#491 - Stel je niet zo aan, Silly

Zijn spiegelbeeld in het glas liegt niet. Het paarse poppenjurkje zit als gegoten om zijn meeuwenlijfje. Trots paradeert Silly op hoge poten over het terras.

“Vandaag dan?” probeert Nina. 

Hij werpt haar een geschrokken blik toe. Vandaag? No-oh, het is augustus. Het stikt overal nog van de toeristen met camera’s, en vooral… van Vikings. 

“Ik geloof echt dat het een ongeluk was,” gaat Nina verder. “Die ring was niet de oorzaak, ze had gewoon beter moeten opletten bij het oversteken. Op het vlak van veiligheid hoef je met jouw jurk niet te vrezen. Beter dan een fluovest!”

Phuh. Nina heeft makkelijk praten. Zij was er niet bij, toen die arme beringde duif overreden werd door een DUKW van de Viking Splash Tour… Expres, zo leek het. Bij de herinnering springen de tranen hem weer in de ogen. Met vleugels traag van verdriet begint hij de jurk uit te trekken.

“Laat me het je bewijzen, dan! Kom mee,” zegt Nina kordaat. 

Ze komt overeind uit hurkzit en loopt met forse passen het appartement binnen. Silly volgt haar wat schuchter. Hij is nog nooit in haar slaapkamer geweest. De muren zijn Barbieroze, de kleerkast beplakt met glitterstickers. Naast haar bed staat een make-uptafeltje met juwelenhouder waarin Helena Bonham Carter zeker haar gading zou vinden. Al bij al, niet wat hij zich had voorgesteld bij deze veertigjarige vrouw, die altijd in jeans en sneakers rondloopt. 

Nina graait in de Helena-Bonham-Carter-doos. Haar vingers komen opvallend beringd tevoorschijn. 

“Zo! Eens kijken of iemand hier moordgedachten van krijgt. Let maar eens op!”

Ze verdwijnt door de deur. Een minuutje later ziet Silly haar beneden de voordeur uit lopen. Op het moment dat de volgende DUKW de straat in tuft, zwaait ze met haar armen in een flamboyante beweging. De kristallen in haar ringen vangen de zon en schilderen kort regenbogen op de gevel. Vanuit de DUWK weerklinken ooh’s en aah’s.

Ze blijft staan tot de Vikings zich vlakbij bevinden. 10 meter… 5 meter… 2 meter… ze zet een gesneakerde voet op de straat… 

De Vikings remmen zonder aarzelen.

Vanaf de overkant van de straat maakt ze een triomfantelijk gebaar naar Silly. Daarna een flapperend handje dat waarschijnlijk betekent: ‘En nu jij!’

Silly slikt. Een indrukwekkend optreden was het zeker. Maar hij aarzelt… zou haar stelling ook opgaan voor prinsessenjurken?

Een zeemeeuw in een paarse jurk, dat is immers nog nooit vertoond. Wat als het té anders is? Als mensen hem uitlachen? Of erger nog: niet willen accepteren dat vogels meer willen dragen dan veren alleen?

Beneden gooit Nina haar armen machteloos in de lucht. 

—

Zijn spiegelbeeld in het glas liegt niet. Het paarse poppenjurkje zit als gegoten om zijn meeuwenlijfje. Trots paradeert Silly op hoge poten over het terras.

“Vandaag dan?”

Silly laat zijn kopje hangen. 

“Stel je niet zo aan. Ik ben juist blij dat je anders bent dan de andere meeuwen. Agressieve beestjes van dertien in een dozijn. Een knappe prinsessige zeemeeuw met bijpassende mooie manieren daarentegen, daar gaan de mensen voor in een rij staan!”

Silly schuifelt met z’n poten. 

“Uit met die onzin. Als je bang bent van die Vikings, help ik je wel oversteken. In een prinsessenjurk!”

“Ga-ga-ga!” krast Silly verschrikt, maar Nina laat zich niet tegenhouden. Enkele minuten laten staat ze naast hem: een lange babyroze jurk met hoepelrok, stroken kant en pailletten lukraak op het lijfje gestikt. Om elke vinger zit een kleurrijke ring. En om haar pols: een handboei. Het andere eind klikt ze zonder meelij rond Silly’s poten.

“Daar gaan we dan!”

En daar gaan ze dan. Nina lacht naar iedereen die ze passeren. En vreemd genoeg… lacht iedereen vrolijk mee. Een tienermeisje komt in gebroken Engels vragen of ze een foto mag maken. Tot Silly’s eigen verbazing verschijnt er een brede glimlach om zijn snavel.

Een groepje mannen op vrijgezellenfeest komt hen highfiven. Ze blijven even praten, en vertrekken uiteindelijk met een nieuw paar handboeien.

En terwijl Silly zo geniet van alle aandacht, rijdt ongemerkt… de Viking Splash Tour voorbij.