#508 - Vanavond
“Rik, als je je schoenen nu niet opruimt, dan gooi ik ze het raam uit.” Soms hè, soms kan ze hem wel wurgen. Hij wéét toch hoe belangrijk deze avond voor haar is, hoe spannend ze het vindt. Dan hoeft ze dit toch niet drie keer te vragen, hij is toch geen kleuter?
Rik staat op van de bank. “Tuurlijk, schatje.”
“Zet je dan gelijk even koffie? Ze kan elk moment hier zijn, als ze het kan vinden, tenminste.” Ongeduldig kijkt Evelien uit het raam, haar voet tikt ritmisch op de grond. “En heb je die lekkere gevulde koeken meegenomen van de Jumbo? Die verse?”
Rik schudt zijn hoofd. “Ik kon ze niet vinden.”
Evelien staart hem aan. “Je kon ze niet vinden?! Heb je op de bakkersafdeling gekeken?”
“Bij de koeken.”
“Daar liggen ze toch niet, man!” Weet hij nou werkelijk niks? “Wat heb je dan gekocht?”
“Mergpijpjes. Die grote.”
“Mérgpijpjes? Jezus Rik, bél me dan even. Die dingen zijn zo goor.”
Rik schept koffie in het filter en haalt zijn schouders op. “Mijn moeder vindt ze lekker.”
Evelien snuift. “Ja, jóuw moeder misschien. De mijne niet.”
Rik gaat naast haar op de bank zitten en legt zijn hand op haar been. “Dat weet je toch niet, lieverd. Je hebt haar twintig jaar niet gezien.”
“Dat weet ik wél.” Ze duwt zijn hand van haar been en slaat haar armen over elkaar. “Ik vind ze vies, zij dus ook.”
De geur van verse koffie verspreidt zich door het flatje. Evelien kijkt op haar horloge, naar de klok aan de muur en tikt op het scherm van haar telefoon, die naast haar op de bank ligt. Overal is het half negen. Ze leunt voorover, krabt in haar haar en leunt dan weer naar achteren.
“Anders bel je haar even, misschien kan ze het inderdaad niet vinden.”
Evelien pakt haar telefoon, aarzelt en legt hem weer weg. “Ze neemt de hele dag al niet op.”
“Moet ik het proberen?” Hij pakt haar telefoon, toetst de toegangscode in en belt. “Geen gehoor.”
“Dat zei ik toch,” zegt Evelien toonloos.
“Ga je mee naar bed, Eef? Of blijf je liever nog even zitten?”
Evelien kijkt naar de wandklok. Het is ver na twaalven.
Even later liggen ze onder hun dekbed. Rik houdt zijn armen open. “Kom maar,” zegt hij zacht. Ze kruipt bij hem weg. Hij strijkt zachtjes over haar haar terwijl ze snikt.
Hoi MMP, dit is een verhaal…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi MMP, dit is een verhaal met een heftige achtergrond. Er is iets gebeurd waardoor de dochter haar moeder twintig jaar niet heeft gesproken.
De onzekerheid van de dochter spat van het scherm.
Tussen de koffie en het naar bed gaan, mis ik nog iets meer onrust. Kijkt ze misschien een keer of drie door het raam of ze iemand ziet komen, twijfelt hij of zij of het nummer nog wel klopt, laat ze haar koffie en koek staan omdat ze geen hap door haar keel kan krijgen? Welke koek het moet zijn, krijgt voor mij nu te veel aandacht, terwijl de manier waarop ze wacht juist zo belangrijk is. Althans, zo zie ik het.
Verder graag gelezen. Je voelt de spanning bij de dochter.
Wat een mooi, droevig…
Lid sinds
8 maandenRol
Wat een mooi, droevig verhaal. Ben het wel met Fief eens dat het gat tussen de koffie en het naar bed gaan groot is. Maar heel graag gelezen, je weet het gevoel goed over te brengen!
Eerst dacht ik, dat is toch…
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
Eerst dacht ik, dat is toch niet echt wachten, dan vordert het en wordt het duidelijk. Triest verhaal en goed gebracht.
Ik zou ze niet verplaatsen naar hun bed: mss de knuffeling in de wachtzetel laten doorgaan voor groter effect?
