Dag Oletta. Welkom op het forum en bijzonder graag gelezen dit. Je verhaal heeft een traagheid en mysterie die ik fijn vind. De beschrijvingen zijn kort, maar net genoeg, je houdt een hoop verborgen en doseert dus precies op een manier die ik als lezer fijn vind. Ik zou me kunnen ergeren aan de onduidelijke identiteit van Silly, maar integendeel, in mijn geval: die is zo aanwezig in haar gedachten, dat het wederom juist een mooie dosering is. Dankjewel dus voor je verhaal.

Hallo Oletta

Dank voor je verhaal. Ik vind dat je een aantal mooie zinnen uitwerkt, maar ik zie het verhaal niet, ofwel begrijp ik het niet? Het lijkt eerder een mijmering zonder dat je de elementen van de opdracht aan elkaar rijgt op de ene of de andere manier.

Daardoor wordt het moeilijk te lezen of je in te beelden over wat voor een scène het zou kunnen gaan. Laat dat je niet afschrikken, er zitten erg mooie stukken in.

Johanna

Hoi Oletta. Een mooi verhaal. Graag gelezen!
Zeker in het eerste stuk vond ik de stijl heel erg lekker werken, en kom ik helemaal in de gemoedstoestand van de hoofdpersoon. Hoe je de bungelows beschrijft, die op een ruwe manier ontmaskerd worden door het zonlicht, vond ik erg mooi en hielp me dus om me echt in te leven en het voor me te zien.
Het stuk 's nachts vond ik iets verwarrender. Daar raakte ik het verhaal een beetje kwijt. Ook bij de bushalte is het op zich duidelijk dat ze haar besluit heeft genomen, maar ik kon daar niet meer zo goed meekomen met het verhaal, zeker niet zo goed als het eerste stuk, wat ik echt heel erg mooi vond en waar ik helemaal in zat :). 

Opmaak: Toen ik hier net begon te posten gebruikte ik ook nog de Word-opmaak, met inspringing. Dat werkt iets minder hier online. Je zou kunnen overwegen om shift-enter te gebruiken tussen regels, en de tab/spaties voor inspringen achterwege te laten.


Hier nog wat kleine puntjes:

Hij staat tussen het volgende paar. -> Hij zit, toch?
Het gebrek aan gras stoort mij nog het meeste. -> de emotie verder klinkt meer droevig, afwezig, terwijl ik “storen” meer lees als “ergeren aan”. Misschien een ander werkwoord? Het gebrek aan gras raakt me nog het meest?
Normaalgezien -> normaal gezien

Hoi Oletta, welkom op het forum. Je verhaal heeft een bijzondere sfeer, maar ik kan moeilijk in je verhaal komen. Het inspringen van de tekst en de vele witregels helpen niet echt mee.
Je verhaal zou voor mij ook sterker worden als je minder herhaalt in de tekst. Het herhalen van een woord kan iets versterken, maar als je het te vaak doet, gaat het tegenstaan. Voor mij althans.
Je maakt mooie beschrijving, maar voor mij zijn ze te vaag. Dat iedereen daar anders over denkt, bewijst de opmerking van Raymond. Je kunt ook niet naar ieders tevredenheid schrijven en je moet het ook vooral doen zoals jij dat wilt.
Ik kijk uit naar een volgend verhaal.

Telkens de hiel van een van mijn ballerina’s neerkomt ---> telkens als de hiel ...

klinkt er een klopje. De klopjes klinken ver weg, omdat we ze ook langs onderen horen. Klop. Klop. Klop. ---> herhalingen lezen vaak niet zo fijn. "De klopjes klinken" kun je ook vervangen door "Ze klinken", maar deze zin zou ik in zijn geheel weglaten, het voegt niet echt iets toe. Het leest als te veel uitleg.

Het zonlicht is hard en koud  ---> dat zonlicht koud is, kan ik me niet zo voorstellen. Bovendien zou ik zonlicht eerder als fel dan hard omschrijven. Daarnaast klinkt hard en koud negatief, terwijl iets verder schrijft dat het eerlijk en gezond is.

Ik lig op mijn rug en pak de metalen rand van het bed vast. Het bed is zo smal dat ik de rand haast moet vastpakken, als ik op mijn rug wil liggen. En met die rand in mijn hand, dagdroom ik erover. En wanneer ik in slaap val, wordt de dagdroom een nachtdroom.

Dit is zo'n alinea waarin je veel herhaalt, maar weinig vertelt.

Hallo Oletta, de sfeer die je schetst in het begin vind ik heel mooi, maar de droom had iets beter uitgewerkt kunnen worden, het is toch het kantelpunt in het verhaal. Graag gelezen.

Dag Oletta,

Geweldig hoe je met effectief taalgebruik de sfeer neerzet! Een goede vondst om van Nina geen kind te maken maar een jongvolwassene en haar prinsessenjurk een teken van vastklampen aan haar jeugd. Een heel interessante draai aan de opdracht.

De droom gaat wel erg snel, en de beeldspraak van een 'dikke kloppende gang van mogelijkheden' volg ik niet helemaal. Met 'kloppend' bedoel je denk ik 'het klopt', maar dat zou wmb wat meer uitgebeeld kunnen worden. Ook de opmerkingen over layout en herhaling ondersteun ik, maar in de kern is het een krachtig verhaal met veel mooie zinnen.