Ik wacht tot precies één minuut voor tien en klik dan de zoomlink aan. Mijn camera blijft uit, hoewel ik nu al weet dat er binnen de kortste keren gevraagd gaat worden om hem aan te zetten. Dertig anderen zijn al aanwezig, waarvan welgeteld twee enthousiastelingen hun camera aan hebben staan. Iedereen herkent hen intussen als de enigen die er blijkbaar nog wel iets mee op hebben.

Het gekraak dat vanuit mijn laptop komt, verraadt dat iemand vergeten is zijn microfoon op mute te zetten. Het verbaast me inmiddels niet meer en het is zelfs een van mijn favoriete momenten op de dag geworden. De roddels en geheimen die onbewust met de hele groep gedeeld worden, maken de meestal saaie dag toch net iets interessanter.

Om twee minuten over negen, natuurlijk weer niet op tijd, hoor ik de stem van een oudere man.
“Goedemorgen dames en heren, ik wil jullie vragen om je camera aan te zetten.” Met een zucht doe ik wat de docent vraagt. “Laten we beginnen met het college. Kunnen jullie mijn presentatie zien?” Onderin mijn scherm zie ik hoe een aantal mensen hun hoofd schudt. Het enige dat zichtbaar is, zijn de verveelde gezichten van mijn medestudenten en natuurlijk het hoofd van de docent, die maar voor de helft in beeld is maar dat waarschijnlijk niet eens doorheeft. Uit ervaring weet ik nu al dat dit college uit gaat lopen, net als het vorige.

Na tien minuten, waarin ik mezelf vermaakt heb door te appen met studiegenootjes, is het de docent eindelijk gelukt om zijn presentatie in beeld te krijgen. Er volgt een lange monoloog over een scheikundig experiment dat wij helaas niet kunnen uitvoeren, omdat we niet fysiek bij elkaar mogen komen. Het lijkt niet tot de man door te dringen dat alle docenten dit de afgelopen periode al vaak genoeg benadrukt hebben. Ook lijkt hij, net als de meeste docenten, nog steeds niet door te hebben dat er steeds meer camera’s uit gaan en er zelfs mensen ongemerkt de meeting verlaten. Na drie maanden kan ik niet wachten om weer fysiek naar de colleges te mogen, maar voorlopig moet ik het hiermee doen.
Ik weet het vol te houden tot het eind van het college, dat inderdaad uitloopt, en haast me dan naar beneden om nieuwe koffie te halen. Nog drie te gaan vandaag.