Ontknoping

Elke dag om precies half negen trek ik mijn jas aan om naar mijn werk te gaan. De plek waar ik nu al drieëndertig jaar kom om maar weer hetzelfde te gaan doen dat ik al dertig jaar met mijn ogen dicht kan doen.

Eigenlijk maak ik nooit iets mee. Maar twee weken geleden wel. Er was namelijk een knoop van mijn jas af. De derde van boven, dus wel een hele belangrijke. Ik zocht op de vloer van mijn halletje en in het grind op de oprit, maar hij was spoorloos verdwenen. Dus ben ik maar naar het centrum gefietst. Het was zaterdag en de marktkramen stonden uitgestald. Ik rook de visboer en zag hoe men de vis proefde.

Bij de kraam met fournituren keek ik tussen de duizenden knopen, maar eenzelfde als aan mijn jas was niet te vinden. Ik voelde een enigszins triest gevoel bij mij opkomen en stapte weer op de fiets richting huis.

Op weg daar naar toe kwam ik langs het kledingreparatiewinkeltje van Seda, een man met zijn wortels in Armenië. Hij had al eens iets voor mij vermaakt en ik had dat toen gehoord. Ik liet hem mijn jas zien en zei dat deze mij dierbaar was omdat hij mij al jaren beschermd had tegen allerlei weersinvloeden.

Seda liet zijn blik langs de knopen glijden en zag dat de derde van boven ontbrak. Liep vervolgens naar achteren en kwam met een andere jas terug. Hij zei dat dit zijn jas was en dat daarvan de onderste knoop ontbrak. Hij begon te vertellen over zijn vlucht uit Armenië en dat deze jas hem had beschermd tegen kou, wind en regen. De jas was hem dierbaar, de knoop had hij nooit weer gevonden.

Inmiddels waren er twee andere klanten de winkel binnengekomen. Het verhaal werd in de pauzestand gezet, mijn ontbrekende knoop zou hij bestellen. Na vijf dagen kon ik de jas weer op  komen halen. De week er op ging ik weer naar Seda voor de ontknoping van zijn verhaal.