GG
Hoi Man Met Pen, Overal is…
Lid sinds
4 jaar 6 maandenRol
Hoi Man Met Pen,
Overal is het half negen.
Dat vind ik echt een prachtige zin. Hij is erg mooi gevonden, maar bovenal vat die voor mij alles in het verhaal samen. Half negen op zich is echt zo'n tijd op de avond waar er altijd wel iets aan de hand is in de 'algemeen maatschappelijke routine', hetzij iets kleins. Het begin van primetime op televisie, tijd om te sporten, naar vrienden te vertrekken...
In het begin van het verhaal is 'die' half negen net zo weinig zeggend als de situatie waar het verhaal mee start. Gewoon mensen die op iemand wachten, hetzij met wat stress en irritatie, maar niets ernstigs.
Later is het 'overal' dat de zin voor mij doet spreken. 'Overal' heeft iedereen heeft een 'gewone' moeder. Dit is zo'n moment waarop je in de gewone routine zou kunnen of moeten overgaan en hier zit Evelien te wachten op een moeder die ze al twintig jaar niet gezien heeft. En als moeder er dan om half negen nog niet is, tja, dan kan ze inderdaad gewoon de weg kwijt zijn. De spanning van de situatie loopt zo erg op.
En dan is het twaalf uur en is er niets meer normaal. Niet het tijdstip, de lange wachttijd die op niets uitdraaide, alles waar Evelien op had gehoopt, hoe haar leven verdergaat...
Heel erg goed gedaan!
Groet,
Nadine
Ha Nadine, ik vind dit dé…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Ha Nadine, ik vind dit dé puzzel van dit soort korte verhalen. Wat vertel je níét, wat komt er op gang in het hoofd van de lezer - als schrijver geef je er een duwtje aan, het hoofd doet de rest - en ongetwijfeld bij iedereen weer verschillend. Ik krijg veel lezersreacties op mijn debuut binnen, het is wonderlijk mooi hoe verschillend mensen geraakt kunnen worden. Er is niet één verhaal, er zijn zoveel versies als er lezers zijn. Dank je wel voor je reflectie!
Over Het Gat tussen 'half negen' en 'na twaalven'... dat heb ik bewust open gelaten. Je mag je eigen voorstelling maken van hoe die uren verstreken zijn, dat heb ik niet willen uitsmeren. De ingrediënten zijn al gegeven. Het gedoe over de koeken vond ik zelf dan weer heel geestig, ook omdat het van smaak ineens kantelt naar de moeder-pijn.
Fief, Laura, Tony: thanks!
Ik vond de ruzie over de…
Lid sinds
9 maanden 3 wekenRol
Ik vond de ruzie over de koeken juist veel toevoegen aan de spanning. Vooral omdat zoiets onbenulligs als een koek, zo'n enorm groot ding kan worden in zo'n situatie. Heftig verhaal, ik voelde de onrust van Evelien door het scherm heen. Graag gelezen man met pen.
Hoi ManMetPen Ik dacht…
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
Hoi ManMetPen
Ik dacht eerst dat een kind werd aangesproken, is het de partner. Erg herkenbaar dat je je zo goed mogelijk probeert voor te bereiden op bezoek waar je zenuwachtig van ben.
Waarom hebben moeder en dochter elkaar zolang niet gezien en waarom komt de moeder niet opdagen?
Graag gelezen
Hoi MMP, Het nadeel van…
Lid sinds
3 jaar 2 maandenRol
Hoi MMP,
Het nadeel van laat reageren is dat alles al gezegd is. Ik vind het één van je betere verhalen. Vooral deze zin beschrijft haar ongeduld beeldend:
"Evelien kijkt op haar horloge, naar de klok aan de muur en tikt op het scherm van haar telefoon, die naast haar op de bank ligt. Overal is het half negen"
Erg goed gevonden!
ZZG,
Taco
Dank, Taco!
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Dank, Taco!
Een graag gelezen bijdrage,…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Een graag gelezen bijdrage, MMP, maar dat koffiezetten of thee drinken in vele verhalen begint mij danig te vervelen. Mogen er aub eens andere drankjes aan te pas komen?