‘Het gaat stormen,’ mijmert Gust, terwijl hij uit het raam staart naar de samenpakkende donkere wolken boven de fraaie tuin. Rita kijkt op van haar tijdschrift en tuurt naar buiten. ‘Zo lijkt het,’ knikt ze. ‘Heb je zin in een spelletje jokeren?’ vraagt Gust. ‘Als je dat tenminste nog durft na je nederlaag van vorige keer.’ Gust begint te grinniken. ‘Kom maar op!’ klinkt het strijdlustig bij Rita.

Een tijdje later zitten ze tegenover elkaar aan de keukentafel met ieder dertien kaarten in de hand. De eerste drie rondes verliepen sereen, hoewel Gust alle rondes tot nu toe gewonnen had. Heel anders dan de toestand buiten, waar intussen het noodweer is uitgebroken en de wereld lijkt te vergaan.
‘Nemen we een korte pauze?’ stelt Rita voor. ‘Dan schenk ik een drankje uit.’
‘Goed idee,’ stemt Gust in, ‘ik wacht wel even.’
Rita staat op en begeeft zich naar de barkast in de woonkamer. ‘Wat wil jij?’ roept ze. Er komt geen reactie. ‘Gust?’ probeert Rita nog eens, terwijl ze haar hoofd om de keukendeur steekt.
Gust staat met zijn rug naar haar gericht. ‘Euh… doe mij maar een glas rode wijn!’ antwoordt hij afwezig.
‘Wat doe jij nu?’ vraagt Rita verbijsterd. Ze ziet hoe Gust snel enkele speelkaarten onder zijn mouw schuift en zich verrast omdraait terwijl zijn hoofd steeds roder wordt. ‘Euh… alleen maar de jokers,’ stamelt hij.
‘Ik heb je betrapt, valsspeler!’ briest Rita. Ze stuift naar de tafel en met één furieuze beweging dwarrelen alle kaarten door de lucht op de keukenvloer. ‘Wat ben jij een bedrieger!’ gilt ze, terwijl de tranen haar in de ogen springen. Net op dat moment klinkt er een vreselijke knal en davert het hele huis. Als door de bliksem getroffen staart Gust naar zijn vrouw die roerloos op de grond ligt.