#500 - Zilveren huwelijk (herschreven)

Misschien toch beter moeten nadenken vijfentwintig jaar geleden. Nog lang volgehouden. Einde enig zins vergelijkbaar met de keuze is aan u. Graag gelezen.

Wat verdrietig dat de enige uitweg geen uitweg meer is. Mooie opbouw van spanning, ik zag het einde niet aankomen. Graag gelezen! 

Haha, ik maakte een notitie om iets te zeggen over de rozen, dat een kliko makkelijker zou zijn, vanwege verstoppingsrisico, maar begrijp dat ze zich daar geen zorgen meer om maakt. Ik stond dus ook op het verkeerde been. Maar toch ook een kritisch noot: Het feest is morgen. Vandaag springt ze. Morgen geen feest. Niet alleen voor haar niet. We mogen ervan uitgaan dat het hele feest niet zal doorgaan. Je zou dan de verwijzingen naar het feest eigenlijk iets anders moeten inkleden om het helemaal kloppend te maken. 

Ik zag het einde ook niet aankomen en dat zal een bedoelde twist zijn (waar je bij zo'n thriller-achtige opzet naartoe wilt werken), maar zo ervaar ik die niet. Ze neemt wraak, maar stapt er zelf ook uit. Hoezo? Ik lees in de aanloop niets wat maakt dat zij naar zo'n daad toewerkt, waarvan ik na de twist kan denken 'Aha, zo zit dat dus'. Een twist die dat doet is gewoon een los ingeworpen einde, mijns inziens. Een twist die verwacht is, maar verrast zou een onverwacht aspect kunnen zijn van de secuur uitgevoerde wraakoefening. Afijn en dat dan in 300 woorden :)

Hoi Taco, heftig verhaal. Ik ga mee in de opmerking van Raymond. Als wraak zou ik hem iets laten overkomen, of haar op het vliegtuig naar een ver oord laten stappen. Of hem dusdanig te kakken zetten voor de gasten of iets anders creatiefs. De toon in het verhaal is er een van zoete wraak, niet van opgeven.

Wat was ik blij, ik hield bijna weer van hem. --> ik moet ze zijn.

Ik zou ook pist zijn als mij een labrador puppy wordt beloofd en die uiteindelijk niet krijg.

Taco, geweldig verhaal en goede twist, al zat het er wel aan te komen als je iedereen een (afscheid)mailtje stuurt

ZGG

Waar ik wat op haperde was de perspectiefwissel, 
 

De druppel is zijn kutstreek van vorige week. Hij zou een hondje geven, een Labrador puppy. Wat was ik blij, ik hield bijna weer van hem. Later trok hij dat natuurlijk weer in en toen knapte er iets.

volgens mij moet je dat in derde persoon houden.

Ik ben ook wel van het team 'wraak'. 😉

Mooi verhaald en goed opgebouwd, maar voor mij kwam het besluit van de hoofdpersoon ook wat 'weinig onderbouwd'. Een volgende wraakactie had ik passender gevonden, maar wie ben ik.

Dank allen voor het lezen en de waardering voor het verhaal. Ik ben het met jullie eens dat de zelfmoord uit de lucht komt vallen. Ik heb daar wat woorden voor toegevoegd, ik hoop dat het zo beter werkt.

THX,
Taco

Ik blijf team wraak 😀 Toch waardeer ik schrijvers die eigenzinnig voor hun keuzes blijven staan. Dus in die zin goede herschrijf.

En ja, de zelfmoord blijft uit de lucht vallen, zoals je zelf schrijft. Letterlijk zelfs.

Hoi Taco, je hebt het verhaal geschreven, maar ik lees eigenlijk nog hetzelfde verhaal. Het eind blijft voor mij nog steeds teleurstellend. 

Dat het een hufter is, kun je ook in twee alinea's vermelden. Gebruik dan de rest van de woorden voor een originele wraakactie. 

Heel leuk verhaal om te lezen! Eens met wat al gezegd is. Je voelt haar boosheid, dan is wraak een logischer gevolg wat mij betreft. Klein detail: ik was door het grind even kwijt waar ze was. Dacht in de tuin (al zeg je duidelijk dat ze omhoog gaat :) ).

Origineel bedacht verhaal, Taco. Eén zeurtje: ik zou de passage over de keizersnede vervangen door een andere ingreep, gezien dit impliceert dat er een kind is dat nergens meer ter sprake komt en waaraan niet gedacht wordt bij de fatale sprong. Bij het tafereel van de puppy stel ik mij ook eerder een kinderloos koppel voor. 

Hoi Taco, 

Meteen even een kleine opmerking in het begin: het woord ‘goedkeurend’, mag weg. Uit de zin daarna maken we al op dat ze tevreden is met haar uiterlijk en kleding. Aan de ene kant roept dit verhaal emotie bij me op (die ***!), vooral bij: ‘Over die ene keer dat ze…zou uitlubberen’. Aan de andere kant is het ook een ‘standaard’ verhaal, er zijn vele verhalen geschreven over slechte huwelijksomstandigheden en een man die een vrouw slecht behandelt, waar de vrouw dan weer niet onderuit kan komen. 

Het redelijke suggestieve einde vind ik mooi, dat mag van mij nog wel iets implicieter.