#500 Zilver

Zilver

Het begon met een moetje, maar het werd een miskraam. Dubbel drama, maar hij bleef, want hij had zwangere Lida al eeuwige trouw beloofd.

‘Je trouwt met haar, Karel’, zei zijn vader toen hij het hoorde. ‘De lusten én de lasten. Je hebt  al een huwelijk verprutst met die ander, ga nu je best maar eens doen.’

Lida is tot over haar oren op hem, hij een beetje op haar. Maar hij went aan haar en aan het idee. Later wordt het zelfs iets van liefde.

Dus nu het 25 jaar geleden is dat ze elkaar het ‘Ja-woord’ gaven, wil hij het vieren. Ze hebben hun trouwdatum nog nooit gevierd, want dan denken ze terug aan het geleende pak, de door haar zus gemaakte jurk, de dikke buik bij de burgerlijke stand en hoe droevig dat verliep.

Het zal dus een een extra grote verrassing voor haar zijn. Hij koopt een kettinkje dat ze altijd aanwijst als ze langs de juwelier lopen en laat er ‘Lida’ in graveren. Reserveert een goed restaurant en nodigt 25 gasten uit om hun 25 jaar te vieren.

Hij laat Lida ontvoeren door haar beste vriendin waarmee hij het zilveren complot heeft gesmeed. Die gaat met haar shoppen en dan om half een voor de lunch neerstrijken bij het restaurant. Natuurlijk zal ze tegenstribbelen -‘veel te duur’- maar dan laat vriendin een restaurantbon zien.

Hij kan niet slapen die nacht van 11 op 12 september. Woelt in bed en is er vroeg uit. ‘Fijne dag’, zegt Karel als hij haar gedag kust en naar ‘zijn werk’ gaat.

De gasten druppelen op tijd binnen. Om half een heeft iedereen een glas in de hand en de obers zijn paraat om de champagne te ontkurken.

Lida is overdonderd als ze binnen stapt. De champagne en het confettikanon knallen. Karel loopt op haar af, de armen wijd open om haar te omhelzen.

‘Wat is dit Karel?’

‘Dit is ons zilveren jubileum, lieverd. We zijn 25 jaar getrouwd.’

Lida zucht: ‘Echt niet, dat is 12 november. Op 12 september trouwde je met je ex, sukkel!’