#507 - Paarse gal
‘Jasper was bijzonder.’ Moeder had me naar de microfoon geduwd. Ik, geheel onvoorbereid. ‘Je bent een bejaarde comédienne,’ had ik moeder toegesnauwd. Belachelijk dit showvertoon. Een bende bavianen in zwart pak, in een kerk met paarse orchideeën, nog stinkend van het vorige lijk een kwartier geleden. Vaders neus zag roder dan toen hij nog tien Rodenbachs dronk voor het ontbijt, nonkel Gerard pulkte aan zijn nagels, tante Sidonia’s kapper had een nachtshift haar gekruld en die vreselijke ebbenhouten kist had center stage gekregen.
De micro kreunde.
Mijn publiek keek me aan alsof ik de albino zwaluw was. Een in wit gehulde chirurg die een spreekbeurt aanbrak over de schadelijke effecten van overmatig Tobleronegebruik. Chocolade schrokken, oké. Jasper was nooit bijzonder geweest.
Ik hoorde het op VTM. De omroeper meldde een paarse-Porsche-bestuurder die besloot na een Boccaciobezoek om zes uur ’s ochtends te streetracen langs de vaart, de bocht te missen en in het kanaal te duiken. Nodeloos te zeggen dat de politie het lijk opviste, en het mijn broer bleek te zijn.
Wij waren geen broers. Wanneer ik tegen een boom mijn Brusselmans las, trapte hij expres een voetbal tegen mijn kin. Wanneer ik mijn eerste Sonja scoorde, besloot hij diezelfde avond zijn tong in haar keel te planten. Als ik moeder liet lachen, vertelde hij een nieuw verzonnen ziekteverhaal, opgelopen weet-ik-waar. Jasper vergalde mijn jeugd, wat zeg ik, Jasper was de gal, je weet wel, die na al die pizza en kebab nog drie dagen in je keel blijft hangen.
Tante gromde. Nonkel kuchte. Ik wist dat ze boterkoeken wilden vreten en een fles port wilden heffen. Hun manier om druk te zetten en zeker te zijn dat ik mijn speech kort hield.
Ik kuchte tweemaal en keek naar moeder. ‘Je moet, Tony,’ zei ze. ‘Doe het voor onze business.’ Dat ze een achterhoekwinkel met oude vinylplaten een business noemde, typeerde haar.
‘Mijn broer,’ zei ik, 'was in alles bijzonder... saai.'
De zaal was een moment stil.
Dan barstte de priester in lachen uit en gaf me een schouderklopje.
Toen ik naar de uitgang liep, hield de priester me tegen. 'Weet je,’ fluisterde hij, ‘die paarse Porsche was van mij.'
Hoi Tony, prachtig verhaal…
Lid sinds
5 jaar 8 maandenRol
Hoi Tony, prachtig verhaal. Vooral die bekentenis van de priester op het eind. Helemaal top.
Als het even duurt alvorens…
Lid sinds
8 jaar 2 maandenRol
Als het even duurt alvorens de coachen reageren is het omdat ze na het lezen plat liggen en even moeten bekomen. Het plaatje is compleet: Rodenbach, Brusselmans, Sonja, Gerard, de achterhoekwinkel. Het kan niet op en dan de biecht van de geestelijke als epiloog. Wie zei dat (Tony) lezen een genot kan zijn.
Commentaar Marc –…
Lid sinds
4 jaar 3 maandenRol
Commentaar Marc – Hostwriters
Heerlijk verhaal! Al vanaf het begin wordt lekker loos gegaan met een lesje in oneerbiedigheid. Voor de Vlaming die ik ben, ook veel herkenbaars. De Boccacio (destijds een roemruchte dancing in Destelbergen … of was het Halen?), de straatraces … en dan zegt de hp dat ene zinnetje waarop de pastoor in lachen uitbarst. Erg leuk. Als uitsmijter blijkt de Porsche met de gewijde kleur ook nog eens van de geestelijke te zijn. Hilarisch.
Commentaar Mili – Hostwriters
Tony, jij bent zo’n dwarrel in schrijversland dat ik het niet kan opbrengen je op welke manier dan ook te ‘onderwijzen’.
Dan toch maar iets: de gevoelswaarde qua ‘geleden’ en ‘eerder’. Zie jouw: ‘van het vorige lijk een kwartier geleden’. ‘Geleden’ is een tijdsaanduiding die veel verder gaat dan een kwartier.
En ‘ok’ is ‘oké’.
Fijn dat Marc zich zo in je kan vinden, die heerlijke Vlaming.
Een verhaal om vrolijk van…
Lid sinds
8 maanden 1 weekRol
Een verhaal om vrolijk van te worden. Graag gelezen.
Een priester in een paarse…
Lid sinds
9 maanden 3 wekenRol
Een priester in een paarse Porsche zou ik toch wel eens voorbij willen zien scheuren! Sowieso is paarse Porsche een prachtige alliteratie. Ik heb meerdere malen gelachen, wát een verhaal! Vooral de keuze van de hp om de galbroer saai te noemen vind ik noemenswaardig. Het zegt niets over broer en toch ook weer zoveel. GG!
Een cocktail van…
Lid sinds
2 jaar 9 maandenRol
Een cocktail van Brusselmansiaanse en Van Ostaijeense kunst: De Priester met de Paarse Porsche, leende zijn auto aan een lul... Magnifiek!
Volbloed Tony-style, geestig…
Lid sinds
3 jaar 11 maandenRol
Volbloed Tony-style, geestig en scherp. Met alle pret en jolijt vraag ik mij toch af hoe die broer aan de paarse Porsche van de priester is gekomen. Gejat? Geleend? Een open stukje, waardoor bij mij in ieder geval de slotzin na een lach, ook een vraagteken opkomt. Maar dat is klein bier.
Ja, mooi gedaan. Die paarse…
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Ja, mooi gedaan. Die paarse Porsche is de kers op de taart, inclusief de vragen-wat MMP ook aangeeft- die het oproept.
Graag gelezen.
@Fief: dankje! @Gi: dank! …
Lid sinds
3 jaar 10 maandenRol
@Fief: dankje!
@Gi: dank!
@Marc dankjewel!
@Mili: de oké aangepast, de geleden niet. Volgens mij is het niet fout (ik kom het zelfs tegen in woordenboeken als voorbeeldzin bij kwartier) - en eerder, vroeger, terug, klinken minder mooi voor mij.
@dietward, dankje!
@Kingcharles: dank!
@schmet: dank!
@Manmetpen: geen mogelijkheid dat ook ,nog in de 300 woorden te proppen, en is een beetje de pointe dat dit geheel onduidelijk is, volgens HP had broer iets over, met of tegen de priester en werd die kerel gechanteerd, OF was ie ook in de Boccacio, met zijn andere bolide, die Ferrari aan het straatracen en miste hij de bocht niet...
@Hadeke: dankje: tja die vragen, altijd maar die vragen :)