Zomeren en winteren zijn werkwoorden maar ‘herfsten’ of ‘lentelen’ bestaan niet. Zo bedenkt de schrijver, die half april aan zijn open raam zit, klaar om zich te laten inspireren door de azuurkleurige lucht en de eerste lentebloesems. Dit is de maand van de befaamde grillen. Staalblauwe hemels wisselen snel naar onweersbuien en weer terug.

Wat is die helrode vlek?  Dat kan geen bloesem zijn, daarvoor is het te vroeg in het voorjaar.  Hij gaat buiten en merkt dat het een ballon is die vastzit met een touwtje.  Aan het touwtje hangt een kaartje.

Ooit vond hij in zijn tuin een gelijkaardig kaartje dat helemaal uit Tsjechoslowakije kwam. Dat was in de tijd dat het land nog achter het ‘IJzeren Gordijn’ lag. Er stond een adres op met de vraag te laten weten waar de  ballon geland was. Hij had toen een briefkaart gestuurd met  foto’s van de bloemenpracht in het Keukenhof. Tevergeefs had hij op een antwoord gewacht. Was hij toen vergeten zijn eigen adres te vermelden of werd de kaart onderschept door een of andere politiemacht?  In dat land heerste niettegenstaande de Praagse lente nog een regime van repressie en onderdrukking. 

Dit kaartje zit in een plastic zakje en is nog volledig intact. Hij leest:

Doe mee aan dit concours. Zoals je merkt is deze tekst met de hand geschreven met echte inkt.
Surf naar Calligraphy.com en geef een antwoord op de vraag: Hoe kreeg de ballonpen zijn naam?
Je kan een set winnen van twee kalligrafiepennen, veertien inktcartouches in aangepaste kleuren, een handboek en oefenschrift. Veel succes.

Een wedstrijd waarbij het handschrift wordt gepromoot, daar kan hij als schrijver niet aan verzaken. Hij beseft nu dat hij het kaartje naar Praag destijds nog met een ballonpennetje had geschreven. Waar die naam vandaan komt is hem een raadsel, maar gelukkig is er Wikipedia.
De Ballonpen kreeg zijn naam simpelweg vanwege de afbeelding van een ballon die in de pen gestanst is.  Wat een schrandere vondst om deze wedstrijd met een ballon te versturen.