Het is 1979 en ik zit bij Rik op de kamer. Hij is een nieuwe vriend in het dorp waar ik ben komen wonen. Riks ouders zijn oude hippies. Hun huis is behangen met India-lappen en gescheurde protestposters, het ruikt er naar wierook en groene beits en er is nooit iets te eten. Zijn moeder is een magere vrouw met een pluizig kort kapsel en draagt gebatikte gewaden waaronder haar puntige borsten vrij slingeren. We zien haar niet veel als ik bij hem ben, want ze ligt meestal in de tuin.

Wij kijken thuis naar André van Duin en de Mounties. Aan tafel hebben wij het ’s avonds vooral over de klanten van mijn ouders in de winkel. In mijn conservatief-burgerlijke familie worden de twee links-progressieve mannen die getrouwd zijn met twee tantes enigszins getolereerd op verjaardagen, maar meer niet.

Bij Rik thuis kijken ze naar het Simplisties Verbond van Koot en Bie. Riks vader heeft ook alle LP's en ik hoor bij hem voor het eerst De Klisjeemannetjes. Ik lach schaapachtig om de harde Haagse grappen en na afloop pakken wij cola uit de koelkast waarvan het handvat plakt. Thuis drinken wij alleen in het weekend cola.

Het is 1992 en met Rik en mijn andere studentenvrienden zit ik op zondagavond klaar voor Keek op de Week. Beatrix is twaalf-en-een-half jaar koningin. Van Kooten speelt een man die bij De Bie aan de deur een plaquette verkoopt van dat jubileum. Niet jubilejum, maar jubileum. Het wordt één van de vele talige running gags tussen ons, geïnspireerd op het geniale duo en eindeloos herhaald in onze gesprekken.

Het is 2024. In een restaurant in Delft zie ik Rik binnenkomen. Ik sta op en omhels hem met mijn handen op de rug van zijn natgeregende jas. Hij gaat zitten en bestelt een cola. Hij groeit een baard, net als ik. We zijn op de kop af 45 jaar vrienden en vanavond vieren we dat jubileum. Niet jubilejum, maar jubileum.

-------------------------------------------------------

Voor de liefhebber of niet-verstaander: https://youtu.be/Eg5EsdIZQEA?si=IcgTwfssoXsQgnZX