Lid sinds

1 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#497 - Tussen bessenjenever en bouwvakkers

13 maart 2024 - 13:56

Ik stond bij de sloop van mijn geboortewijk. Daar deed ik mijn ogen dicht en was weer dat meisje van tien dat onder mijn dekbed de geur van waspoeder opzoog. Mijn vijf jaar jongere zusje zei voor mijn moeder het vertrouwde: 'Ik ga slapen, ik ben moe, ik sluit mijn beide oogjes toe’ gedichtje op. Daarna kwamen de knuffels met de woorden 'Ik hou van jou’, waarop wij steevast antwoorden: ‘Tot de maan en terug.’ Wanneer ze de trap afliep riep ze ons nog ‘Slaap lekker!’ toe. Wij deden niet aan tijdrekken, dat zou mijn moeder van streek maken.

Daarna nam ze altijd, samen met de buurvrouw, een afzakkertje op het stoepje onder ons raam. Door het enkelglas kon ik aan de plat Amsterdamse gesprekken horen of wij braaf genoeg waren geweest. Was dat niet het geval, dan kon ze de verleiding van de Bessen Jus moeilijker weerstaan. Ik wist, wanneer zij begon, was een druppel te veel en een emmer te weinig. 

Op zulke avonden voelde de waspoedergeur verstikkend. Het betekende dat haar bijstandsuitkering compleet opging aan de slijterij en de zorg voor mijn zusje bij mij terechtkwam. Wij aten dagen achtereen zachte biscuitjes uit halfopen verpakkingen als ontbijt en avondeten. Mijn zusje vond dat geweldig. 

Haar alcoholische periodes duurden soms weken. Dan waren er geen nachtkusjes en hielden de luide nachtelijke strubbelingen en het gelal onder ons raam mij urenlang wakker. De drankdagen werden altijd afgesloten met diepe spijtbetuigingen en de belofte dat het nooit meer zou gebeuren. Daarna was het even rustig en had ik weer hoop. Maar met iedere nieuwe bessenjeneverfase vervloog mijn respect voor haar net zo snel als de alcohol. 

Het op mijn tenen lopen, het dieet van zachte koekjes en het slaaptekort maakte van mij een ijzerdraadje onder hoogspanning, maar de verantwoordelijkheid voor mijn zusje zorgde ervoor dat ik in de beklemmende situatie bleef. Ik werd rebelser, opstandiger en onze ruzies dreven mijn moeder dieper haar verslaving in. 

Op de dag dat mijn zusje buitenshuis ging studeren ontvluchtte ik, met niet meer dan een rugzak, mijn ouderlijk huis en zag mijn moeder daarna jaren niet. Kort voor haar veel te vroege dood, toen haar verslaving haar al volledig had verwoest en zij mij niet meer herkende, keerde ik pas weer terug.

‘Oplette meisie!', roept een Mokumse bouwvakker, 'We gaan beginnen.’ De sloopkogel veranderde de bouwput in een grijze stofwolk. Op de plek die ooit naar waspoeder rook, stonk het nu naar cementgruis die een grauwe laag op mijn huid achterliet. Een traan trok een spoor over mijn stoffige wang. 

Kon ik haar nog maar zeggen dat ik snap hoe moeilijk het voor haar als alleenstaande moeder was. Mijn zusje, die nog steeds dol is op zachte biscuitjes, en ik zijn goed terechtgekomen. Voor het slapen gaan zeggen mijn meisjes ook een gedichtje en roep ik vanaf de trap: ‘Slaap lekker!’

Ik fluisterde tegen het neerstortend puin: 'Ik hou van je mama, tot de maan en terug.’ 

Lid sinds

2 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
13 maart 2024 - 16:37

Mooi geschreven. Wat een heftig verhaal voor de hoofdpersoon. Afgezien van de eerste zin en de laatste twee alinea is het allemaal herinnering, knap gedaan. Ik had echt te doen met de hoofdpersoon. De zin '..een ijzerdraadje onder hoogspanning' vind ik erg mooie beeldspraak. 
Kritische noot: ik struikelde over '...de geur van bloemetjes waspoeder opzoog'. Het lijkt nu net alsof je uit de geur van de bloemetjes, de waspoeder weet op te zuigen.

Gi

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
13 maart 2024 - 18:19

Wat een goed geschreven en beklijvend verhaal, Sandra. Prachtige beeldspraak, hier en daar. Graag gelezen. 

Lid sinds

1 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 maart 2024 - 13:14

Ja, heel fraai en rijk verhaal. Mooie beelden, het geeft het gevoel van een storyboard van een korte film. Heel graag gelezen.

Paar detailopmerkingen:

Wij deden niet aan tijdrekken, dat zou mijn moeder van streek maken.

Heel sterk na de poeslieve intro, die laatste zin. Ik voel dat er iets gaat schuren.

veel te jonge dood > kan volgens mij niet in combinatie. Het is te jonge overlijden (met een ww) of te vroege dood (met een znw).

Een traan trok een spoor over mijn stoffige wang. 

Vind ik jammer. Cliché in een verder door je woordkeuze helemaal niet clichématige, juist frisse en rijke tekst. Zou mooi zijn als je die rijkheid ook in dit moment van "emotie en stof" kan behouden.

