#507 Walgelijk afscheid

Oh jee. Een familie drama komt om de hoek kijken. Omwille van de leesbaarheid is het beter als je een dialoog op een nieuwe regel begint. Nu leest het als een blok tekst. Ik voel hoe de woede bezit van mij neemt. Mijn maag draait zich om en op dat moment komt alles wat ik heb geprobeerd binnen te houden eruit. 

Hoi Deborah, kijk eens naar je bladspiegel. Zoals John al aangeeft, het leest als een blok tekst. 
Ik zou ook voor andere namen kiezen. Lisa en Lina lijkt te veel op elkaar waardoor het verwarrend leest.
De laatste alinea geschreven vanuit de innerlijke ik vind ik persoonlijk ingewikkeld lezen, zeker met de namen die zo op elkaar lijken.
Ik ben wel heel benieuwd wat er tussen de zussen loos is. Lisa was blijkbaar draagmoeder voor Lina, maar waarom Lisa nu een hekel heeft aan Lina, komt er voor mij niet duidelijk uit.

mama houdt haar adem in. ---> kan ze dat horen door de telefoon?

wat er met Lina aan de hand is.’ zeg ik geërgerd. /  Rust zacht.’ schreeuw ik door de kerk. ---> de punt moet in beide zinnen een komma zijn.

Ik sluit mij aan bij Fief dat het gebruik van Lina en Lisa heel verwarrend werkt. Dat er een conflict is staat vast, het is lekker vlot geschreven. Het eigenlijke conflict is mij uiteindelijk toch niet helemaal duidelijk. Heeft Lina de man van Lisa afgepakt? Is Lisa vreemd gegaan met de man van Lina? Heeft Lina de baby gestolen of man en baby gestolen?

Verder leest het verhaal prettiger als dialoogzinnen op een nieuwe regel beginnen.

Commentaar Marc – Hostwriters

Nou nou, een heel familiedrama verpakt in nog geen 300 woorden. De rol van de moeder, die van dit familiegeheim op de hoogte is, lijkt ook niet erg fris. Dat ze desondanks toch vraagt om de aanwezigheid van haar dochter op de begrafenis, geeft te denken. Blijft de vraag waarom haar dochter nooit te weten zal komen dat de hp de echte moeder is … Het is meer een plotomschrijving voor een kort langverhaal of een lang kortverhaal …
We beseffen dat 300 woorden weinig ruimte laat, maar hier heerst het gevoel dat je je hand wat overspeelt. Het is iets té.

Beseffen is niet wederkerend, een fout die je veel ziet. Dus niet: Ik besef me dat (…), maar Ik besef dat (…); omhoog komen > omhoogkomen. Let ook op de vuistregel ‘Nieuwe spreker > nieuwe regel’ om verwarring te voorkomen én om een rustiger bladspiegel te krijgen.

Commentaar Mili – Hostwriters

DéborahC, ik wil je voorleggen je wat meer te verdiepen in dialooglabels, of ze wel of niet nodig zijn.

‘’Wie belt er nou om 04:00 uur ’s nachts?’’ stamel ik. Ik denk dat het hier eerder om een gedachte gaat die dan zonder aanhalingstekens wordt gezet. Pas op met je werkwoorden na een gezegde: ‘zeggen’ wordt het minst ‘opgemerkt’. Hanteer je een werkwoord als ‘stamelen’ – het ww komt trouwens twee keer voor – scheur je een tekst open/stop je de lezer.

Ik begrijp trouwens niets van de plot. Heeft de hp haar kind afgestaan aan haar zus?

Schrijf meters en meters, DéborahC, lees oneindig veel boeken en je zult er komen.

Ik kwam ook niet helemaal uit het plot. Wel zitten er heel sterke stukken in, zoals het voornemen om niet te kijken, dat toch te doen en dan 'los te gaan'. Dan heb je mij mee.

Je eerste zin zou ik heroverwegen om mij sneller in het verhaal te trekken. Meer richting:

Wie belt er verdomme om 4 uur 's ochtends, denk ik, terwijl mijn mobiel luid rinkelend afgaat.

Ik ben het eens met de aanmoediging van Milli, die ons allen betreft. 😀 Wel vind ik de vooral een goede aanzet voor een mooi verhaal.