#506 Het blijft toch je moeder

Hoi Gertjan, aan de ene kant een heftig verhaal over een moeder die eigenlijk niets met haar zoon heeft. Dapper dat hij dan toch het contact aangaat en op het eind een stuk nostalgie ervaart. Er spreekt voor mij een eenzame jeugd uit dit verhaal, maar ook een soort van liefde van de zoon voor zijn moeder ondanks alles. In die zin een goed verhaal.
Technisch verdient je verhaal nog enige aandacht. De witregels vind ik persoonlijk niet fijn lezen.

Oké, daar gaan we, zeg ik zacht ---> als je het inderdaad zegt, hoort het tussen ah-tekens

‘Ja, ik dacht ‘het is moederdag, ik ga eens langs’’,  ---> het ah-teken achter dacht hoort daar niet, dat zou eerder een komma kunnen zijn. Achter langs zet je ineens dubbele ah-tekens.

antwoord ze ---> antwoordt. Persoonlijk vind ik labels als zegt ze, antwoordt ze, vaak overbodig. De aanhalingstekens geven al aan dat iemand iets zegt.

‘Jij dacht zeker, ‘dat ouwe wijf zal wel bijna dood zijn, eens kijken of er nog wat te halen valt?’’. ---> Het ah-teken achter zeker mag weg. Achter het vraagteken zet je hier nu ook een dubbel ah-teken. De punt daarachter mag in ieder geval weg. 
Bij een quote in een gesproken zin, is het gebruikelijk om de quote tussen dubbele aanhalingstekens te zetten. Naar mijn idee is de gedachte die de moeder verwoordt geen quote.

‘Ik wist niet dat je wielrennen leuk vindt’ zeg ik ---> achter vindt hoort nog een komma

‘Mam, ik wilde gewoon weten hoe het met je gaat’. ---> de punt hoort vóór het ah-teken te staan.

‘Dat vind ik ook niet’ weer een trek aan de sigaret ‘maar als ik hem hard genoeg zet hoef ik jou niet te horen’. ---> achter niet hoort een komma of een gedachtenstreepje, achter sigaret idem. Ook hier de punt vóór het ah-teken.
‘Dat vind ik ook niet,’ - weer een trek aan de sigaret - ‘maar als ik hem hard genoeg zet hoef ik jou niet te horen.’

Kijk eens naar de uitleg op de site van Onze Taal
https://onzetaal.nl/taalloket/aanhalingstekens-en-leestekens

Dankjewel voor je uitgebreide feedback. Tijdens het schrijven ben ik vooral bezig geweest met het vlot opzetten van het verhaal. Ondertussen zat ik inderdaad flink te klooien met de leestekens. Ik ga mij er eens in verdiepen.

Boeiend verhaal. Het slot doet vermoeden dat de band tussen moeder en zoon vroeger goed was. Het maakt nieuwsgierig naar wat er is voorgevallen dat moeder nu zo'n harde vrouw is. De onverdraagzaamheid van de moeder vormt een mooi contrast met het geduld van de zoon. Mooi verteld en uitgewerkt.

Dag Gert Jan, 

Ik vind het een aangrijpend stukje tekst. Ik kan het volgen, de dualiteit is heel erg goed te merken. Ik zou een heel klein beetje nuance aanbrengen in de personages, dan zijn ze iets minder plat. 

‘maar als ik hem hard genoeg zet hoef ik jou niet te horen’.

Dit kan ik volgen, maar het komt een beetje 'extreem' over, waar komt die haat vandaan, misschien zou de moeder één opmerking laten kunnen vallen, of dat de hoofdpersoon iets opmerkt waardoor haar gedrag wat meer lading krijgt. 

Hoi Gertjanreus, wat een tragisch verhaal. Ik heb te doen met de zoon. Het verhaal heeft behoorlijke impact.