds
6 jaar 5 maandenRol
De frustratie is duidelijk aanwezig. Kijk hier nog even naar. "Tien ruggen in oranje shirts staren me aan." Een rug kan niet staren. Vier keer mijn in de op een na laatste alinea. Je kan beter dan dit. Graag gelezen.
@John Doe: bedankt voor de…
Lid sinds
7 jaar 11 maandenRol
@John Doe: bedankt voor de feedback. Ik heb beide punten aangepast.
Je hebt gelijk, dit is niet een van mijn betere stukken. Voetbal roept weinig inspiratie bij me op. ;) Dit is wat eruit kwam.
Hoi Dreaming, de frustratie…
Lid sinds
5 jaar 5 maandenRol
Hoi Dreaming, de frustratie van een vegetariër en de hekel aan voetbal komt er goed uit. Graag gelezen.
Even geniet ik van het idee dat Ronald, mijn man, de geur van aangebrande slachtoffers ruikt, ---> om hier een komma te minderen, kun je ook zeggen: ... dat mijn man Ronald
In deze zin leg je wel uit dat Ronald je man is, maar verderop niet wie Sam is.
Ronald zegt: ‘ja, mijn vrouw ---> een gesproken zin achter een dubbele punt begint met een hoofdletter.
Persoonlijk vind ik "Ronald zegt" voor de zin minder fraai. Dat het gezegd wordt, zie je al aan de ah-tekens. Dat Ronald het zegt kun je ook op een andere manier doen en meteen aangeven hoe hij het zegt. Bijvoorbeeld:
'Ja, mijn vrouw is een goede kok,' lacht Ronald spottend, 'maar ze begrijpt niets van voetbal.'
Zeg, kan je nog een lading vlees voor ons maken?’ ---> het maken van vlees leest wat vreemd. Het zou ook dwingender kunnen. Bijvoorbeeld: Gooi nog maar een lading vlees voor ons op de plaat. Of zoiets.
halfafgekloven ---> half afgekloven
‘Nee, ik wil dat Nederland verliest! Zodat ik nooit meer dat vieze vlees voor jullie hoef te maken terwijl jullie naar rennende mannetjes op een scherm zitten te kijken.’ ---> voor mijn gevoel is dit één zin en moet het uitroepteken een komma zijn en de punt op het einde een uitroepteken.
Bedankt Fief! Fijn om je…
Lid sinds
7 jaar 11 maandenRol
Bedankt Fief!
Fijn om je feedback te lezen. Ik heb het in het stuk verwerkt. Het leest nu inderdaad beter.
Ik denk dat het nog wat…
Lid sinds
11 jaar 10 maandenRol
Ik denk dat het nog wat compacter kan en dan ook sterker wordt. De mannen antwoorden best uitgebreid (en wat uitleggerig). Ik zou dat inkorten, zodat we zelf de frustratie meer mee gaan ervaren. Zodat als dan het vlees tegen het scherm spat, ik het als lezer zelf had willen gooien.
De laatste zin is voor mij ook wat lang en te uitleggerig. Van mij mag hij weg of gewoon iets als: 'Ik hoop dat ze verliezen!'