Lid sinds

1 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
14 maart 2024 - 13:57

Hoi @RaymondUppelschoten dank voor je gedetailleerde opmerkingen, heel fijn. 

Te vroege dood heb ik aangepast. De cliché zin zal ik proberen om te vormen. 

Lid sinds

3 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 maart 2024 - 14:36

Felicitaties! Een dijk van een tekst, neemt je mee zonder melerig te worden! Je weet dat het eraan komt, en toch werkt het prima!

ZGG

 

Lid sinds

1 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 maart 2024 - 15:30

Ik merk nu trouwens dat mijn opmerking over jonge dood zelf ook een foutje bevat. Het jonge overlijden is natuurlijk ook een znw, maar op één of andere manier past "jonge dood" minder goed dan (meen ik) mijn voorbeelden. De reden ervan laat ik dan even in het midden, misschien iets met mannelijk/vrouwelijk. Of gewoon voorkeur, dan hoor ik het graag van iemand anders.

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 maart 2024 - 20:48

Heftige herinneringen met een eind wat is te verwachten. Ik zou de voorkeur geven aan "de sloopkogel verwoestte de paar muren die nog overeind stonden." Een bouwput is meestal een kale vlakte wat overblijft na de sloop. En bovendien staan er op ruime afstand hekken om de bouwplaats om ongelukken te voorkomen. Maar het is up to you. Graag gelezen.

 

 

Lid sinds

10 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 maart 2024 - 19:58

Mooi en beklijvend inderdaad.
Ik zag volgens mij nog wel twee schrijffoutjes in:

Haar alcoholische periodes duurde soms weken. Dan waren er geen nachtkusjes en hielden de luidde nachtelijke strubbelingen en gelal onder ons raam mij urenlang wakker.

Het moet zijn 'duurden' en 'luide'.

Wat me ook mooier lijkt, in de zin:

Maar met iedere nieuwe bessenjeneverfase verdween mijn respect voor haar net zo snel als de alcohol

'verdween' te vervangen door 'vervloog'.
Om in de sfeer te blijven.

Lid sinds

5 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 maart 2024 - 11:34

Goedemorgen Sandra, Zijvanhetkasteel,

Dat is een verhaal; pats, je laat je lezer binnen komen in een stevig verhaal, en de symboliek (misschien onbewust gedaan) maar voor mij komt die er mooi uit: het hoofdpersonage staat voor puin en herinnert zich de puinhoop van het leven in een bang gezinnetje, met de kwelduivel alcohol.

Je neemt ons mee in een harde realiteit, maar ik zie geen enkele reden om er elementen uit te halen die niet stroken met die realiteit, dus je bent erin geslaagd een zwaar gegeven op een literair mooie manier over te brengen.

Ik zou net zoals enkele andere mee-lezers hier en daar kunnen over zetten, maar herhaling helpt niemand.

Echt stevig en sterk gedaan!

Johanna

   

Lid sinds

1 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
16 maart 2024 - 15:56

Heel fijn om deze feedback te krijgen. Dank je wel @Johanna Dat is zeker een steuntje in de rug! De symboliek had ik niet bewust gedaan maar door jou oplettende oog wel een waardevolle toevoeging. 

 

Lid sinds

5 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 maart 2024 - 19:02

Tja, wat moet ik nog toevoegen na al die loftuitingen. Prachtig verhaal, met ontzag gelezen. 
Ik kan alleen zeuren over kleine dingetjes die ik zag in de tekst.

Mijn 5 jaar jongere ---> mooier is om getallen voluit te schrijven: vijf jaar jongere 

 'k sluit mijn beide oogjes toe’ ---> ik zou hier ook ik schrijven in plaats van 'k

Daarna kwamen de knuffels met de woorden: 'Ik hou van jou’ waarop wij steevast antwoorden: ---> de dubbele punt achter woorden hoeven naar mijn idee niet. Achter jou zou ik dan wel een komma plaatsen omdat daar een rust hoorbaar is. 

Bessen Jus  ---> ik vraag me af of dit met hoofdletters geschreven moet worden.

hielden de luide nachtelijke strubbelingen en gelal   ---> voor gelal moet nog "het" staan. 

Mijn zusje, die nog steeds dol is op zachte biscuitjes en ik zijn goed terechtgekomen. ---> achter biscuitjes hoort nog een komma

roep ik vanaf de trap ‘Slaap lekker!’ ---> achter trap hoort nog een dubbele punt.

‘Oplette meisie!', roept een Mokumse bouwvakker, 'We gaan beginnen.’ De sloopkogel veranderde de bouwput in een grijze stofwolk. Op de plek die ooit naar waspoeder rook, stonk het nu naar cementgruis die een grauwe laag op mijn huid achterliet. Een traan trok een spoor over mijn stoffige wang.  ---> je begint in de tegenwoordige tijd, maar je eindigt in de verleden tijd. Volgens mij moet alles in de tt staan, toch?

Ik fluisterde tegen het neerstortend puin: 'Ik hou van je mama, tot de maan en terug.’  ---> volgens mij moet deze zin ook in de tegenwoordige tijd staan.

Lid sinds

1 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
17 maart 2024 - 17:01

Dank @Fief voor je mooi compliment en je zeurtje. Bessen Jus heb ik gegoogled en omdat bij de meeste resultaten de hoofdlettervariant naar voren kwam heb ik daarvoor gekozen.